ایده های نئولیبرالیسم درباره پول:
- خصوصی کردن بانکها.
- استقلال بانک مرکزی از دولت(رئیس بانک مرکزی منتخب بانکهای خصوصی).
- استقلال پول از دولت ها(پول خصوصی).
دو مرحله اول توسط نئولیبرالها حتی در کشورهای مخالف لیبرالیسم هم انجام شد.
مرحله سوم، آرزوی هایک تئوری پرداز نئولیبرال بود که “رمز ارزها” دارد آنرا محقق می کند.
- بانک خصوصی، حق حاکمیتیِ خلق پول می یابد.
- استقلال بانک مرکزی از دولت و برآمدن از بانکهای خصوصی، ابزارهای کنترل نقدینگی و کنترل خلق پول را دست خود بانکهای خصوصی می دهد!
- پول خصوصی، سلطنت ثروت را تکمیل و پس از رقابت پولها باهم، “بازار” را جای حاکمیت (بالاتر از دولت) می نهد!
در هر مرحله از ایده نئولیبرال، “دولت-ملت” تضعیف تر و “بازار” جای آن می نشیند:
- بانک خصوصی، حلقه اول همه اقتصاد کشور می شود و جای دولت تصمیم می گیرد در چه جهت و بخشی پیش رود!
- استقلال بانک مرکزی از دولت، مردمسالاری را نقض می کند! “پول” جای “حق” و “قدرت خرید سهام” جای “حق رای شهروندی” می نشیند. بانک های خصوصی (محرک اول اقتصادها) خود بر خود نظارت می کنند و دیگر پاسخگوی دولتها و ملتها نیستند!
- پول خصوصی، حاکمیت بازار را تکمیل می کند. بانک مرکزی ذیل حاکمیتی قرار داشت که دیگر پول خصوصی آن حاکمیت را هم رد می کند. دنبال جهانی شدن و اضمحلال کامل دولت-ملتهاست.
تتلو هم به این قافله پیوسته تا بتواند “قدرت لایک” را به ثروت و حاکمیت پول تبدیل کند!
“تتل کوین” یک پروژه کلاهبردارانه است یا یک توکن پشتوانه دار جدید؟!
محسن قنبریان
