شیخ محمد شریعت شاگرد مرحوم قاضی، فرزند آیت الله العظمی شیخ الشریعه اصفهانی و داماد آیت الله آقا ضیاء عراقی و دوست نزدیک مرحوم مظفر بود.

 پس از وفات سید ابوالحسن از نجف به قم مهاجرت کرد و امام خمینی را یافت و از یاران ایشان شد.

امام خمینی را مهمّترین یافته عمر خود می دانست؛ از قم به کراچی پاکستان رفت و جمعیت هیئت امامیه را تشکیل داد و به تبلیغ مذهب و ترویج نهضت امام خمینی روی آورد.

اجازه نمی داد عکس مرجعی جز امام خمینی در دفتر تشکل نصب باشد.

میرزا ابراهیم شریفی، شاگرد سلوکی و داماد سید علی قاضی و حلقه اتصال شاگردان قاضی به هم است. داماد قاضی میشود و پس از عزیمت به ایران جمع شاگردان رو به پراکندگی می نهد.

متولد سیستان است. در قم شاگرد فقهی شیخ عبدالکریم بود که بعلت تظاهرات علیه حضور خاندان پهلوی با پوشش نامناسب در حرم حضرت معصومه مورد پیگرد واقع شد و به نجف رفت.

در نجف شاگردی سید ابوالحسن و نائینی و عراقی کرد و با قاضی سلوک اخلاقی را طی کرد.

به سیستان برگشت و مقبول مردم منطقه حتی اهل سنت واقع شد.

به توصیه آیت الله کاشانی نامزد انتخابات مجلس (دوره۱۹) شد و با عمو زاده اسدالله علَم که عضو لژ فراماسونری پهلوی بودرقابت کرد. رژیم بر حذف او فشار آورد و رأی مردم برای رقیب درباری او خوانده شد. اعتراض عمومی مردم درقیام ۱۹بهمن سیستان درحمایت از او و نتیجه انتخابات بود.

برای او حکم اعدام بریده شد که با پادرمیانی آیت الله کاشانی و تماس آیت الله بروجردی با دربار به مصادره همه اموال تقلیل و پس از شکنجه بسیار و بیماری آزاد که همان موجب رحلت ایشان شد.

آیت الله سید محمد سعید حبوبی از شاگردان سلوکی ملّا حسینقلی همدانی و از کُبّار اصحاب اوست؛ خود شاگردانی در عرفان عملی تربیت کرد

در جریان اشغال عراق توسط متفقین با مراجع عراق فتوای جهاد صادر کرد.

حبوبی خود لباس رزم بر تن کرد و لشکری ۹۰,۰۰۰ نفری از عشایر را بسیج و رهبری کرد.

اهتمام او در جهاد با اشغالگران از همه علمای نجف بیشتر بود؛ علمایی که لباس رزم به تن کردند گرد او حلقه زدند.

آیت‌الله سید عبدالحسین لاری

 شاگرد عرفانی ملاحسینقلی همدانی و شاگرد فقهی میرزای شیرازی است.
رسائلی در فقه و عرفان دارد.
در جنوب ایران نهضت اسلامی و نماز جمعه با خطبه های سیاسی اقامه کرد.
حکم جهاد علیه اشغال انگلیسی‌ها داد، و اولین بار استکبار انگلیسی را “شیطان” (ابالیس) خواند و لعن آن ها و روس ها را ذکر مذهبی معرفی و خود در نماز شب آنها را لعن می کرد.
در پاسخ به استفتاء علمای شیراز از زمان وجوب جهاد نوشت:
” الجهاد من المهد الی اللحد”
همزمان علیه استبداد هم تلاش می کرد و فتوا داد: «واجب است تبدیل سلطنت عمویه قاجاریه به دولت حق اسلامیه »