کشور امام خمینی خیلی باید جلوتر از اینها باشه!
بایگانی برچسب: s
تشبیهِ غزّه با کربلا؛ سهل و ممتنع!
نوحه بر غزه و مقایسه‌اش با کربلا، برخی میراث‌گرایان را نگران کرده است!
متوقف‌کردنِ عاشورا در سال ۶۱هجری و دفنِ کربلا در کربلا هم عده‌ای از انقلابیان را برآشفته است!
و باز دعوا و برچسبِ «افراطی‌ها / هیئت سکولار» و غیره رونق گرفته است!
ادعا: نه کسی با اهل‌بیت علیهم‌السلام قابل مقایسه است (لا یُقاس بآل محمد(ص) من هذه الأمّه أحد[۱]) و نه هیچ‌روزی -حتی شهادت ائمهٔ اطهار- در عظمت مصیبت، روزِ حسین علیه‌السلام می‌شود (لا یوم کیوم الحسین[۲]) ؛ لکن غزه، کربوبلای حسین(ع) را ارث برده است!
آیا مقایسه‌ناپذیریِ کسی با امیرالمؤمنین علیه‌السلام مجوّز است که حکومت و حکمرانی‌ای غیرعلوی اختیار کند؟!
اینکه عظمت مصیبت هیچکس به «رتبه»ی مصائب حسین(ع) نمی‌رسد، آیا مجوّز است که تشابه و تشبّه به او (با مقیاس‌کردنش) واجب نباشد؟!
حسین(ع) بلندترین «قله»ی فداکاری برای خداست که هم «دامنه»ی پیروان را بالا کشیده و هم «سلسله‌جبال»ِ تأسّی و تشبّه در قبل و بعد از خود را موجب شده است!
پیامبرانی که پیش از او گذرشان به کربلا افتاده، و پیش‌آمد و خون‌آمدی به خود دیده‌اند؛ از خدایشان شنیدند که: «فسال دمُک مؤافقه لدمه[۳]»: خونت برای تشبّه به خون حسین(ع) جاری شد!
عجب از کسانی که قمه‌زنی با دستان خود -بدون هیچ نصّ شرعی- را تشبّه به شمشیرها بر حسین(ع) می‌شمارند؛ اما تشبّه و تشابه‌خواندنِ خون‌های ریخته‌شدهٔ تأسّی‌کنندگان به حسین(ع)[۴] را مقابل یزیدهای زمان، برنمی‌تابند!
برخلاف مبنای فقهیِ توقیفی‌بودن شعائر[۵]، خودزنی با قمه را تشبّه به حسین(ع) می‌شمارند؛ اما بر مبنای وجوبِ تأسّی به سیّد مظلومان و شهید و کشته دادنِ زنان و فرزندان، تشبّه به امامِ شهید نمی‌دانند؟!!
وقتی پوست سر و صورت اسماعیل صادق‌الوعد [۶]را کندند، در پاسخ به فرشته‌ای که برای مدد آمده بود گفت: لی أسوه بما یصنع بالحسین(ع)[۷]: برای من تأسّی به آن چیزی است که با حسین(ع) می‌کنند!
اسماعیل به عظمت مصیبت حسین(ع) نرسید اما اگر به کربوبلای حسین(ع) هیچ شباهتی نیافته، پس تأسّی چه معنا دارد؟!
ابوذر غفاری وقتی در غربت و تنهایی در تقابل با جریان استئثار (ویژه‌خواریِ أموی) و استبداد به تبعید رفت، تبعیدش را با روز حسین(ع) مقایسه کرد و دوستانِ اندکش را چنین تسلّی داد: ما أیسَر هذا و لکن کیف أنتم إذ قتل الحسین(ع) قتلا (یا: ذبح ذبحاً) والله لایکون فی الإسلام بعد قتل الحسین أعظم قتلا منه[۸]: این (تبعید و غربت) آسان است اما شما چه می‌کنید وقتی حسین(ع) را آن‌گونه بکُشند یا ذبح کنند؟! به خدا قسم قتلی بزرگ‌تر از آن در اسلام نیست.
حافظانِ میراث جا دارد نگران باشند تا کسی در «رتبه» با اهل‌بیت(ع) و «روزی در عظمت مصیبت» با روز حسین(ع) مقایسه نشود؛ چون آن مصیبتِ عظما در عالم بالا هم اثر کرده -به حسب روایات صحیح- و آسمان و زمین و همهٔ مخلوقات بر آن گریسته‌اند[۹]!
امتدادبخشی به میراث هم جای نگرانی دارد تا مبادا حسین(ع) در ۶۱هجری دفن شود و الگو و بالتّبع «شبیه‌ساز» نشود!
که وگرنه؛ گریه‌کنانِ امروز با گریه‌کنانِ روز عاشورا بر تلّی در همان کربلا، و در حالِ نظاره بر کشته‌شدن حسین(ع) فرقی نمی‌کنند[۱۰]!
ازهمین‌رو بود که شهید مطهری فریاد می‌کرد «شمر زمانت را بشناس» و رهبر انقلاب اسلامی از «کربلای غزه» می‌گوید[۱۱] و امام موسی صدر در کتاب ارزشمند «سفر شهادت[۱۲]» بین عاشورا و فلسطین پیوند می‌زند.
امام رضا علیه‌السلام در روایت معروف «ریّان بن شبیب» هر دونگرانی را برای‌مان به‌زیبایی جمع کرده است: «إنّ یوم الحسین اقرح جفوننا و اسبل دموعنا و اذلّ عزیزنا بأرض کرب و بلاء و اورثنا الکرب و البلاء إلی یوم الانقضاء[۱۳]»
روز حسین (نه روزها و مصائب دیگر) است که پلک‌های ما را مجروح و سیل اشک از چشمان ما جاری کرده است [همان لقد عظمت الرزیّه و جلّت و عظمت المصیبه]
اما هم‌او در ادامه می‌فرماید: به ما «کرب و بلا» تا روز انقضاء(فرج) ارث داده شده است!
یعنی همان مضمون: کلّ یوم عاشورا و کلّ ارض کربلا (که سخن مشهوری است و روایت نیست).
این کرب و بلا، «ارث» حسین بر حسینیان است؛ همان کرب و بلاست تا ارث‌بودن درست باشد؛ لذا شبیه خواندنش انحراف از میراث نیست.
تا وقتی وارث حسین(عج) در مرتبهٔ غیبت و «الذین استضعفوا» است، فرج و گشایش برای مظلومان و مستضعفان نیست و آنها در کرب و بلایند.
غزه بدین معنا، چرا کربوبلای حسین(ع) نباشد؟! ملّتی که در مقابل ضَیم (ظلمِ ننگ‌آمیز) ایستاده، به سیّد اهل إبای از ضیم [۱۴]-یعنی حسین بن علی(ع)- تأسّی کرده است.
این نکتهٔ سهل و ممتنعِ تشبیه غزه با کربلاست!
آنچه غزّه از مصیبت می‌بیند، ارثِ کربوبلای ننگ‌ناپذیریِ حسین(ع) است؛ ولو هیچ‌روزی در «رتبه»، روزِ حسین در «عظمت مصیبت» نمی‌شود!
محسن قنبریان ۱۴۰۳/۵/۵
مطالب مرتبط:
[۴] یا اباعبدالله اسوه انت قدماً (کامل الزیارات ج۱ ص۷۲)
و: فلکم فیّ اسوه (طبری ج۴ص۳۰۴)
[۵] به مقاله چالش شعائر از نگارنده رجوع کنید
[۶] آیه ۵۴ مریم
[۹] ر.ک: کامل الزیارات ابن قولویه
[۱۰] ر.ک: کتاب “اهالی تپه ندبه” اثر نگارنده
[۱۱] بیان رهبر انقلاب اسلامی و شهید مطهری را اینجا بشنوید
[۱۲] کتاب سفر شهادت را از اینجا تهیه کنید
[۱۳] امالی صدوق ج۱ص۱۲۸
حرمله گریه‌اش نمی گیره!
کربلای جدید!
به نوشته روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال، یحیی السنوار در نامه‌هایش از آمادگی‌اش «برای مرگ در میدان نبرد» می‌نویسد.
در نامه جدید خود نبرد کنونی در غزه را به نبرد امام حسین(ع) در کربلای معلی در قرن هفتم میلادی و شهادت ایشان تشبیه می‌کند و می‌نویسد:
«باید در همان مسیری که شروع کرده‌ایم پیش برویم. یا بگذار کربلای جدیدی باشد».
پ.ن:
ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه ذیل خطبه۵۱ (جلد۳ص۲۴۹)، سیدالشهداء را سید اهل اباء از ضیم (ظلم همراه با ننگ) می شمارد که به مردم مرگ زیر شمشیر را در مقابل پذیرش پستی و خفت آموخت.
* مرتبط: حسین(ع) آنجاست که “عاشورا” آنجاست!
محسن قنبریان
دوران کارآمدی مقاومت
چرا گفتگو پیرامون مقاومت، جامعه پذیری بالایی دارد؟
حجت الاسلام محسن قنبریان
لینک دانلود «دوران کارآمدی مقاومت»
سنّی بودن اهل غزه دلیل سکوتِ حتی بعضی از عظمای جریان انقلابی
حجت الاسلام محسن قنبریان
در ماجرای غزه نه شیرازی ها چیزی نگفتند، انصافا بعضی از عظمای جریان انقلابی هم هیچی نگفتند. چیز در خوری نگفتند. گردن می‌گیرم جرم‌شون سنی بودنه.
من یادمه شبی که طوفان الاقصی شروع شده بود، فضلای حوزه بودن من خیلی هاشون رو می‌شناسم به عنوان مثلا مجتهدین حوزه مطرح‌اند، بحث این بود که این آدمی که الان در فلسطین کشته شده است توسط اسرائیل ما بهش بگیم شهید یا نگیم شهید؟! واقعا مساله این‌قدر تقلیل؟! هیچ مساله‌ی دیگری نبود که فقه تو در اون پژوهش کنه؟
اینا اون چیزایی‌است که ما الان درگیریم. والله اینا بعضیاشون چفیه‌هم زیر عباشون هست. والله اینا امام امام از دهن‌شون نمیوفته. اما این سطح مساله‌یابی‌هاشون ایناست.اینا همش عدم درک اون خطی است که امام (ره) باز کرد.
موسی از ماست!
رژیم صهیونیستی به کمک یک یگان آمریکایی توانست با بمباران بازار و کشتن و زخمی کردن بیش از ۶۰۰ زن و بچه، کماندوهای خود را در النصیرات نفوذ داده و ۴اسیر را آزاد کند!
بعد از ۸ماه برای این جنایت جشن گرفتند!
این اسطوره برایتان آشنا نیست؟!
یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءَکُمْ[۱]!
قربانی کردن مستمر [۲]بچه های بنی اسرائیل بخاطر تمدید حیات فرعون!
شنکجه ای زشت و تحمیلی[۳]
اگر اسرائیل ادامه آن بنی اسرائیل باشد، اسطوره اش از دست رفته است!
او نماد فرعون شده است؛ اوست که برای یک روز حکومت بیشتر کودکان را می کشد و زنان را…!
در آن اسطوره، موسی(ع) از بین بچه های ذبح شده برمی خیزد نه از سپاه فرعون!
اسرائیل اگر دهه ها خود را وارث بنی اسرائیل و قربانیِ فرعون ها و هیتلرها جلوه داد و بدین طریق، “صهیونیزم” را “موسای مدرن” خویش جا زد؛ در جام غزه رسوا شد.
دیگر موسی(ع) از او نیست، چنانچه هیچ وقت نبوده است!
موسی(ع) از غزه و فلسطین، از اسلامِ و مسلمینِ مظلوم بر می خیزد!
آخر “یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَکُمْ”، “ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّهِ[۴]“است! روز بزرگ خدا برای شهرِ “صَبَّار شَکُور[۵]“!!
محسن قنبریان
[۱] آیه ۴۹ بقره
[۲] تذبیح (در :یذبحون) مبالغه در ذبح است کشتن و قربانی کردن دائمی و مکرر
[۳] “سُوم” در “یَسُومُونَکم سوءَ العذاب” مفید همین معنای تحمیل است.
[۴] آیه۵ ابراهیم
[۵] همان
این مسئولیت با گروه کوچک سر پا نمی‌شود
مقاومت فئه، مقاومت همه
گزینشی خیلی فشرده از بحث مهم:
مسئولیت اجتماعی
فاطمیه اول۱۴۰۲
حجت الاسلام محسن قنبریان
جزوه را اینجا ملاحظه کنید
فایلهای صوتی جلسات را اینجا بشنوید
سلام دهه‌ی کرامت مبارک
“۱۰روز بود به این منطقه آب نرسیده بود…”
کاروان پخش آب در #شمال نوار غزه…
شماره کارت جهت مشارکت:
? ۵۸۹۲۱۰۷۰۴۶۳۷۳۱۶۶
گروه جهادی شهیدالقدس
به جز برنامه “آپ” که برای حساب‌های حقوقی محدودیت در تعداد واریزهای روزانه دارد، از هر برنامه دیگر بانکی و… واریز کنید مشکلی نخواهید داشت.
غزه ؛ بازتعریف عمارت و خراب مسجد!
قرآن آبادی مسجد را به شیکی ساختمان و زخارفش نمی داند؛ به ایمان و اقامه و نترسیدن از غیر خدا می داند:
إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللّه ِ مَنْ آمَنَ بِاللّه ِ وَالیَومِ الْاخِرِ وَأَقامَ الصَّلَاهَ وَآتَى الزَّکاهَ وَلَمْ یَخْشَ إِلَا اللّه َ فَعَسَى أُولئِکَ أَنْ یَکُونُوا مِنَ المُهْتَدِینَ.(توبه:۱۸)
ابوذر وقتی از معنای عمارت مساجد پرسید، رسول الله(ص) به نوع مصالح و معماری پاسخ نداد؛ به کارهای آدمیان در آن، عمارت را معنا کرد؛ که: در باطل فرو نروند، به لهو و بیهوده مشغول نباشند، پی سود و تجارت در آن نباشند…(مکارم الاخلاق ج۲)
برای اینکه باور کنی عمارت مسجد به بناء اش نیست؛ به مومنین در آن است؛ روایات مساجد آخر الزمان، تعبیری شایع دارد:
مَسَاجِدُهُمْ عَامِرَهٌ وَ هِیَ خَرَابٌ مِنَ الْهُدَى
در بناء آبادند اما در هدایت خراب! (بحار ج۱۴)
مساجد پرزخارف زمانه ما را می گوید. اصلا خودِ مسجدالحرام و مسجد النبی کنونی را می گوید که با همه شکوه ظاهرش، نترسیدن از غیر خدا درش جرم است و مجازات دارد!
غزه این ماه ها تمثال “لم یخش الا الله” است؛ دقیقاً نقطه مقابل مساجد آخرالزمان: بنای مساجدش ویران، اما در هدایت آباد!
انگار ذیل آیه ۱۸توبه آنها را نشانه گرفته:
فَعَسَی اُولئِکَ اَن یَکُونُوا مِنَ المُهتَدین: پس امید است که اینان رهیافتگان باشند!
کج راه ها، معلوم تر و راه، نمایان تر شد!
محسن قنبریان