دریافت صوت جلسه پنجم«۱۰۰۰ثانیه منبر مجازی برای رجب» | «دریافت از پیوند کمکی»
جرعه‌ای از رشحات المعارف
جلسه پنجم: میقات حضور/ فراز و نشیب انسان.
میقات حضور؟
از علم نافع درک حضور و محضر حق گفتیم؛ که عصمت‌ساز است.
درباره “محضر” نکاتی عرض شد. حالا کمی درباره “حضور” بیاندیشیم. حضور دیدن حق است. “میقات” و محل این مشاهده و ملاقات کجاست؟
عارف کامل شاه آبادی(ره) می‌فرماید:
“ارض انسان، میقات برای لقای حق است[۱]“. یعنی چه؟!
آدرس این میقات؟
یک مثال قرآنی:
خورشید که سر میزند/ نور می‌پراکند/ بالای ابرها(قلمرو خورشید)، هیچ سایه‌ای نیست/ اما دورتر از آن، نزد ما، اجسامی هستند که “نور را بریده و محدود می‌کنند”/سایه‌ها پدید می‌آید/ از یک دشت تا شهر با کثرت محدود کننده‌ها، سایه بیشتر و بیشتر میشود.
اما خورشید و نورش، علت سایه‌هاست. سایه هیچ نیست الا “حدود محدودیت نور”(تأمل کنید)
آیت الله شاه آبادی به آیه ۴۵فرقان توجه می‌دهد: “آیا ندیدی چگونه پروردگارت، سایه را گسترده ساخت و اگر می‌خواست آن را ساکن قرار می‌داد؛ سپس خورشید را بر آن دلیل قرار دادیم”.
ایشان این “ظل ممدود”(سایه‌کش آمده) را عالم اشیاء و ماهیات می‌خواند:”بر رئوس ماهیات عوالم وجود از اول ظهور کشیده؛ از سمای مشیت تا تنزل کرده به ارض انسان[۲]“.
قلمرو خورشید، عالم ذات و اسماء الهی است که نور وجود نامحدود است. محدود و مقید شدن نور وجود، ماهیات متکثر آفریده؛ سایه، جمادیت، حیوانیت، انسانیت و… است، که نور وجود آشکارشان کرده است.
می‌فرماید:”انسان دور ترین سلاسل موجودات است؛ ولی دورش نکرده که دورش اندازد؛ بلکه دورش ساخته تا از طریق عشق و اطاعت نزدیکش کند. پس، از ارض انسانیت، دخول در سمای ترقی است. ارض انسان، میقات برای لقای حق است؛ زیرا فقط انسان است که می‌تواند حق را بیابد و تمام توجهش به معبود معطوف شود.[۳]“
در آمدن از حجاب و درک حضور:
چگونه اگر سایه، توانست حد و محدودیت خود را باز کند به وادی نور می‌رسد؟! اشیاء هم چنین‌اند!
لکن فقط انسان می‌تواند این سلوک را داشته باشد:”پاره کردن حُجُب فقط کار انسان است نه حیوان. میمون، میمون است اگر چه هزارها سال بر او بگذرد… تنها انسان است که می‌تواند قید و بند جمادی و نباتی و حیوانی را پاره کند و شایسته لقای حق شود[۴]“
“یک گروه مُعرض از حقیقت و مُخلّد در ارض طبیعت و مصداق “لکنَّه ٲخ٘لَدَ الی الارضِ و اتّبَعَ هَواه[۵]” [او به طبیعتِ پست گرایید و از هوای نفس پیروی کرد] هستند. دسته دیگر کسانی هستند که شایسته نام انسانیت‌اند و با قدم اطاعت، محبت و عشق متوجه مولا شده‌اند. این دسته پشت به طبیعت و رو به حقیقت در قوس صعود حرکت می‌کنند؛ چنان که می‌گویند “قولا و عملا” که نماز، روزه، حج و سایر عبادات را برای رضای تو انجام می‌دهیم:”ٳنَّ صلاتی و نُسُکی و مَحیایَ و مَماتی لله ربِّ العالَمین[۶]” [به راستی نماز و تمام عبادات من و زندگی و مرگ من همه برای پروردگار جهانیان است]. چنین کسی رو به خداست و مورد عنایت واقع میشود و قیود و حجاب‌های گوناگون را پاره میکند[۷]“
٭تفصیل را در فایل صوتی بشنوید
[۱] ص۲۲
[۲] ص۲۲
[۳] ص۲۲
[۴] ص۲۳
[۵] اعراف-۱۷۶
[۶] انعام-۶
[۷] ص۲۳
