نشست مدرسه علمیه شهیدین با حضور حجت الاسلام قنبریان و موضوعیت «کرونا و آستانه عمومی تضرّع»، به تاریخ ۳۰ آبان ماه ۹۹ برگزار شد.
در این نشست محورهای ذیل بیان شد:
دائما به تمایز «انقلاب اسلامی» از «جمهوری اسلامی» توجه داده شده است؛ تمایزی در عین اتحاد (نه وحدت)؛ تمایزِ روح از بدن[۱].
ممکن است دست و پا یا حتی عضو مهمتری از آن جسم، معیوب شود؛ نیاز به فیزیوتراپی و تمرین دادن یا حتی جراحی داشته باشد تا روح بماند.
شهرداری‌ای که کاخ‌های مجلل و ویلاهای مشمول تخلفات را تسامح می‌کند ولی آلونک زن بیچاره‌ای را ویران می‌کند از این قسم است.
رهبر انقلاب هم ناظر به آن تمایز بود که در شروع رهبری گفت: «خدا نکند که ما سرنوشتمان به آنجا برسد که جمهوری اسلامی از انقلاب جدا شود و با او نباشد[۲]»!
بدنه‌ی زنده انقلاب یعنی دست برنداشتن جوانان از «نظریه نظام انقلابی»: با انعکاس و انتقاد رسانه‌ای کاری کنند که بخش دیگر نظام، شبانه شهردار و عوامل تخریب را احضار کند!
یعنی «جوشش انقلابی» که: بلافاصله خانه تخریب شده، توسط نیروهای جهادی انقلاب ساخته شود!
این رویه ج.ا.ا را انقلابی خواهد کرد.
محسن قنبریان
[۱] ر.ک: نشست عدالخواهی در نظام ولایت
[۲] ۱۹/۴/۶۸
تفصیل را در فایل صوتی و پاورپوینت بحث ملاحظه کنید:
مقام معظم رهبری: «همه آنچه گفته شد در حکم ابزار است و آنچه به این ابزارها، جان و روح می‌بخشد پروردگار متعال است که باید با دعا و تضرع، نظر لطف الهی را که همواره شامل حال ملت ایران بوده است، برای عبور از این گردنه نیز جلب کرد[۱].»
«کرونا و آستانۀ اجتماعی معنویت و تضرع»
لینک ورود به جلسه:
https://vclass.shahidain.ir/b/6kk-4vk-mlv-by9
[۱] ۱۳۹۹/۸/۳
این سالها مقابل سیاست پولی شدن آموزش و فروش مدارس و کاسب کردن معلم، استدلال‌های متعددی شد؛ امام هیچیک بهتر از این تصویر خانم مریم اربابی (معلم ۲۲ سال سابقه شهر گرمه) واقعیت را در سیمای فطری‌اش نشان نداد که: آموزش حق بچه‌ها و تکلیف معلمان و عالمان است!
پولی کردن آموزش و فروش مدارس به سرمایه‌‌گذاران، خلاف فطرت معلمی هم هست.
هیچ کاسبی در جنگ با کرونا و مرخصی استعلاجی چنین عاشقی نمی‌کند. مریم اربابی یکی از هزاران شاهکار معلمی ماست.
محسن قنبریان
اگر اصرار هست که حوادث آبان ۹۸ را با مولفه نقش دشمن تحلیل کنیم باید گفت:
کار دشمن این بود که اعتراض غافلگیرانه کریمان را به تیزی و بدمستی لئیمان گره زد!
امیرالمومنین(ع) فرمود: اِحذَرُوا سَطوَهَ الکریمِ إذا وُضِعَ، و سَورَهَ اللَّئیمِ إذا رُفِعَ
از شورش کریم وقتی زمین زده شود و تیزی و تندی پَست و ناکس وقتی بالابرده شود برحذر باشید. و فرمود: «بپرهیزید از یورش کریم وقتی گرسنه شود؛ و از یورش لئیم وقتی سیر شود.»
به قول ابن ابی الحدید این گرسنگی هم بیش از گرسنگی متعارف، ننگ و خواری نداری است[۱].
اگر فاعل و مدیر صحنه آن آشوبهای پر خسارت، لیدرهای تعلیم دیده بودند، قابل و زمینه‌ساز این به هم رسیدن انسانهای با کرامت جامعه به آن درصد ناچیزِ ناکس چه بود؟
سیاستها و تدابیر متوالی‌ای که علیه عموم محروم و به نفع عده‌ای محدود تصویب و اجرا میشود!
اهانت به آنان با غافلگیر کردنشان در ساعت صفر، تیر خلاص آن اعتراضات بود.
فرمود: «از کریم برحذر باش وقتی بدو اهانت کنی (و از لئیم وقتی گرامی‌اش داری)»
عفو و گذشت از جرم هم برای عامه‌ی مردم دارای کرامت نفس و اقل سوءاستفاده‌چی بالسویه نیست.
فرمود: « اَلعَفوُ یفسِدُ مِنَ الَّلئیمِ بِقَدرِ اِصلاحِهِ مِنَ الکریمِ؛ عفو و گذشت همانقدر که انسان کریم را اصلاح می‌کند، لئیم و ناکس را فاسد می‌کند.[۲]»
عفو ۱۵۷ زندانی امنیتی اغتشاشات آبان – که لابد با دقت و بررسی است – کار بسیار بجایی برای بزرگداشت کرامت انسان است.
کاش تدابیر پیشگیرانه افزون شود که کار انسانهای محترم به دادگاه و جرم امنیتی نیانجامد و آن درصد ناچیز فرصت‌طلب و ناکس تنها بمانند!
[۱] شرح / ج ۶ ص ۴۷۷
[۲] الارشاد ج۱ ص ۲۹۹
رسواگری یکی از شعبه‌‌های افشاگری است؛ که پس از حکم قضائی برای برخی مجرمان خاص خواسته شده است. در فقه اسلامی به “تشهیر” معروف است. برخی از مجرمان که به رسوا کردن آنها تصریح شده است:
درباره چنین مفسد اقتصادی‌ای فقهاء شیعه تصریح کرده‌اند: سزاوار است با عقوبت، تشهیر شود طوری که دیگران از تکرار کار او بازداشته شوند[۵].
تشهیر در لغت آشکار کردن چیزی در ننگ و عار است طوری که مردم او را بدان بشناسند.
فقهاء در تعیین مصادیق تشهیر و چگونگی آن در ضمن برخی جرم‌های گذشته سخن گفته‌اند. “اینکه ندا دهنده در قبیله و مسجد و بازار و مانند آن صدا بزند: این آدم، شاهد دروغین [مثلا] است او را بشناسید[۶]” یا گفته‌اند:”او را در محافل و مجامع مردم از سر خواری و مجازات بچرخانند تا مردم از رفت و آمد با او برحذر شوند[۷]“.
پس تشهیر و رسوا کردن، صرف اطلاع‌رسانی و محاکمه علنی و… نیست. باید تشهیر، مجازاتی و خوارکننده (شهّره السلطان بالنکال/یشهره بالعقوبه/خزیّاً و نکالاً) باشد؛ و هم بشکل بازدارنده(لیحذرمنه الناس/لکی یرتدع غیره) باشد.
ظاهرا مجازاتی که امیرالمومنین(ع) برای ابن هرمه -کارگزار او در بازار اهواز- قرار داد از همین قسم است؛ که دستور داد: “… دربرابر دیدگان مردم او را بازداشت و زندانی کن. جارچی ماجرای او را بازگوید… چون جمعه شود او را از زندان بیرون کش و ۳۵ تازیانه بزن و او را در بازارها بگردان (طُف به فی الاسواق)…[۸]“
این خیرخواهی که با رسوا کردن مجرم اقتصادی (و سایر موارد مُجاز تشهیر) آبروی خانواده او آسیب می‌بیند را شریعت اسلام لحاظ نکرده است. فقهاء شیعه هم در ادوار مختلف علیرغم آن به تشهیر آن مجرمان فتوا داده‌اند.
اگر لحاظ چنین رأفتی برای خانواده مجرم لازم بود، خداوند در اجرای برخی حدود اصرار بر مشاهده گروهی از مومنان نمی‌کرد! (و لیَشهَد عذابهما طائفه من المومنین) و ما را از لحاظ چنین رأفت‌هایی منع نمی‌کرد(لاتاخذکم بهمارافه فی دین الله).
با وجودی که هم اجرای حد در خلوت متصور است؛ و هم اینکه اجرای حد در انظار عمومی [که خود نوعی تشهیر است] عادتا موجب آسیب به خانواده و فامیل او میشود! از اینجا معلوم است شریعت، خیر اجتماعی را بر خیر فردی و خانوادگی ترجیح داده است.
در قالب تصحیح ماده۱۸۸ آیین دادرسی کیفری در ۲۳خرداد۸۵ تصویب و ابلاغ شد که براساس تبصره ۳ این ماده در موارد محکومیت قطعی به جرم اختلاس، ارتشاء، مداخله یا تبانی، اخذ پورسانت در معاملات دولتی، اخلال در نظام اقتصادی، سوءاستفاده از اختیارات به منظور جلب منفعت برای خود و دیگری، جرائم مالیاتی، قاچاق کالا و ارز و بطور کلی جرم علیه حقوق مالی دولت به دستور دادگاه صادرکننده رای قطعی، خلاصه متن حکم شامل مختصات فرد، سمت یا عنوان، جرائم ارتکابی و نوع میزان مجازات محکوم علیه با هزینه خود مجرم در یکی از روزنامه‌های کثیر الانتشار منتشر و در اختیار رسانه‌های عمومی گذاشته میشود!!!
واضح است این تشهیر، تنزّل به اطلاع‌رسانی است. نه مجازاتی است و نه خوارکننده و با تشهیر در استعمال و اصطلاح فقهای شیعه فاصله معنادار دارد. تصحیح این قانون در سال۹۲ برخی اشکالات را از بین برد اما این اشکال را نه[۹]!
اینکه رسانه‌های نوین بتواند جای “چرخاندن در محافل و مجامع” و “ندادهنده” را بگیرد؛ بحث شده است و قابل قبول است اما صرف خواندن خلاصه حکم و پخش تصویر او در رسانه‌ها، تشهیرِ مجازاتی و خوارکننده و بازدارنده نیست. آن تشهیر، این سالها فقط درباره اراذل و اوباش اعمال شده است[۱۰]؛ اما محتال و مفسد اقتصادی از آن برکنار بوده؛ درحالیکه در شریعت برای او به تصریح خواسته شده است!
محسن قنبریان ۹۹/۸/۲۲
[۱] ر.ک: مستندالشیعه ج۲۲ص۲۱۲/تحرالوسیله ج۲ص۴۰۹مساله ۱۵
[۲] ر.ک: شرایع ج۴ص۱۶۲
[۳] ر.ک: امهذب البارع ج۵ص۶۳
[۴] ر.ک: جواهرج۴۱ص۵۹۸/المقنعه ص۸۰۵/النهایه ص۸۰۵/السرائر ج۳ص۵۱۲/التحریر الاحکام ج۲ص۲۳۴ و…
[۵] السرائر ج۳ص۵۱۲/المقنعه ص۸۰۵ و…
[۶] الخلاف ج۲ص۶۰۱مساله۳۹
[۷] المهذب البارع ج۵ص۶۴
[۸] مستدرک الوسائل ج۱۷ص۴۰۳و۴۰۴
[۱۰] در مرتبه اخیر رئیس قوه قضاییه با این کار مخالفت کرد
نشست حوزه علمیه مشکات برگزار شده به تاریخ ۱۹ آبان ماه ۱۳۹۹، با دعوت از حجت الاسلام قنبریان به موضوع «عدالتخواهی در نظام ولایت» پرداخته شد. این نشست در دو فایل صوتی منتشر خواهد شد.
در قسمت اول، دو اصل در محتوای عدالتخواهی مطرح میشود؛
و در قسمت دوم، از فرم عدالتخواهی خواهیم شنید؛
بعنوان یک کنش اجتماعی-سیاسی چه نسبتی با نظام سیاسی و حاکمیت ولایت فقیه باید داشته باشد؟