وضع امنیت ملی:
درجهنم تروریسم خاورمیانه از امن ترین کشورهاییم.
براساس نظر سنجی موسسه گالوپ از بین ۱۴۳ کشور جهان، رتبه ۳۲ امنیت را داریم
(خبرگزاری فارس۹۲/۶/۳۱)
اما وضع ایمنی شخصی:
سالانه بین ۱۶ تا ۲۷ هزار کشته (به حسب اختلاف آمار) فقط در سوانح جاده ای داریم!
سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۰۸، تعداد کشته های جاده ای ایران در این سال را ۲۳۰۰۰ نفر و ایران را رتبه اول در تلفات جاده ای خواند!
پژوهشکده بیمه مرکزی ایران هم بین ۱۹۰ کشور، ایران را از این حیث رتبه ۱۸۹ میداند یعنی یک کشور (سیرالئون) بدتر از ماست.
(خبرگزاری مهر۱۵ تیر۹۴).
هر نیم ساعت یک ایرانی در جاده میمیرد
( انتخاب۸ مهر۹۵)!
و می دانیم سهم بالائی از این آمارمتعلق به “ایمنی پایین” خودرو و جاده است.
به همت نیروهای نظامی و امنیتی مخلص کشور، داعش نتوانسته در ایران یک طرقه منفجر کند.
اگر میتوانست بمب گذاری کند در خوش شانس ترین حالتش آیا میتوانست یک ساختمان ۱۷ طبقه را با خاک یکسان کند؟!
در فرانسه و ترکیه و لبنان و حتی بغداد که با این حجم نتوانسته چه رسد به ایران.
اما جای داعش ،”ایمنی ضعیف” از سوی خودمان به آسانی همه ساختمان پلاسکو را با خاک یکسان و تعدادی از عزیزانمان را زیر آوار برد!
آمار کشته های جاده ای بخاطر ایمنی ضعیف خودروها و جاده ها از سال ۷۷ تا ۸۴ برابر ۲۵۳ هزار نفر بوده است که از آمار شهدای جنگ ۸ ساله بیشتر است!
بالاتر اینکه در مقابل متجاوزان به امنیت ملی مان در ظرف ۵۰ سال گذشته ۲۳۰ هزار شهید داده ایم اما بخاطر ضعف ایمنی فقط بعد از انقلاب تاکنون ۸۰۰ هزار نفر کشته ی جاده ای داده ایم!
( خبرآنلاین۲۶ بهمن۸۹)
نماینده ایذه به شوخی یاجدی حرف تکان دهنده ای زد: “تلفات جاده ای ایذه از تعداد کشته های جنگ روسیه با گرجستان و جنگ عراق با کویت بیشتر است!
(شوشان۲۴ شهریور۹۵).
به راستی چرا برای امر مهم “امنیت ملی” بحق اینقدر حساس و مراقب و غیوریم اما برای “ایمنی شهروندان” اینقدر سهل انگاریم؟!!
سه سال اخیر “۱۴ بار” اخطار به ساختمان پلاسکو شده بود!!!
مگر داعش وتهدید کنندگان امنیت ملی و داخلی را فقط اخطار می دهیم؟! آنهم ۱۴ بار!
به ایران خودرو و سایپا چندبار اخطار داده ایم؟! وآیا اصلا فقط اخطار کفایت میکند؟!
چرا خود شهروندان اینقدر نکات ایمنی را ساده میگیرند؟!
آیا دریافت کننده اخطارهای ۱۴ گانه هم مثل آتشنشان های فداکار زیر آوار است یا پیش بچه هایش؟!
با مراقبت ویژه یگان پرواز سپاه پاسداران ، سالهاست هیچ هواپیما ربائی و نا امنی پرواز نداریم اما از ۵۸ تا ۹۳؛ ۷۴ سقوط هواپیما با ۱۹۸۵ کشته داشته ایم
(انتخاب ۹ مرداد۹۵)
اگر تصادفات ریلی را به آن بیفزاییم رقم بسیار بالاتر می رود چرا که ۱۸ برابر متوسط جهانی تصادف ریلی داریم!
تهدید کننده امنیت ملی، بیگانگان اند اما تهدید کننده ایمنی شهروندان خودی اند!
و همین فرقی اساسی در جدیت و مماشات دولتهاست!
تهدید امنیت ملی، اول حاکمیت را نشانه میگیرد و به تبع شهروندان را؛ اما تهدید ایمنی های ضعیف، اول شهروندان را نشانه میگیرد وبه تبع کارآمدی نظام را.
این دو بهم مرتبطند.
نباید پنداشت اخلال در ایمنی شهروندان اثری بر حاکمیتها ندارد.
می بینیم یک سانحه هوایی یا ریلی یا ساختمانی یا حادثه ای بعضا موجب استعفاء یا استیضاح دولتمردان میشود و اگر روی هم تلمبار شود و از دولتی به دولتی ارث برسد کارآمدی مجموع نظام را کاهش داده ، ضریب امنیت داخلی را کاهش می دهد.
امیرالمومنین در اینباره فرمود:
«شر الاوطان مالم یأمن فیه القطان: بدترین وطن ها آن است که ساکنان در آن ایمن نباشند»( غرر۱۰۲۵۶)
در کنار امنیت ملی مثال زدنی مان باید ایمنی شخصی شهروندان یک اولویت شود و در این مهم هم شهروندان و هم دولتمردان باید تغییر رویکرد دهند.
محسن قنبریان ۹۵/۱۱/۱
