ماحزب اللهی ها هم جمله دوم پیامبر(ص) را نمی گوییم یا برنامه ریزی برایش نکرده ایم!
حجت الاسلام والمسلمین قنبریان
شب دوم روضه آخر صفــــــــــــر
ماحزب اللهی ها هم جمله دوم پیامبر(ص) را نمی گوییم یا برنامه ریزی برایش نکرده ایم!
حجت الاسلام والمسلمین قنبریان
شب دوم روضه آخر صفــــــــــــر
مسیحیان و یهودیان مدینه هر دو در کفر و عدم پذیرش رسالت ، یکسان بودند؛ چرا کار اولی با مباهله تمام و کار دومی به جنگ کشید؟!
حجت الاسلام والمسلمین قنبریان
شب دوم روضه آخر صفــــــــــــر
تعبیر قرآن از مانور تجمل قارون به بغی و سرکشی
حجت الاسلام والمسلمین قنبریان
شب دوم روضه آخر صفــــــــــــر
حجت الاسلام والمسلمین قنبریان
شب اول روضه آخر صفــــــــــــر
ادامه خواندن سخنرانی/ جنگ فقر و غنا در ادبیات قرآن و اهلبیت(ع)
کفر وقتی لباس ظلم به بندگان خدا می پوشد ، طغیان و بغی می کند!
حجت الاسلام والمسلمین قنبریان
شب اول روضه آخر صفــــــــــــر
حضرت زینب خطاب به مردم کوفه فرمودند: اگر شما گریه میکنید، پس کی حسین(ع) ما رو کشت
امین سلیمی/ مجری
خلاصهٔ مقاله:
نظام امت و امامت در برابر دولت-استیلا و دولت-مارکت
مقاومت چگونه ممکن خواهد شد؟
حجت الاسلام والمسلمین محسن قنبریان
نظام امت-امامت: در این نوع حکومت حتی اگر زعامت توسط خداوند و شریعت معرفی شده باشد، تحقق آن به زور نیست و «رضایت عامه» شرط تحقق و استمرار آن است.
مردم در این جامعه مطلوب را میتوان در این فراز عهدنامه مالک اشتر دید:
انما عماد الدین و جماع المسلمین و العده للاعداء، العامه من الامه.
عموم مردم (جمهور) هم عمود دین (در ساحت اجتماعی) هستند و هم عمود دین با دشمن و هم جماع المسلمین.
برای مطالعه کامل این متن به شماره دهم فصلنامه نامه جمهور مراجعه فرمایید.
برای تهیه شماره دهم نامه جمهور مبلغ ۴۵۰ هزارتومان (۴۰۰هزارتومان + ۵۰ هزارتومان هزینه ارسال) به شماره کارت:
۶۰۳۷ ۹۹۷۵ ۹۹۶۹ ۴۹۳۳
به نام پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم
واریز کرده و رسید واریز را به همراه آدرس پستی و شماره همراه به شماره ۰۹۰۱۶۸۵۵۲۹۰ یا به ایدی @Jomhour_admin ارسال نمایید .
آقای حسن روحانی از اول، شورای امنیت ملی را مبتنی بر استراتژی تقدم ثروت ملی بر قدرت ملی بست.
آخرین میوه این راهبرد نطق اخیر ایشان و بیانیه جبهه اصلاحات بود.
از نهاد علم هم مثل دکتر سریع القلم همین را اخیراً تئوریزه می کند:
“کشور باید میان امنیت ملی مبتنی بر ثروت اقتصادی یا امنیت ملی مبتنی بر حضور نظامی در منطقه تصمیم بگیرد…
حرکت باید به سمت نظام اقتصادی متکی بر بخش خصوصی (حداقل ۸۰درصد) باشد و سیاست خارجی صرفاً در خدمت تسهیل تولید ثروت قرار گیرد.”
عربستان، ترکیه، قطر و… در آسیا هم همیشه مثالهای ایشان برای موفقیت این استراتژی است!
حتی کشورهای یاغی اینگونه تغییر میکنند؛ چیزی که “تغییر از طریق تجارت” مینامند!
اما مسئول سیاست خارجی اروپا) این روش را درباره روسیه شکست خورده خواند!
روابط گسترده اقتصادی با او کمکی نکرد و حتی صادرات گاز روسیه بمثابه سلاح علیه اروپا به کار رفت!
روسیه برای اروپا تهدید وجودی است.
فرش قرمز ترامپ برای پوتین (با تقدم قدرت ملی) و ملاقات سران اروپا (با استراتژی تقدم ثروت ملی) و تحقیر آنها با نشستن جلوی میز ریاست ترامپ را چگونه تحلیل میکنید؟!
گاوهای شیرده عربی با تقدم ثروت ملی بر قدرت ملی، چقدر برتر از اقتصادهای فرانسه و آلمان میشوند؟!
روزی که در مواجهه با تهدید وجودی اسرائیل مثل سران اروپا به دفتر بیضی میروند با آنها چگونه برخورد خواهد شد؟! بهتر اروپا؟!!
محسن قنبریان
رئیس جمهور اسبق آقای حسن روحانی نزدیک دوماه بعد از جنگ، نطق ۳۵دقیقه ای ارائه داد که ۲۰دقیقه اش روایت رسمی از جنگ و عدم پیروزی اسرائیل و آمریکا، ۱۰-۱۲دقیقه اش توصیههایی تکراری از سوی ایشان یا دیگران بود.
اما چنان که حدس میزدم جان کلامش در ۳دقیقه آخر است؛ چنانچه روزنامههای اصلاح طلب هم همان را برجسته کردند: توسعه و تکمیل استراتژی ملی یا استراتژی نوین ملی!
در شرایط خاص منطقه و آنچه بر هستههای مقاومت میگذرد این ۳دقیقه معنای جدیتری دارد.
البته تغییر استراتژی ملی هم در بیان ایشان جدید نیست و اقلا از سال۸۵ بدان پرداختهاند.
این ۳دقیقه بدون بیانات قبل، خوب فهم نمیشود.
بیان ایشان در ماهنامه راهبرد شماره۳۹:
![]() |
![]() |
یکی از مباحث مهم و زیربنایی در کشور ما -و سایر کشورها- این است که آیا استراتژی ملی باید مبتنی بر تأمین قدرت ملی و به دست آوردن قدرت و تأمین آن و یا ثروت ملی باشد؟ بسیاری از اختلافات در داخل کشور و میان جناحها، به همین مسئله زیربنایی برمی گردد. یکی از مشکلات ما در طول این ۲۷سال، این بوده که نتوانستهایم در زمینه «استراتژی ملی» به اجماع نظر برسیم که یکی از مباحث مهم آن این است که آیا اولویت با «ثروت ملی» است و یا «قدرت ملی»؟ آیا میخواهیم فضای ایران در روابط بین الملل همچنان فضای امنیتی باشد یا روزی میخواهیم به فضای سیاسی و فضای اقتصادی تبدیل کنیم؟
ایامی که تیم مذاکره کننده هستهای اول با اروپا مذاکره میکرد، یکی از اهدافش این بود که در کنار حفظ و نگهداری فناوری هستهای، به روابط جامع اقتصادی با اتحادیه اروپا برسد و فضای امنیتی را به تدریج به فضای سیاسی اقتصادی تبدیل کند. امروز هر قراردادی که بخواهیم با یک شرکت خارجی منعقد نماییم، بحث ریسک مطرح است. اگر بحث سرمایه گذاری خارجی مطرح است و با مشکل مواجه ایم، به این دلیل است که جهان، فضای کشور ما را امنیتی میبیند. ما همواره هزینه بسیار بالایی را از لحاظ اقتصادی پرداخت میکنیم. سؤال این است که بخش اقتصادی ما تا کی میخواهد برای بخش سیاسی و امنیتی یارانه پرداخت کند؟!»
اما انتخاب یکی از اینها برای استراتژی ملی، فرع بر پاسخ به یک سؤال بنیادیتر است که ایشان در ذیلش طرح میکند:
یکی از مباحث مهم و زیربنایی در این زمینه، همان بحثی است که کم و بیش هنوز در فضای ذهن نخبگان ما خلجان میکند، اینکه آیا میخواهیم «جمهوری اسلامی ایران» باشیم یا میخواهیم «انقلاب اسلامی» باشیم؟!
اگر بناست انقلاب اسلامی باشیم، رسالت بسیار بزرگی بر دوش داریم. یعنی ما انقلاب اسلامی هستیم و میخواهیم این فرهنگ را در سطح منطقه و جهان نشر بدهیم و قاعدتاً قدرت و ثروت خودمان را هم در سایه آن میبینیم. بر این مبنا هر مقدار انقلاب اسلامی بسط و گسترش پیدا کند، به طور طبیعی بر قدرت و حتی ثروت ما افزوده خواهد شد. اما اگر میخواهیم «جمهوری اسلامی ایران» باشیم، رسالت اولیه و اولویت ما جمهوری اسلامی ایران است. پس باید مسیر دیگری را بپیماییم و با اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران در سایه تأمین قدرت و ثروت به استحکام آن برسیم و هدف محوری ما هم حفظ و تکامل این نظام خواهد بود. از این دیدگاه بسط انقلاب اسلامی نیز منوط به پیشرفت کشور و قدرت نظام و الگوسازی آن خواهد بود. در واقع انقلاب کردیم تا به جمهوری اسلامی برسیم و دیگر نباید به گذشته رجعت کنیم. پس ما هنوز در مورد برخی مسائل اساسی اختلاف نظر داریم.
ما به صدها نشست و تحقیق و بررسی و همفکرهای گسترده نیاز داریم تا به نظر واحدی برسیم. همه ما مسلمان و ایرانی و دلسوز این کشور و نظام هستیم و باید کوتاهترین راه را انتخاب کنیم. زمان و فضای زیادی در اختیار ما نیست که اختلاف نظرها را ادامه دهیم. ما در یک میدان مسابقه هستیم. یا همپای دیگران میدویم یا دیگران جلو میزنند و ما در آینده نیازمند به آنها خواهیم بود.
البته در جنگ هشت ساله، فضاهای امنیتی و نظامی بر ما تحمیل شد و ضرورت داشت که مقاومت و ایستادگی کنیم. بعد از پایان جنگ هم غرب همچنان فشار خود را بر ما ادامه داد تا ما هم وادار به عکس العمل شویم و فضای امنیتی کشور ادامه یابد. آیا در شرایط فعلی ما نباید تلاش کنیم تا به اتفاق نظر برسیم؟ آیا ما نباید ببینیم که در چه مقطعی باید ثروت ملی را به عنوان اولویت مدنظر قرار دهیم؟»
چنانچه میبیند در تلقی ایشان:
نخبگان شرقی و اسلامی جای استفاده از این قدرت نرم افزاری برای آفریدن نظم عادلانهتر بین المللی، به علت غربزدگی، درون همان نظام سلطه دنبال جایابی ملی اند!
ترجیح میدهند انقلاب مردمی و حرف نوی آن را با تغییر از طریق تجارت، سایش و سازش دهند به جای اینکه آموزههای فطری و جاودانهاش را جهانی کنند!
در حالیکه آقای روحانی خود تصریح کرد:
(در صورت تقدم انقلاب اسلامی هم) بر این مبنا هر مقدار انقلاب اسلامی بسط و گسترش پیدا کند به طور طبیعی بر قدرت و ثروت ما افزوده میشود!
مشکل این است که احیای امت و اتحاد اسلامی را ممتنعتر از گرفتن احترام متقابل از غرب مستکبر میبینند!
لذا برای ایدههایی مثل بازار مشترک و پول مشترک اسلامی و هم پیمانی نظامی مشترک تلاش جدی ای نمیکنند.
از قدرت نرم افزاری و تمدنی خود برای خلق قدرت و ثروت ملی ابتکاری نمیکنند.
محسن قنبریان ۱۴۰۴/۵/۲۶