فقط سرمایه داران کافر، هیزم جهنم اند!

1. ترکیب جمله “اُولئِکَ هُم وَقُودُ النَّار”، مفید انحصار است. یعنی فقط گروه مورد بحث، وقود و آتش زنه جهنم اند!
   اینجا بخوانید.
2. این آیه گروه خاصی از کفار را توصیف می کند: کسانی که می پندارند اموال و اولادشان از خداوند بی نیازشان می کند[۱].
   در آیه۱۱۶ آل عمران همین گروه، مخلدین جهنم هم خطاب شده اند.
   این گروه لاجرم سرمایه دارند که چنین پنداری دارند. فقیر و ندار، موضوع این پندار (که دارایی هاست) را ندارد.
   شاهد این برداشت، آیه بعد(۱۱آل عمران) است که اینان را “در شیوه و روش” به “آل فرعون” تشبیه می کند: کَدَابِ آلِ فرعون…
   آل فرعون همه از دارایان و ثروتمندان بودند.
3. محمد جواد مغنیه در تفسیر الکاشف این توصیف قرآن را قبیح ترین وصف ممکن می شمارد و بعد سراغ سرمایه داری معاصر آمده است و آنرا بدترین و زشت ترین جلوه این گروه جهنمی در تاریخ می شمارد و گوشه ای از جنایات آنها در عالم را می شمارد.

کسانی که دنیا را جهنم فقرا و بهشت خود و اغنیاء کردند، اصل و اساس و هیزم جهنم خواهند شد.

محسن قنبریان

[۱] در آیه۳۵ سبا این پندار باطل را به زبان هم آورده اند.

بحران داخلی کم سابقه در رژیم صهیونیستی وارد مراحل پیچیده تری شده است. با برکناری گالانت وزیر جنگ رژیم صهیونیستی مخالفت ها با عملکرد نتانیاهو و دولت وی گسترده تر شده است.

این اتفاقات، اما دارای لایه ای زیرین است که ریشه در جامعه رژیم صهیونستی و شکاف ها و تعارضات موجود در آن دارد. در این پرونده به این مباحث پرداخته شده است.

همزمان با تشکیل دولت راستگرا در رژیم صهیونیستی؛ شکاف سکولار- مذهبی به روایت آمار – محسن فائضی

تشدید بی‌سابقه تنش‌های داخلی؛ آیا اوضاع داخلی در رژیم صهیونیستی به مرحله انفجار می‌رسد؟ – محسن محمد صالح، مرکز مطالعات الزیتونه

اختلافات سکولارها و مذهبی‌ها در رژیم صهیونیستی؛ افزایش یک شکاف!  – محسن فائضی

غلبه لیبرالیسم بر شریعتِ یهودی؛ چرا اسرائیل به بهشت همجنس بازان تبدیل شد؟  – میرفت عوف، الجزیره

اسرائیل و جنگ داخلی! آیا چنین گزینه‌ای قابل تصور است؟  – ماجد عزام، عربی پست

مروری بر ۲۰ سال افکار عمومی رژیم صهیونیستی  – محسن فائضی

رژیم صهیونیستی دولت دینی یا سکولار؛ تفرقه و چنددستگی در صفوف مدعیان امت خدا !  – محمد محمود السید، ساسه پست

نتایج انتخابات ۲۰۲۲ و احزابی که آینده رژیم را می سازند   – محسن فائضی

شعوبا، پایگاهی برای آشنایی با جامعه و فرهنگ ملل مسلمان

1. عدالت ورزان (الذین یامرون بالقسط) ولو انسانهای معمولی و غیر معصوم باشند، سزاوارترین به عطف و همجواری با انبیاء و معصومین _که آنها هم مامور به قسط اند(۲۵حدید)_ می باشند.
2. درگیری و کشتن آنها کنار کشتن انبیاء، در طول تاریخ علامت کافران به آیات الهی بوده است.
   تو گویی اصلا “آیت الله” در آیه، بعد از انبیاء، عنوان برای “الذین یامرون بالقسط” است؛ نه صرفا هر عمامه به سر یا هر فارغ التحصیل فقه پژوه!
   فقط روحانیونی، “آیت الله” اند که امام خمینی، “متعهد” نامید و فرمود: “روحانیت متعهد به خون سرمایه داران زالو صفت تشنه است و هرگز با آنان سرآشتی نداشته و نخواهد داشت!”(صحیفه امام ج۲۱ص۲۷۶)
3. آری “قسط” هم یکی از “معروفها”ست؛ اما فقط همین یکی، بجای عبارت شایع “یامرون بالمعروف” در قرآن، بطور خاصه ذکر شده است: یامرون بالقسط!
   شاید بخاطر جایگاه قسط و عدالت اجتماعی بین سایر معروفها باشد.
   آیه ۷۶نحل، مقابلِ “انسان عدالت ورز” را “یک مرد گنگ” قرار داده می فرماید: “هَل یَستَوِی هُوَ وَ مَن یَامُرُ بِالعَدل”؟ آیا آن گنگ (که قدرت تفهیم و تفهم ندارد) با کسی که به عدالت فرمان می دهد بالسویه است؟!
   کانه بدون امر به عدالت و قسط، آمران به معروف، گنگ می شوند؛ نه خوب متوجه ریشه ها می شوند و نه قدرت تفهیم معروف می یابند!

محسن قنبریان

بار خدایا، تو براى عاشقانت بهترین مونسى، و براى کفایت مهمّ آنان که بر تو اعتماد نمایند از همه حاضرترى، آنان را در باطنشان مشاهده مى‏کنى، و به نهان هایشان آگاهى، و اندازه بیناییشان را مى‏دانى. بنا بر این رازهایشان نزد تو معلوم است، و دلهایشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهایى آنان را به وحشت اندازد یاد تو مونسشان شود، و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جویند، زیرا مى‏دانند زمام همه امور به دست تو، و سر چشمه تمام کارها در کف با کفایت فرمان توست. الهى، اگر از بیان مسألتم عاجزم، یا از اینکه چه بخواهم سرگردانم، پس به آنچه مصلحت من است راهنماییم باش، و عنان دلم را به سوى آنچه خیر من است بگردان، که این برنامه‏ها از هدایتها و کفایتهاى تو بیگانه و عجیب نیست. بار خدایا، با عفوت با من معامله کن نه با عدالتت.
(ترجمه خطبه۲۲۷/ متن زیبای آن را بخوانید)

۳ فروردین ماه سال ۱۳۹۳ شهادت آمر معروف و ناهی منکر طلبه انقلابی، شهیدعلی خلیلی

رهبرانقلاب

کجاها امر به معروف بکنیم، کجاها نکنیم. میفرماید «لتأمرن بالمعروف او لتنهن عن المنکر او لیسلطن الله علیکم شرارکم» امر و نهی، باید در مقابل سلطه اشرار باشد. ببینید سلطه اشرار کجاست! شاید بگویید پوشیدن جوراب نازک! نه آقا! شما به جوراب نازک چه‌کار دارید؟ پوشیدن جوراب نازک اینقدر اهمیت ندارد. اما اگر دیدید روی جوراب عکس مایکل جکسون را زده، باید او را دنبال کنید. یا کسی زلفش بیرون است، این هم یک گناه صغیره است. موی سر بیرون بودن از غیبت و دروغ و رشوه گرفتن و خوردن که بالاتر نیست! اما چنانچه یکنفر با همین حالت به اداره میآید و جلو آخوند اداره هم سرش را بالا میگیرد و راه میرود؛ این میشود گناه کبیره. یعنی این، در جهت تسلط اشرار است. شما اعضای ستاد احیای امر به معروف و نهی ازمنکر؛ به امران معروف و ناهیان منکر، تفهیم کنید که ما از آنها چه میخواهیم. فرض کنید در خانه مردم عروسی است؛ میزنند و میرقصند. شما حق ندارید داخل خانه او بشوید؛ مگر با اجازه دادستان. اما یکوقت هست که میخواند، به قصد اینکه صدایش در بیرون منتشر شود. مثل آن قاضی معممی، که روز ۲۱ماه رمضان، رفته لب دریا به عیش و عشرت! او را باید گرفت و به تعبیر مبالغه‌آمیز کلّه‌اش را کَند. توجه کردید؟ حالا قضات نترسند! بحث سَر کَندن نیست! غرضم اینستکه ما باید ببینیم چه هست که در جهت مقابل سلطه‌ اشرار است، مصداقش را شما باید پیدا کنید. ۷۲/۳/۳۱

سخنرانی اول فروردین رهبر انقلاب اسلامی جزء سخنرانی های کلیدی و مهم سالانه ایشان است. امسال یک مفهوم مردم سالار در آن پرتکرار و دارای وزن ویژه بود: افکار عمومی!

• “مسائل اساسی باید با افکار عمومی مطرح بشود”
• “جوانهای صاحب فکر درباره مسائل مهمی که با افکار عمومی مطرح می شود، فعال می شوند و آن را به نصاب لازم می رسانند”
• “اگر افکار عمومی استقبال نکند از یک فکر، این فکر به عمل و تحقق نمی رسد؛ صرفاً یک امواجی در فضا خواهد بود، یک چیزی انسان می گوید، بعد هم فراموش می شود؛ یا چند سطر بر روی کاغذ!”
• “برای اینکه خواسته ها و مطالبات بزرگ تحقق پیدا بکند، باید با مردم، با صاحبان فکر با افکار عمومی مردم مطرح بشود”.
• “مایلم افکار عمومی این مطالب را مورد توجه قرار بدهد، در افکار عمومی تصویب بشود و منتشر بشود”.
• “باید اینها [حوادث و مشکلات و ضربات دشمن] را با مردم در میان بگذاریم، مردم باید بدانند”.

توجه به افکار عمومی، پیشفرض و لوازم خاص خود را می طلبد:

• پیشفرض اش مفتون بودن مردم، باز کردن گره ذهنی یا رفع ابهام و درآوردن جوانان از فتنه رسانه ها نیست؛ بلکه “به نصاب رساندن اندیشه های نو با فعال شدن جوانهای صاحبان فکر است”!
• یک مونولوگ و از سنخ اسمع افهم نیست؛ “جای تصویب مطالب مهم است”؛ پس لاجرم یک جریان یکسویه نیست؛ رد و ابرام و مباحثه در آن جدی است!
• “جای طرح مسائل اساسی و حوادث مهم کشور است”؛ لذا گزینشی نیست که هر مساله صلاح دیده شد، از باب تبیین برای جامعه بیان شود و هرکدام به صلاح دیده نشد، سربسته بماند یا در محفل های محدود تصمیم گیری شود!
• “بدون طرح شدن مسائل اساسی و تصویب و انتشار در افکار عمومی، ایده ها و افکار نو، امواجی در فضا و سطوری بر کاغذ می مانند”!

کاش درصدی از فعالیت جهاد تبیین هم برای این مفهوم مبارک و لوازم و امتدادهای آن مصرف شود.

محسن قنبریان