عرش اخوت-عرش ولایت
آیت الله شاه آبادی -استاد امام عزیز- در کتاب گرانسنگ شذرات المعارف، تشکیل اُخوت مومنان را شرط استقرار ولایت غدیر میخواند!
“توسعه اجتماعات مذهبی برای ارتباط و دوستی با یکدیگر” را خیط[بند تسبیح] اُخوت مینامد. اُخوت را هم “به حسب حقیقت الفت قلوب و ارتباط دلهای مومنین با یکدیگر” معنا میکند.
از آیه شریفهی “واعتصموا بحبل الله جمیعا و لاتفرقوا…” استفاده میکند که حبل الله(قرآن و عترت) از “عرش رحمان” آویخته شده بر “عرش اُخوت”؛ و تا جامعه اُخوت مومنان تشکیل نشود، ایندو مستقر نمیشود!
“لذا پیغمبر اکرم(ص) در صدر اسلام با ارتباط کثیری به مقام مقدسش به ایمان و اسلام، ممکن نشد که از وجود آنها استفاده بفرماید برای بسط و مقصد اسلام مگر به احداث خیط عرضی اُخوت [خیط طولی، همان قرآن و عترت است] که آن کثرت را به وحدت آورد… از اینجا معلوم شد که اُخوت از احکام سیاست الهیه است برای اجرای مقاصد اسلامیه”.
(حتما دوستان محقّق و موثر ، شذره اول تا سوّم این کتاب را بخوانند).
نتایج مهم:
- خود این اُخوت به یُمن و برکت دوستی اهلبیت بین مومنان ایجاد میشود. ذیل آیه “فاصبحتم بنعمته اخوانا” (با نعمت خداوند با هم برادر شدید)؛ روایات میفرمایند: بوسیله ما و محبّت ما با هم برادر شدید (ر.ک: تفسیر نورالثقلین ج۱ص۳۷٨).
پس دوست داشتن بیشتر اهلبیت از خود و خویشان، موجب میشود دوستان آنها را دوست بداریم ولو خویش ما نباشند و گاه علیه منافع ما باشند. این پیوند قلبی و اُخوت ایمانی، بستره میشود برای تحقّق و استقرار ولایت و حکومت ائمه اطهار که بسی بیشتر از محبت و مودّت آنهاست. (دقت کنید) - احادیث بسیار اُخوت و سفارش به رعایت حقوق آنرا از مهمّترین احکام سیاسی اسلام و در راستای تحقق دولت اهلبیت ببینیم نه جزئی و شخصی.
نخبگان مردم و مسئولین تشکلهای دینی، اگر این مهمّ را رعایت کنند واحدهای پراکنده به هم میپیوندند و کثرت به وحدت میرسد و دست ولیّ مشروع جامعه برای پیشبرد مقاصد اسلامی باز میشود. - از مستحبات عید غدیر عقد اُخوت است. با این رویکرد جدید به عقد اُخوت نگاه کنید. فعالان مذهبی و فرهنگی یک شهر که همه ولایت اهلبیت و جانشینان آنها را پذیرفته و از دشمنان خدا و اهلبیت در زمانشان برائت دارند؛ با هم عقد اُخوت ببندند و در اصول حرکت با هم اختلاف نکنند. بزرگترین مستحب غدیر این اُخوت و فریضه غدیر عدم تفرقه است؛ غنیمت شمارید.
- عامل همه پیروزیها در صدر اسلام تا کنون این بوده و عامل شکستها، غربتها و غیبتهای اولیاء خدا هم عدم تشکیل اُخوت بین مومنان بوده و هست.
آخرین ولیّ غیبت گزیده خدا(روحی فداه) هم به بزرگ شیعیان- شیخ مفید- پیام داد: “اگر مومنان اجتماع قلوب با هم کنند بر وفای به عهد ما” خواهد آمد (الاحتجاج ج۲ص۴۹٨).
امام عزیز ما این حقیقت را شهود کرده فرمود: ” ما حسّ کردیم این مطلب را؛ ذوق کردیم این مطلب را که این جماعت ایران که با هم شدند، خدا پشتیبان آنها بود و الان هم هست. کاری نکنید که عنایت خدا -خدای نخواسته- کم بشود. کاری نکنید که برای ولی عصر(ع) ایجاد نگرانی بکنید، تفرقه نداشته باشید با هم”.
تفرقه=ایجاد نگرانی برای ولی عصر(روحی فداه).
مباحثه و اختلاف در روش و عمل، به زدن و ساقط کردن هم نیانجامد. - برای عدم تفرقه، فرماندهان جنگ نرم و فعّالان مذهبی ،غیر از “از جلو نظام” -که دیدن ولایت و هماهنگی با فرمان اوست- فرمانِ “از بغل نظام” هم دارند!
یعنی هر تشکّل و گروه باید گروه بغل دستیاش در جامعه اُخوت ایمانی را ببیند وارد حریم او و کشمکش با او نشود گاه حتی با بودن او لازم است دیگر تو نیایی و همو را کمک کنی.
چنانچه اهلبیت به فقهاء -البته کامل و با تقوا- آموزش دادند اگر یکی حکم یا حکومتی کرد دیگران -مادام که او شرایط ولایت را دارد- در حکم با او تزاحم نکنند؛ حتی اگر فتوایشان غیر او باشد. چه خوشبخت میشویم اگر افسران جنگ نرم هم این را درباره برادر خود در تشکّل و کانون دیگر رعایت کنند.
اگراین یادداشت را نیاز برجا مانده غدیر دیدید به فعّالان مذهبی و فرهنگی غدیری عیدیاش دهید!
محسن قنبریان
۹۸/۵/۲۸
