“۱۰روز بود به این منطقه آب نرسیده بود…”
کاروان پخش آب در #شمال نوار غزه…
شماره کارت جهت مشارکت:
? ۵۸۹۲۱۰۷۰۴۶۳۷۳۱۶۶
گروه جهادی شهیدالقدس
به جز برنامه “آپ” که برای حساب‌های حقوقی محدودیت در تعداد واریزهای روزانه دارد، از هر برنامه دیگر بانکی و… واریز کنید مشکلی نخواهید داشت.
مصوبهٔ تعطیلیِ شنبه از یک خاستگاه اقتصادی، و مخالفت با آن از خاستگاهی فرهنگی؛ مثل بسیاری از مسائل دیگر چه‌زود طیف موافق-مخالف اجتماعی را به صف کرد و بر صورت غیردقیقِ معیشت-شریعت صورت‌بندی شد؛ هریک هم مجوّز شرعی از مرجعی گرفتند!
چنین بحث‌هایی در جامعه و حتی بین مراجع هیچ اشکالی ندارد، البته اگر موضوعِ مورد مناقشه، واقعاً #مسئله باشد! ولی وقتی با نامسئله مواجه باشیم پرداختنِ جانبین به آن، بزرگ‌ترکردنِ نامسئله‌هاست.
مسئله» چیست؟! چگونه یافته و صورت‌بندی میشود؟!
«مشکل عینی»ای در جامعه وقتی منظومهٔ فکری و ارزشی یافته و صورت‌بندیِ خاص شود، «مسئله» متولد میشود.
اگر مشکل، عینی یا بومیِ ما نبود، صورت‌بندی‌ها «نامسئله» می‌سازد.
اگر در نظام اندیشه‌ایِ ناخودی صورت‌بندی شود، «کج‌مسئله» ساخته میشود!
«حلّ مسئله»، تابع کشف و صورت‌بندیِ درست است.
نامسئله، حلّی ندارد و کج‌مسئله، حلّی غلط در پی دارد!
باید از موافقان پرسید کدام مشکلِ واقعی، با چه درجه‌ای از اولویّت در نظام اقتصادی، به تعطیلی (شنبه یا پنجشنبه) مربوط است؛ که ذیل تقدّمِ معیشت صورت‌بندی شده است؟!
مخالفان با تقدّمِ شریعت (تشبّه به یهود و…) کدام مشکلِ واقعی را نمی‌بینند؟!
کاهش یا افزایش ساعت کار هفتگی(۴۴ساعت)، مشکل اصلی است یا بهره‌وریِ پایین و غیرمفیدبودنِ ساعات اشتغال؟!
اگر این آمارهای کارِ مفید درست باشد:
– سرانه، ۸۰۰ساعت در سال!
– روزانه، متوسط ۲ساعت مفید (در ادارات ۲۲دقیقه)!
تعطیلی (شنبه یا پنجشنبه) چه اثری در آن دارد؟! وقتی سهم اول عوامل متعلق به: تبعیض در محیط کار، ضعف مدیریت و نظارت، انباشت نیروی کار، نامتناسب‌بودن با دست‌مزد و… است!؟!
مشکل اصلیِ رشد اقتصادی، کم‌رونقیِ اقتصاد بازرگانی -آن‌هم عمدتاً واردات‌پایه، و فقط برای بخشی از تجّار- است یا کم‌رونقیِ تولیدِ داخلی؟!
کم‌رونقی و عدمِ جهش تولید، به تعطیل‌کردن (شنبه یا پنجشنبه) مربوط است یا به نبودِ «نظام متوازن تأمین سرمایه» و «دست‌مزد عادلانه»؟!
«مردم‌پایه‌کردنِ پیشرفت» با «گسترش مالکیت/انتفاع برای عموم»، عنصر اصلیِ رشد اقتصادی و هم‌زمان عدالت اجتماعی است؛ چرا از این مسئله‌های درجهٔ یک هیچ مصوبه‌ای یا نظارتی بر قانون‌های معطل‌ماندهٔ قبل شنیده نمی‌شود؟!
از حوزه و منادیانِ شریعت هم به‌اندازهٔ تعطیلیِ شنبه نوشته و استدلال (فلسفی و اخباری و…) تولید نمی‌شود!
البته که روایات مواجههٔ اهل‌بیت(ع) با بنی‌امیه در کاربریِ ایام هفته، مواجهه‌ای سیاسی_فرهنگی است؛ اما سنگین‌ترین و اصلی‌ترین مواجههٔ آنها نیست!
قیام علیه اموی‌ها نه به‌خاطرِ شنبه و دوشنبه، بلکه برای «اتخذوا مال الله دُوَلا» [بیت‌المال عمومی را میان خود دست‌به‌دست‌کردن] بود!
ظاهراً سرمایه‌داریِ زالوصفت اگر به جمعه و شنبه و مانند آن دست نزند، از تیغ قلم و بیان روحانیت در امان می‌ماند[۱]!
اگر مجلس شورای اسلامی روی مسئله‌های واقعیِ ایران بایستد، بسیاری از موضوعات را فیک، پوششی، سرکاری و نیش‌غولی خواهد دید؛ خود و جامعه و مراجع را به زحمت نمی‌اندازد که برای نامسئله‌ها، حلّ بتراشند یا برای کج‌مسئله‌ها، خط‌ونشان بکشند.
محسن قنبریان ۱۴۰۳/۰۲/۲۹
مراسم جشن ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها
جمعه،۲۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳
مسجد دانشگاه تهران ؛ هیأت دانشجویی اصحاب الحسین(ع)
مراسم جشن ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها
جمعه،۲۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳
مسجد دانشگاه تهران ؛ هیأت دانشجویی اصحاب الحسین(ع)
مراسم جشن ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها
جمعه،۲۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳
مسجد دانشگاه تهران ؛ هیأت دانشجویی اصحاب الحسین(ع)
در مسائل سیاسی، مساوات و برابری داریم، اما در مسائل اقتصادی این‌گونه نیست. اگر اول از همه آزادی خرج عدالت نشود، کانون‌های قدرت و ثروت از آزادی علیه توده‌ها استفاده خواهد کرد. برخی تصور می‌کنند برای برابری باید عنصر دین را کنار بگذاریم، در حالی که در این صورت، (مانند کشورهای غربی) پول جایگزین دین خواهد شد.
کامل ببینید و قضاوت کنید!
این دو بنر کنار هم، دو مغازه در دنیاست هردو با فروش اقساطی!
“یشری نفسه” هم فروش است؛ فروش عمر به خدا به شکل اقساطی!
مغازه ای در نابازارِ زمین که هر فروشنده ای زندگی ابناء بشر را با اقساط عمرش تامین می کند؛ برای آب و نان غزه و یمن یا عِرض و جان النبل و الزهراء!
دادن قسط آخر، گرفتن ثمنِ نامیرایی و “عند ربهم یرزقون” است!
“بشارتِ دنبال کنندگانی” هم اشانتیون می گیرد! (یستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم).
لذا به شکل شبکه ای توسعه می یابد و تا طوفان پیروزی ایثار بر استئثار پیش می رود!
چون در نابازار است، شعب فروشگاه در همه نقاط زمین منتشر است؛ از خیابان تا بیابان! شعبی به بزرگی یک جبهه و مرز یک کشور تا به کوچکی یک دستفروش و کلمه حقی نزد یک جائر!
فروش اقساطی وسائل نوی منزل به بازنشستگان هم خرید عمر آنهاست؛ البته در مغازه ای در بازار مصرفیِ زمین!
اول باید مجابش کنی که تا لوکسیزم هست، زندگی باید کرد؛ با هر کالا، نو باید شد!
بعد زنجیره ای ها باید با دامپینگ قیمت، در دام بیاندازند!
وقتی فروشگاه های کوچک را بلعیده و با بانک ها بستند و برایش به صرفه جلوه کردند، زالوی کار و عمرش میشوند!
انحصار شعب در گرو از نان انداختن هزاران مغازه خُرد است؛ تا فقط او نیاز تازه بسازد و عمر جوان و پیر بخرد؛ برای خرید از او بیشتر کار کنند و مصرف شوند!
در قسط آخر صاحب لباسشویی ای شده که عمرش را شسته و تازه مدل جدیدش آمده است! اشانتیون هم دارد: تخفیف خرید بعدی!
محسن قنبریان
مراسم گرامیداشت حضرت معصومه(س) و روز دختر
هیات اصحاب الحسین دانشگاه تهران
۲۱اردیبهشت۱۴۰۳
امام صادق(ع) به علماء (و متدینینی) که حرف حقی دارند توصیه کرد: جبّار و زورگو نباشید که رفتار باطلتان، حرف حق تان را از بین ببرد!
(لاَ تَکُونُوا عُلَمَاءَ جَبَّارِینَ فَیَذْهَبَ بَاطِلُکُمْ بِحَقِّکُمْ). (الکافی، ج۱، ص۳۶)
به زنان و دختران باز هم باید گفت: مقیاس و معیار اسلام، کتاب خدا و سیره ائمه اطهار(س) و برخورد عالمان ربانی است؛ اما به جامعه متدینان هم باید تذکر داد که مواجهه و برخورد اشتباه، حرف حق را از بین می برد!
حتی اگر دختران بی حجاب، بی ادبی کنند مجوز نمی شود مقابله به مثل کرد؛ چون برخورد این طرف پای اسلام نوشته میشود.
امیرالمومنین(ع) به یارانش درباره زنان شامی ای که در صفین با باغیان حاضر بودند هم می فرمود:
“زنان را با اذیت و آزار به هیجان نیاورید، هر چند آنها به شما دشنام دهند و به سرانتان بدگویى کنند”. (نامه۱۴ نهج البلاغه)
قرآن آبادی مسجد را به شیکی ساختمان و زخارفش نمی داند؛ به ایمان و اقامه و نترسیدن از غیر خدا می داند:
إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللّه ِ مَنْ آمَنَ بِاللّه ِ وَالیَومِ الْاخِرِ وَأَقامَ الصَّلَاهَ وَآتَى الزَّکاهَ وَلَمْ یَخْشَ إِلَا اللّه َ فَعَسَى أُولئِکَ أَنْ یَکُونُوا مِنَ المُهْتَدِینَ.(توبه:۱۸)
ابوذر وقتی از معنای عمارت مساجد پرسید، رسول الله(ص) به نوع مصالح و معماری پاسخ نداد؛ به کارهای آدمیان در آن، عمارت را معنا کرد؛ که: در باطل فرو نروند، به لهو و بیهوده مشغول نباشند، پی سود و تجارت در آن نباشند…(مکارم الاخلاق ج۲)
برای اینکه باور کنی عمارت مسجد به بناء اش نیست؛ به مومنین در آن است؛ روایات مساجد آخر الزمان، تعبیری شایع دارد:
مَسَاجِدُهُمْ عَامِرَهٌ وَ هِیَ خَرَابٌ مِنَ الْهُدَى
در بناء آبادند اما در هدایت خراب! (بحار ج۱۴)
مساجد پرزخارف زمانه ما را می گوید. اصلا خودِ مسجدالحرام و مسجد النبی کنونی را می گوید که با همه شکوه ظاهرش، نترسیدن از غیر خدا درش جرم است و مجازات دارد!
غزه این ماه ها تمثال “لم یخش الا الله” است؛ دقیقاً نقطه مقابل مساجد آخرالزمان: بنای مساجدش ویران، اما در هدایت آباد!
انگار ذیل آیه ۱۸توبه آنها را نشانه گرفته:
فَعَسَی اُولئِکَ اَن یَکُونُوا مِنَ المُهتَدین: پس امید است که اینان رهیافتگان باشند!
کج راه ها، معلوم تر و راه، نمایان تر شد!
محسن قنبریان