از نظر امیرالمومنین یک نظام سیاسی_اجتماعی چگونه حرم می شود؟!
(مبنای سخن حاج قاسم در نهج البلاغه)
حجت الاسلام قنبریان:
ولایت در فرهنگ شیعی یک میثاق سه وجهی است؛ پیوند و پیوستگی مردم با ولیّ و بالعکس و پیوند مردم با مردم.
ولایت، فقط شخص ولیّ نیست؛ کل این سه پیوند و میثاق است[۱].
حضرت امیر(ع) این میثاق، را حرم می نامند آنجا که از ایجادش در زمان پیامبر(ص) گفته و از نقضش پس از او گله می کند:
“…نَقْضاً لِمِیثَاقِهِ الَّذی وَضَعَهُ اللَّهُ لَکُمْ حَرَماً فِی أَرْضِهِ وَ أَمْناً بَیْنَ خَلْقِهِ…: و پیمان و میثاقی را بشکنید که خداوند آنرا حرم(پناه گاه) برای شما در زمین و جایگاه امن بین مردم قرار داد…”(خطبه قاصعه)
این میثاق در زمان ما همان است که بهشتی [۲]و خامنه ای [۳]آنرا “نظام امت و امامت” و “جمهوری اسلامی” نامیدند و حاج قاسم آنرا “حرم” می خواند!
هستیِ این پیوند(ولایت) مقدم بر پوسته حقوقی و قانونی آن است و واقعا باید در جامعه برپا شده باشد.
برشی از جلسه سوم فاطمیه اول هیات اصحاب الحسین دانشگاه تهران/ آذر۱۴۰۲
[۱] ر.ک: طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن/ آیت الله خامنه ای/ فصل آخر
[۲] ر.ک: مبانی نظری قانون اساسی/ شهید بهشتی ص۴۷
[۳] ر.ک: دیدار با مردم آذربایجان ۹۶/۱۱/۲۹ و هم کتاب صورت و صیرت انقلاب اسلامی
