جلسه هفتم سلسله جلسات “با علی(ع) در انقلاب محمد(ص)”، برگزار شده در مسجد دانشگاه تهران به همت هیئت اصحاب الحسین علیه السلام، در مورخه ۲۰ بهمن ماه ۱۴۰۱، منتشر میشود.
یادآوری: انقلابی راسخ باید دستگاه واژگانی و منظومه معرفتی مکتب را بشناسد تا از مصادیق زمان مند به حقایق واژه ها برسد و مصادیق نو را بشناسد
- بدون آن به دو ورطه می افتد:
۱. ظاهرگرایی ساده باورانه: جایی که روح از آن آموزه رفته اما فرم و کالبد مانده! و انقلابی ظاهربین در آسودگی!(مثالهای تاریخی)
۲. جمود بر گذشته و تحجر مقابل هر پدیده نو و افراطی گری از ترس به خطر افتادن مکتب(مثالها)
- تطبیق بحث در ضمن یک مفهوم:
– مکتب اسلام جای “ارباب”(نفی در ۴آیه)، “ولایت” آورد.
– بدون درک حقیقت و هستی ولایت، پوسته حقوقی کمکی نمی کند و قابل تنزیل به ارباب میشود!
– تصویر عملی و برساخت کنشی برخی معمم از شاه، ولیّ بود و الان هم برخی افراطی از ولایت، ارباب است!
– نفی ارباب گرایی در قرآن از انبیاء و فرشتگان تا احبار و رهبان!
– در واقع نفی: استبداد دینی، دیکتاتوری سیاسی!
– موجب: استقلال و آزادی است!
- “ولایت”، در جوهره با “ارباب” متفاوت و نافی هر استبداد و حافظ استقلال و آزادی است.
– هشدار شهید مطهری از تنزیل تقلید به سرسپردگی (کمی از جملات ایشان)
حجت الاسلام قنبریان
دریافت «۰۷/ سخنرانی با علی(ع) در انقلاب محمد(ص)» | “دریافت از پیوند کمکی“
