بایگانی برچسب: s
مجموعه پادکست نه مرجفون، نه معوقین
جنگ وجودی کنونی میان حق و باطل، چند گروه از افراد نسبت به این موضوع کنش دارند؟ و کنش و بازخورد هر گروه نسبت به وقایع این مبارزه چگونه است؟
حجت الاسلام و المسلمین قنبریان در این مجموعه پادکست، با بهره‌گیری از آیات قرآن کریم سه دسته از این افراد را معرفی میکنند؛ و به وظیفه ما در برابر این جریانات می‌پردازند.
- قسمت اول: مبارزه کنونی؛ جنگ وجودی
- قسمت دوم: مرجفون در جنگ کنونی چه کسانی هستند؟
- قسمت سوم: معوقین؛ ضلع دوم زاویه با مقاومت
- قسمت چهارم: مدهنون؛ سازش‌کاران مبارزه
- قسمت پنجم: در جریانات مبارزه کنونی چه باید کرد؟
ما باید دقت داشته باشیم که همراه با موج مرجفون (کسانی که به تشویش و جنگ روانی می‌پردازند) نشویم؛ حرف جبهه مقابل را به حرف جبهه خودمان ترجیح ندهیم و با شایعاتی که رواج پیدا می‌کند همراه نشویم.
در لحظات خوف و امنیت به ویژه در جنگ روانی، باید به اولوالامری که کارش استنباط است توجه داشته باشیم؛ کارگزارانی که او امین می‌داند را امین بدانیم.
باید توجه کنیم که با معوقین همراه نشویم. اگر این جنگ، جنگ وجودی است، مراقبت نیز باید دائمی، عمومی و همه‌جانبه باشد.
 |
 |
 |
 |
در توصیف صحنه مقاومت در مقابل اسرائیل، طی حدود دو سال اخیر عبارتی با عنوان «جنگ وجودی» شکل گرفته؛ که هم رهبران مقاومت و هم جبهه مقابل یعنی رژیم صهیونیستی آن را بیان کرده‌اند.
جنگ وجودی یعنی شرایط مبارزه به مرحله‌ای می‌رسد که دیگر تنها یکی از طرفین جنگ می‌ماند؛ یعنی جنگ منطقه و امت اسلام.
در چنین مبارزه‌ای و با وجود این جریانات و گروه‌ها چه باید کرد؟
حجت‌الاسلام و المسلمین قنبریان با معرفی سه گروه از افراد در مبارزه حق و باطل، به این پرسش پاسخ می‌دهند.
مطلب مرتبط: سخنرانی / نه مرجفون؛ نه معوقین!
مقاومت را باید آگاهانه ساخت
و مقاومت آگاهانه تنها با روایت ایجاد می‌شود…
صورت لزومی که هست؛ هماهنگی ای که نیست!
 |
 |
به تعبیر رهبرانقلاب: “در قضایای غزّه، واقعاً این باند تبهکار که بر فلسطین حکومت میکنند، از حد گذرانده‌اند تبهکاری را؛ واقعاً از حد گذرانده‌اند!”
ایشان در همین دیدار از پاسخ سخت خدایی به رژیم -که بی تردید است- سخن گفتند؛ اما همزمان گفتند: “ولی این وظیفه مردم را، وظیفه ما را، وظیفه دولتها را کم نمی کند”.
وظیفه ما و دولتها در این بیان فقط سیاسی و اقتصادی بیان نشد؛ بلکه “در صورت لزوم عملیاتی“[نظامی] بیان شد!
بایسته آن: “با هماهنگیِ خوبی” / “مجتمعاً” معرفی شد!
واضح است دولت های عربی و به ظاهر اسلامی که هیچ تحرک سیاسی ای در قبال این جنایات نشان نداده و برخی بیشترین مراودات اقتصادی را هم دارند، در عملیات نظامی نه تنها مشارکت نمی کنند که از خاک و امکاناتشان علیه عملیات های سابق به رژیم کمک کرده اند!
دولت عراق -که بهتر از بقیه بوده- رسما می گوید: ما محور مقاومت نیستیم و وحدت ساحات[جبهه ها] را نمی پذیریم!
لبنان -که خود در اشغال و تجاوز اسرائیل است- دولتش دنبال خلع سلاح حزب الله است!
پس هماهنگی دولتی برای اقدام نظامی، تعلیق محال است؛ اما ظاهرا “صورت لزوم” برقرار است و تبهکاری از حد گذشته است!
آیا “این لزوم”، مثل قبل “با هماهنگی گروه های مقاومت” قابل انجام نیست؟!
مردم وظیفه ای ندارند؟
وقتی آمریکا برای امنیت اسرائیل تحمیل مذاکره می کند؛ آیا نمی شد دولت ایران مذاکرات (نه توافق) با آمریکا را مشروط به آتش بس غزه و رسیدن کمک های بشردوستانه به مردم آنجا می کرد؟!
محسن قنبریان ۱۴۰۴/۱/۲۸
سوختن، چاره بیچارگان!
 |
این “خبرنگار” فلسطینی احمد منصور نیست که زیر بمباران رژیم می سوزد؛ این “خبر”، “هشتگ”، “ترند”، “افکار عمومی” و هرچیز دیگر از این جنس است که بمباران می شود و می سوزد!
احمد منصور صحنه ای بهتر از این را نمی توانست به دنیای یخ زده و از تکرر جنایات بی حس شده مخابره کند.
بهتر از این نمی شد گفت دیگر عکس، خبر، هشتگ ها، کمپین ها و راهپیمایی ها و اعتراضات منبعث از آن هیچ اثری ندارند؛ هیچ!
خود خبر و خبرنگار را هم اینجا -مثل امداد و امداگر- آتش می زنند و به ریش همه جهان می خندند!
عاقبتِ هرکس که غزه را می بیند و ته مانده وجدانی دارد همین جور سوختن و مردن است!
چه آرون بوشنلِ نظامی باشد، با خودسوزی مقابل سفارت رژیم؛ چه احمد منصورِ خبرنگار باشد، با آتش زدنش در چادر خبرنگاران!
هرکس که اختیار ارتش ها و موشک ها را ندارد، چاره اش فقط سوختن است!
دق کردن و مردنش را علی(ع) هم می ستاید(خطبه۲۷)!
محسن قنبریان ۱۴۰۴/۱/۱۸
مطلب مرتبط: بی تفاوت نباشیم
لَیسَ بِمُسلِم!
 |
 |
این همان صدای استغاثه یا اهل الاسلام است که هرکس بشنود و اجابت نکند، مسلمان نیست[۱]؟!!
با شاهان عرب نیستم که حجاج سفاک و معتصم جائر بهتر از آنان استغاثه مسلمان را اجابت کردند[۲]!
با نیروهای مقاومت هم نیستم که دوسال اخیر پای غزه ماندند و به قدر مقدورشان تلاش کردند تلفات بیشتر نگردد و دشمن را وادار به آتش بس کنند!
با خودم و مثل خودم هستم؛ فرقی نمی کند در ایران و عراق و… یا اردن و مصر و…
می خواهم از ننگ “لیس بمسلم” نجات یابم اما قانع نمی شوم!
می گویم: جای یاری جمعی سنّی، دهها باور ناب شیعی در ایمانم دارم!
درونم زنگ می زند: لیس بمسلم!
می گویم: ما که ۴۵سال است زیر باریم و سالهاست تحریمیم؛ برادران سنّی و عرب در فراخ و راحتی چرا هیچ نمی کنند؟!
طنینش آنها را هم می گیرد: لیس بمسلم!
گریه ام که می گیرد، دعا که می کنم، شمایل توابین عاشورا می شوم!
توبه های بی جبران و غیر مقبول!
گریه های پوششی و دعاهای غیر مسموع!
مثل من در اردن و مصر و… دچار شاهان دست نشانده و اسلام آمریکایی اند!
فلیس بمسلم!
و در ایران و عراق و… موجب قدرت برتر (نرم و سخت) مقاومت نشدیم تا اجابت تمام کننده داشته باشد.
در یاری مسلمان ملاحظه تاب آوری من هم می شود!
فلیس بمسلم!
محسن قنبریان
[۱] پیامبر(ص):مَن سَمِعَ رَجلاً یُنادِی : یا لَلمسلمینَ ! فَلَم یُجِبهُ فلَیسَ بمُسلِمٍ .
هر که فریاد مردى را بشنود که ندا می دهد ای مسلمانان! و به کمکش نشتابد، مسلمان[واقعی] نیست.
(الکافی: ۲/ ۱۶۴/۵)
دلالت و ولایت!
سابقا از به هم پیوستگی خوبی ها و اینکه مقاومت برای غزه هم حجاب و هم عمارت واقعی مساجد و هم گرامیداشت صیام و افطار و… آورده است، نوشته ام.
برخی پرسیدند: پس بدون قبول ولایت معصوم هم می شود به خوبی ها رسید، دیگر تشیع چرا؟!!
توجه به این اصل اعتقادی ضروری است که امامت معصوم اقلا برای دو چیز است:
- دلالت، راهنمایی و جذب شدن به احکام درست و “مطابق تشریع الهی” (حسن فعلی)
- تامین “روح عمل” (=ایمان کامل با پذیرش امامت ۱۲ولی خدا) درون آن پیکره عمل (حسن فاعلی)
“اصلِ” حجاب و صیام و صلات هم با دلالت قرآن و ولایت رسول الله(ص) به اهالی غزه رسیده است.
“فروعاتِ” نماز و تراویح و… دلالت معصوم کم دارد!
“محبتِ” امیرالمومنین(ع) و اولادش در غزه موج می زند؛ اما “ولایت” -یعنی قبول امامت آنها و دوری از دشمنانشان- حسابش با خداوند است؛ ما نمی توانیم “مقصر” از “قاصر”ش معلوم کنیم.
پس با وجود الگوی غزه، تشیع چرا؟ پاسخ روشنی دارد: بخاطر دلالت و ولایت معصوم در “صحت” و “قبول” اعمال!
لکن در کنار حرف بی تعارف بالا درباره اهالی غزه، این سؤال برای جامعه شیعی مان قابل طرح است که آیا تشیع و پذیرش ۱۲ امام حق، به اندازه آنجا دلالت به اصل صیام و صلات و عفاف می کند؟!!
با سطح بالاتر ولایت، باید دلالت و انجذاب بیشتری به احکام الهی باشد؛ اما آیا حتی در هیئات ما نماز و قرآن همه گیر است ؟!!
پاسخ اگر منفی باشد به حقانیت امامت ربط ندارد؛ به نحوه تبلیغ مان از تشیع اما ربط دارد!
کتاب صفات الشیعه صدوق را بخوانیم و فاصله را در فرهنگ و سیاست چاره کنیم!
محسن قنبریان
پرسش از مقاومت ما
محسن قنبریان ـ برنامه زمانه ـ ۶ اسفند ۱۴۰۳
برای قضاوت درست فایل صوتی کامل گفتگو را اینجا بشنوید.
رخنه های مقاومت در ما براساس اسناد خوانش شده است!…
مساله فقط انتقام خون سید حسن و رخنه های احتمالی امنیتی و نظامی نیست؛ مقاومت ایران مقابل ترامپ هم است از اینرو چاره کردن رخنه های این حوزه بسیار مهم و فوری است!
در آن برنامه از حقیقت مقاومت (حق مقاومت) در این ابعاد سخن گفته شده است و این مهم که: وقتی سازش نمی کنیم یا مذاکره نمی کنیم، نه یعنی الزاما مقاومت می کنیم!
در برنامه توضیح یافته اگر بنام مقاومت، فقط سازش نکنیم و حق مقاومت را بجا نیاوریم، هزینه ها پای مقاومت فاکتور می شود و طرح مقاومت هم چاره تلقی نمی شود در حالیکه فقط سازش نکرده ایم؛ نه اینکه حق مقاومت بجا آورده باشیم!
[در غزه] مقاومت تک سایز نیست!
حجت الاسلام و المسلمین قنبریان
استاد حوزه و دانشگاه
خواهرِ مقاومت!
قَالَ امِیرُالمُومِنِین عَلَیهِ السَّلَام:
إِذَا کَانَ فِی رَجُلٍ خَلَّهٌ رَائِقَهٌ، فَانْتَظِرُوا أَخَوَاتِهَا:
هرگاه در انسانى خوى و خصلت خوشایندى باشد انتظار همانندهایش را نیز (در او) داشته باشید.(حکمت۴۴۵)
خَلَّهٌ یعنی خصلت و خوی، رَائِقَهٌ یعنی زیبا و جذاب.
امام از قاعده ی هم بستگی خوی های زیبا به هم سخن می گوید: خصلت های خوب برادران و خواهران هم اند!
پس از مقاومت شگفت انگیز غزه، حالا نوبت روزه داری و رمضان المبارک زیبایشان است!
در ویرانی های مساجدشان زیر بمباران نشان داده بودند عمارت مسجد به آدم هایش است نه زخارفش. (اینجا)
نماز جماعت هایشان کنار مساجد ویران تصویر ساز شده بود.
سابقاً از حجاب متاثر از مقاومت فلسطینی ها -علیرغم غربزدگی سواحل مدیترانه- مطلبی از دیوید گریبر مردم شناس یهودی اشتراک گذاشته شد! (اینجا)
باور کنیم همه احکام دین به هم می آیند! مقاومت در مقابل استکبار، نمازِ مقابل تکبر و روزه ی سپر از آتشِ جزاء را فرا می خواند.
در مقابل، سازش و سرسپردگی در مقابل بت های زنده، یا لا ابالی گری و بی دینی می آورد و یا دین بازی ای مثل نماز بازی و افطار بازی و مساجد اشرافیِ شیوخ عرب!
محسن قنبریان ۱۴۰۳/۱۲/۹