در تاریخ است که در کوفه معاصر با نهضت حسینی، هیچ جوانی نماند مگر اینکه به اجبار دستگاه اموی به کربلا اعزام می‌شد. از سوی دیگر در تاریخ ذکر شده است که بخاطر کراهتی که این جوانان نسبت به جنگ با اباعبدالله داشتند، از هر هزار نفر، سیصد الی چهارصد نفر به کربلا می‌رسید.

آن سی هزار نفری که در کربلا مقابل امام حسین(ع) ایستادند، تنها یک سوم از افراد اعزامی بودند. آن دو سوم که با لشکر نیامدند، به شیارها و بیابان‌ها رفتند و امکان برگشتن به کوفه و همچنین سایر شهرها را نیز نداشتند. جمعیتی از این افراد سر یک تل جمع می‌شوند. این افراد در کتاب «اهالی تپه ندبه» نامیده شدند.

من در کتاب «اهالی تپه ندبه» بررسی کردم که این اتفاق در جنگ‌های گذشته هم رخ داده است. برای مثال این تعداد در جنگ صفین، ۳۰ هزار نفر بوده است. این اتفاق در تاریخ تکرار می شود.

محسن قنبریان: نتیجه استفاده ابزاری از دین سکولار شدن است/ واکنش به هر موضوع سیاسی را نباید به صحرای کربلا برد

مدرس حوزه در حسینیه دانشجو مطرح کرد:

سکولار شدن در یک دوگانه شکل می‌گیرد که وجهی از آن استفاده ابزاری از دین است که برآیندش برای سکولارها تقویت آن می‌شود.

از هیئت‌ها قصد دین‌زدایی را دارند چه برسد به سیاست! یعنی بگویند آن را در همان سال شصت و یک هجری قمری دفنش کنید.

اگر بخواهیم منصفانه بگوییم: غیر از اینکه یک خط غربی دارد، بی احتیاطی‌ها و ناشی‌گری در جبهه خودی دارد که آن استفاده ابزاری از دین است .

استفاده ابزاری از دین یعنی دوگانه حسین (ع) و شمر را در همه قالبهای دعواهای سیاسی هم بیاوریم.

در اطرافیان هر دو سمت انتخابات افرادی بودند که طمع داشتند یا متحجرانی پیدا می‌شد، پس نسبت غیر انقلابی به طرف مقابل دادن غلط است.

محسن قنبریان: ایده تبعیض مثبت در شورای راهبردی اساسا غلط است

مرداد 3, 1403نماهنگ و تماشایی‌هاامام حسین علیه السلام، انتخابات، حسینیه دانشجو، خبرگزاری دانشجو، دکتر ظریف، دولت چهاردهم، شورای راهبردی، شیعه، عاشورا، کربلا، ماه محرم، محرم 1403 ش، محمد جواد ظریفروح‌الله

مدرس حوزه در حسینیه دانشجو مطرح کرد:

ایده تبعیض مثبت که آقای ظریف مطرح کردند را از اساس غلط می‌دانم که این موضوع هم توسط متفکران مغرب زمین نقد شده و اندیشمندان خودمان نیز با آن موافق نیستند.

تبعیض بد است، منفی و مثبت هم ندارد. اگر می‌گویید اقوام، زنان یا اصنافی در حقشان اجحاف شده باید برای آنها مطلبه حق کرد و حقشان را به نسبت جمعیتی که دارند بدهید و این عین عدالت است و به آن تبعیض مثبت یا منفی نمی‌گویند.

تبعیض مثبت یعنی در شرایط مساوی یک کسی را به یک دلیلی ترجیح بدهی و خود این موضوع دوباره تکرار چرخه تبعیض در جامعه است.

فلان مذهب یا فلان فرقه که رسمی و مورد احترام هستند باید حقشان در حد قانون داده شود، ولی نباید طوری باشد که آنچیزی که رسمی و اکثریت است دیگر فاقد ارزش است و این خلاف عرف همه دنیاست.

آیا این به این معناست که اکثریت حق دارد حقوق اقلیت را نادیده بگیرد؟ خیر!