خلاصه ای از بیانات حجت الاسلام قنبریان بعنوان “اسلامی که انقلاب کرد” در برنامه راز (قسمت دوم) تاریخ ۲۳مرداد۱۴۰۳

با عنوان “جمع بین وحدت و خلوص”

نقشه امام بنای مدنیت اجتماعی-سیاسی براساس عقلانیت اسلامی بود با دو رکن: سپردن کارها به دست مردم / حرکت در چارچوبه شریعت

خلاصه اش می شود مردم سالاری دینی؛ دو طیف با آن مخالفند…

آدمها را زود نباید متهم به تحجر کرد ولی برخی افکار تحجری است…

لجنه ای هست که پیشبرد انقلاب را فقط از قوای قهری و قضایی و نظارتی می خواهد…

چرا آنطرف نایستیم؟ تایید بیشتر و انتخابات رقابتی تر نخواهیم؟!

در دوره نهضت بیشتر بر سر اقناع مردم حساب باز می کردیم…

بهشتی رئیس قضاییه بود اما با دگر اندیش ها مناظره می کرد!

“غلبه حجت” و “قبول امت”، رمز پیشبرد انقلاب [با قدرت نرم] است…

نظر شهیدان صدر و بهشتی درباره قانون شدن یکی از دو فتوا…

وقتی در فتوا چنین است در سیاست ها و تدبیرهای بشری بطریق اولی…

خلاصه قسمت اول را از اینجا و فایل صوتی کامل این قسمت را اینجا ببینید و بشنوید!

پ.ن:

در این سخنان هرگز حزب اللهی ها و بچه های انقلاب متحجر یا داعش خطاب نشدند بلکه صراحتا گفته شد در سال۸۸ همین ها پای جمهوریت ایستادند.

لکن مصلحانه برخی حرفها و تلقی ها درباره مردم و مردمسالاری دینی که گوشه کنار در حجره ها و گروه های مجازی بیان می شود نقد شد!

این لینک را ببینید: بیانات در دیدار دانشجویان در یازدهمین روز ماه رمضان

(برای آنها که میخواهند مساله مشکل حل کنند؛ نه ساده انگاران!)

«یک سؤال دیگر این است که بعضیها میگویند وحدت، بعضیها میگویند خلوص؛ شما چه میگوئید؟ من میگویم هر دو.

 خلوص که شما مطرح میکنید -که ما بایست از فرصت استفاده کنیم و حالا که غربال شد، یک عده‌ای را که ناخالصی دارند، از دائره خارج کنیم- چیزی نیست که با دعوا و کشمکش و گریبان این و آن را گرفتن و با حرکت تند و فشارآلود به وجود بیاید؛ خلوص در یک مجموعه که اینجوری حاصل نمیشود؛ ما به این، مأمور هم نیستیم.

در صدر اسلام، خوب، با پیغمبر اکرم یک عده بودند؛ سلمان بود، اباذر بود، ابىّ‌بن‌کعب بود، عمار بود، کی بود، کی بود؛ اینها درجه‌ی اول و خالص‌ترینها بودند؛ عده‌ای دیگر از اینها یک مقداری متوسطتر بودند؛ یک عده‌ای بودند که گاهی اوقات پیغمبر حتّی به اینها تشر هم میزد. اگر فرض کنید پیغمبر در همان جامعه‌ی چند هزار نفری -که کار خالص سازی خیلی آسانتر بود از یک جامعه‌ی هفتاد میلیونی کشور ما- میخواست خالص‌سازی کند، چه کار میکرد؟ چی برایش میماند؟ آن که یک گناهی کرده، باید میرفت؛ آن که یک تشری شنفته، باید میرفت؛ آن که در یک وقتی که نباید از پیغمبر اجازه‌ی مرخصی بگیرد، اجازه‌ی مرخصی گرفته، باید میرفت؛ آن که زکاتش را یک خرده دیر داده، باید میرفت؛ خوب، کسی نمی‌ماند.

 امروز هم همین جور است. اینجوری نیست که شما بیائید افراد ضعاف‌الایمان را از دائره خارج کنید، به بهانه‌ی اینکه میخواهیم خالص کنیم؛ نه، شما هرچه میتوانید، دائره‌ی خلّصین را توسعه بدهید؛ کاری کنید که افراد خالصی که میتوانند جامعه‌ی شما را خالص کنند، در جامعه بیشتر شوند؛ این خوب است.

 از خودتان شروع کنید؛ دور و بر خودتان، خانواده‌ی خودتان، دوستان خودتان، تشکل خودتان، بیرون از تشکل خودتان. هرچه میتوانید، در حوزه‌ی نفوذ تشکل خود، برای بالا آوردن میزان خلوصهای فردی و جمعی تلاش کنید؛ که نتیجه‌ی آن، خلوص روزافزون جامعه‌ی شما خواهد شد. راه خالص کردن این است.

 وحدت هم که ما گفتیم – که بعد سؤالات دیگری هم در این زمینه شده – منظور من اتحاد بر مبنای اصول است.

 بنابراین وحدت با کیست؟

با آن کسی که این اصول را قبول دارد. به همان اندازه‌ای که اصول را قبول دارند، به همان اندازه ما با هم مرتبط و متصلیم؛ این میشود ولایت بین مؤمنین.

 آن کسی که اصول را قبول ندارد، نشان میدهد که اصول را قبول ندارد یا تصریح میکند که اصول را قبول ندارد، او قهراً از این دائره خارج است.

بنابراین با این تفصیل و توضیحی که عرض شد، هم طرفدار وحدتیم، هم طرفدار خلوصیم».

(۸۹/۵/۳۱رهبر انقلاب اسلامی)

* برای بیشتر تعمق کردن: سخنرانی/ ولاء ها و ولایت‌ها در قرآن

چرا برخورد امام(ره) با سرباز میدان ژاله که اسلحه بدست بود با یک سرباز بعثی متفاوت بود؟
خواست اکثریت مردم چیست؟

تبیین حجت الاسلام محسن قنبریان در مورد نظریه اجتماعی اسلام و وحدت عمومی، در برنامه تلویزیونی جهان آرا

حاشیه صراط؛

رویکرد مومنانه در جامعه که باعث جلب قلوب شده و کدورت ها را از بین میبرد عمل به آیه «وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ» است. تا نگاه بالا به پایین عده ای، مخصوصا مسئولین تغییر نکند جلب قلوب کسانی که به بهانه های مختلف با مظاهر دین و جمهوری اسلامی زاویه پیدا کرده اند اتفاق نخواهد افتاد. نمونه عینی و بارز این نوع برخورد مومنانه، رهبر انقلاب و شهید حاج قاسم سلیمانی است.

برای تفصیل و قضاوت بهتر صوت کامل را اینجا بشنوید.

• وحدت شیعه و سنی از منظری دیگر
• درسی از دو ۱۸ ذی حجه(سال۱۰و سال۳۵ه)
• رهبر امت، نه فقط امام مذهب
• وقت انتقام فاطمه(س)
• نحوه ی تولد امام صادق(ع)، نماد وحدت!
• پرسشی از یادداشت نحوه تولد امام صادق نماد وحدت
• ازدواجی بمثابه ی یک راهبرد!
• دوستی اهلبیت، عامل اتحاد و ائتلاف

موالات، دوستی و اطاعت اهلبیت(ع)، باید موجب ائتلافِ تفرقه ها شود (بمولاتکم ائتلفت الفرقه)؛ و الا راه را درست طی نمی کنیم!

• اگر کسی بگوید: موالات، فقط پذیرش ولایت اهلبیت(ع) است و ائتلافی با مذاهب غیر شیعه نیست!

باز می گویم: پس چرا بین شیعیان ۱۲ امامی، تفرقه هست؟!

 در این تلقی انگار هرچه ولائی تر، جدایی طلب تر! می کشد به جایی که انکار قمه زنی یا منع سبّ خلفاء هم خروج از تشیع باشد!

• اهل سنت -به اعتراف عامه و علمائشان- اقلا دوستدار اهلبیت هستند؛ پس چه چیز ائتلاف با شیعیان را می شکند؟!

1. عالمانی که با خبط و خطا تعریض و تعرض به اهل بیت می کنند.
2. عوام زدگانی که در شعر و شعار و… مسبب شهادت صدیقه طاهره(س) را سنیان کشورشان القاء می کنند یا با یک درجه تخفیف وارثان قاتلان می گمارند!
3. سیاستمدارانی که فرمایش فاطمی(س) را کامل به کار نمی بندند که فرمود: خداوند عدالت اجتماعی را برای همگن و هم تراز کردن قلوب واجب کرد(جعل الله…العدل تنسیقاً للقلوب)

محسن قنبریان