دوشنبه ۱ مرداد ماه ۱۴۰۳
صلاح الدین ایوبی فاتح قدس از چنگ صلیبی هاست.
در جنگ جهانی اول که قیمومت فلسطین به انگلیس سپرده و اشغال و نطفه صهیونیزم منعقد شد؛ ژنرال گورو -از فرماندهان فرانسوی جنگ- وقتی وارد دمشق شد با پا به قبر صلاح الدین زد و گفت: صلاح الدین ما بازگشتیم!
اسطوره صلاح الدین در ادبیات مقاومت جولان زیادی دارد. الجزیره برای کودکان کارتون صلاح الدین ساخت. برخی سران حماس تأسی به او در آزادسازی قدس را زبان زدند[۱].
از طرف دیگر جبهه سفیانی سویه دیگر این اسطوره -یعنی سرکوب شیعیان- را برجسته می کنند! عبدالرحمان السدیس امام جمعه مکه گفت: باید مثل صلاح الدین پیش از مبارزه با یهودیان و مسیحیان با شیعه و ایران بجنگیم![۲]
برخی سلفی ها و شعب اخوان المسلمین در سوریه و… هم شیعه و ایران هراسی می کنند.[۳]
برساخت این خط آن میشود که برخی شیعیان سنتی بپذیرند اینها بعد از پیروزی آن روی دیگر صلاح الدین خواهند شد!
لکن این مرد(آیت الله خامنه ای) در ادامه خط روشن عالمان بزرگ شیعه از کاشف الغطاء و شرف الدین و سید ابوالحسن اصفهانی تا امام خمینی، نجات غزه و فتح قدس را نشان گرفته است.
به زودی اسطوره صلاح الدین به او و فرماندهان مقاومت در یمن و حزب الله عوض می شود.
امروز وقتی او و خیل میلیونی شیعیان بر هنیه نماز خواندند، سامح عسکر توئیت کرد که این اتحاد بیشتر از تیرهای جنگی صهیونیست ها را به وحشت می اندازد[۴]!
محسن قنبریان ۱۴۰۳/۵/۱۱
[۱] خالد مشعل: برای تسریع در آزادسازی، راه صلاح‌الدین ایوبی را دنبال می‌کنیم
[۲] امام جمعه مکه: ای مسلمانان! گوش فرا دهید، جنگ ما با ایران و شیعه است! / به خدا سوگند، این جنگ تا زمانیکه این ها بر روی زمین هستند، ادامه دارد! / باید مثل صلاح الدین پیش از مبارزه با یهودیان و مسیحیان، با شیعه و ایران بجنگیم!
[۳] اخوان المسلمین سوریه: مسئولیت این عمل تروریستی را بر عهده نظام ایران می‌دانیم.
حجت الاسلام قنبریان
شب چهارم مراسم عزاداری دهه دوم محرم ۱۴۴۶
دوشنبه، ۱ مردادماه ۱۴۰۳
مسجد دانشگاه تهران
هیأت دانشجویی اصحاب الحسین(ع)
سخنرانی | حکومت تملیکی ممنوع
حجت الاسلام قنبریان
گزیده سخنرانی شام غریبان محرم ۱۴۰۳
حجت‌الاسلام قنبریان
شب دوم مراسم عزاداری دهه دوم محرم ۱۴۴۶
شنبه، ۳۰ تیرماه ۱۴۰۳
مسجد دانشگاه تهران
هیأت دانشجویی اصحاب الحسین(ع)
حجت‌الاسلام قنبریان
شب دوم مراسم عزاداری دهه دوم محرم ۱۴۴۶
شنبه، ۳۰ تیرماه ۱۴۰۳
مسجد دانشگاه تهران
هیأت دانشجویی اصحاب الحسین(ع)
مدرس حوزه در حسینیه دانشجو مطرح کرد:
در تاریخ است که در کوفه معاصر با نهضت حسینی، هیچ جوانی نماند مگر اینکه به اجبار دستگاه اموی به کربلا اعزام می‌شد. از سوی دیگر در تاریخ ذکر شده است که بخاطر کراهتی که این جوانان نسبت به جنگ با اباعبدالله داشتند، از هر هزار نفر، سیصد الی چهارصد نفر به کربلا می‌رسید.
آن سی هزار نفری که در کربلا مقابل امام حسین(ع) ایستادند، تنها یک سوم از افراد اعزامی بودند. آن دو سوم که با لشکر نیامدند، به شیارها و بیابان‌ها رفتند و امکان برگشتن به کوفه و همچنین سایر شهرها را نیز نداشتند. جمعیتی از این افراد سر یک تل جمع می‌شوند. این افراد در کتاب «اهالی تپه ندبه» نامیده شدند.
من در کتاب «اهالی تپه ندبه» بررسی کردم که این اتفاق در جنگ‌های گذشته هم رخ داده است. برای مثال این تعداد در جنگ صفین، ۳۰ هزار نفر بوده است. این اتفاق در تاریخ تکرار می شود.
مدرس حوزه در حسینیه دانشجو مطرح کرد:
سکولار شدن در یک دوگانه شکل می‌گیرد که وجهی از آن استفاده ابزاری از دین است که برآیندش برای سکولارها تقویت آن میشود.
از هیئت‌ها قصد دین‌زدایی را دارند چه برسد به سیاست! یعنی بگویند آن را در همان سال شصت و یک هجری قمری دفنش کنید.
اگر بخواهیم منصفانه بگوییم: غیر از اینکه یک خط غربی دارد، بی احتیاطی‌ها و ناشی‌گری در جبهه خودی دارد که آن استفاده ابزاری از دین است .
استفاده ابزاری از دین یعنی دوگانه حسین (ع) و شمر را در همه قالبهای دعواهای سیاسی هم بیاوریم.
در اطرافیان هر دو سمت انتخابات افرادی بودند که طمع داشتند یا متحجرانی پیدا می‌شد، پس نسبت غیر انقلابی به طرف مقابل دادن غلط است.
مدرس حوزه در حسینیه دانشجو مطرح کرد:
ایده تبعیض مثبت که آقای ظریف مطرح کردند را از اساس غلط می‌دانم که این موضوع هم توسط متفکران مغرب زمین نقد شده و اندیشمندان خودمان نیز با آن موافق نیستند.
تبعیض بد است، منفی و مثبت هم ندارد. اگر می‌گویید اقوام، زنان یا اصنافی در حقشان اجحاف شده باید برای آنها مطلبه حق کرد و حقشان را به نسبت جمعیتی که دارند بدهید و این عین عدالت است و به آن تبعیض مثبت یا منفی نمی‌گویند.
تبعیض مثبت یعنی در شرایط مساوی یک کسی را به یک دلیلی ترجیح بدهی و خود این موضوع دوباره تکرار چرخه تبعیض در جامعه است.
فلان مذهب یا فلان فرقه که رسمی و مورد احترام هستند باید حقشان در حد قانون داده شود، ولی نباید طوری باشد که آنچیزی که رسمی و اکثریت است دیگر فاقد ارزش است و این خلاف عرف همه دنیاست.
آیا این به این معناست که اکثریت حق دارد حقوق اقلیت را نادیده بگیرد؟ خیر!