مسعود دیانی جملات هشدارآمیز آقا سید روح‌الله را می‌خواند درباره‌ی سستی پس از انقلاب.
او از نگرانی امام نسبت به سستی بعد از پیروزی و نشست بعد از فتح می‌گوید.آنجا که امام می‌گفت:
«وقتی که همه داریم با هم حرکت می‌کنیم که سد را بشکنیم خسته نمی‌شویم، سستی پیدا نمی‌شود.در این راه هرچه جلو می‌رویم قوی‌تر می‌شویم.
اما وقتی که رسیدیم به یک جایی که سد را شکستیم و اعتقادمان این شد که الحمدلله پیروز شده‌ایم،آن وقت است که فرش زمین می‌شویم و سستی پیدا می‌کنیم و آرمان‌هایمان را فراموش می‌کنیم.
در وقت پیروزی بعد از انقلاب که باید برگردیم سراغ اینکه زاغه نشین‌ها وضعشان چطور است؟ اداره‌ای‌ها وضعشان چطور است؟ مردم کوچه و بازار را باید چه کرد؟ مدارس را باید چه کرد؟بی‌حال و بی‌خیال می‌شویم!»
و انگار این همه‌ی دغدغه‌ی او بود.مسعود دیانی با سوره‌اش،ما را به سیر در اعماق دین و تاریخ می‌بُرد، سختی راه رفته را نشان‌مان می‌داد و آرمان‌ها را به یادمان می‌آورد،تا بلکه بی‌حال و بی‌خیال ننشینیم.
ان‌شاالله در بهشت رضوان، همنشین آقا سیدروح‌الله و مهمان اباعبدالله باشی. همین.
