همه ما میتوانیم هر روز شاهد یک “خرق عادت الهی” درباره خود باشیم!
حساب کن:
- خوبی هائی که ازخودت سراغ داری ونشر نیافته است؟!
- بدی هائی از خودت که پنهان مانده؟!
کدامیک بیشتر است؟!
به نظرم گزینه ۲
درحالیکه اغلب آدمهای پیرامون معمولی اند و خیلی خود را نساخته اند پس: - کمتر غرورشان اجازه میدهد خوبی ما را پذیرفته نشر دهند!
- بیشتر اهل سرک کشیدن و تفحص در بدی های ما هستند!
با عین حال بیشتر بدی های ما مخفی و اغلب خوبی های ما شایع شده است!
حتی مدح و ثناهائی درباره ما شایع شده که در خود خوبی اش را سراغ نداریم!
معلوم است دست غیبی ای در کار است که کارش اظهر الجمیل و ستر القبیح است.
“من اظهر الجمیل وستر القبیح”
(ای کسی که خوبی ها و زیبایی ها را آشکار و زشتی ها را میپوشانی)
او خدای مهربان و دوست داشتنی ماست…
محسن قنبریان
جلسه اخلاق با طلاب
