در فرهنگ قرآن و عترت، “شهر و سامان پاکیزه به اذن پروردگارش روئیدنی اش می روید”(۵٨/اعراف). از سوی دیگر این نبات خجسته و رویش مبارک، با شهادتش “زمین دفنش را پاکیزه و طاهر می کند”(زیارت وارث). این یک فن آوری الهی و مقدس است. سلیمانی ها، گیاه و گُلِ بلد طیّب جمهوری اسلامی اند. درباره یک نهاد از این نظام می فرمود:”درمیان سپاه هزاران اولیای خاص خدا قرار دارد که ما آنها را نمی شناسیم”!(رفیق خوشبخت ما ص۴٢).
البته فساد و سازش هم هست، اما در مزبله آن.
خون مبارک شهید، طیّب کننده موطن خویش میشود(طابت الارض التی فیها دفنتم).
فرآیند این چرخه الهی را باید یاد گرفته و به کار گیریم تا جمهوری اسلامی لایق مهدی آل محمد(ص) گردد.

این اعتقاد حاج قاسم برای بسیاری عجیب است اما یکی از اضلاع مکتب اوست.
مستندش “حدیث لوح” در معتبرترین کتب روائی ماست. هدیه خداوند به صدیقه طاهره(س) هنگام تولد سیدالشهدا(ع).
معرفی ائمه بعد از حسین(ع) است. در آن، درباره حواریون هیچ امامی سخن نیست، حتی مستشهدین عاشورا؛ جز یاران قائم آل محمد(ص)! عجیب تر اینکه ۵خط اوصاف یاران مهدی آل محمد(ص)، فقط اوصاف یاران دوران غیبت اوست! همانانکه برای سرشان جایزه نهاده می شود! آتش زده می شوند و زمین از خونشان رنگین می شود!(درکمال الدین صدوق حتما بخوانیدش).
درباره اینگونه شهیدانِ غیبت میفرماید:”آنها اولیاء واقعی خداوندند و با آنها فتنه های کور و تاریک دفع میشود”. یعنی قله های دوره مهدوی اند!
حاج قاسم خود یکی از این عَلَم ها و نشان های این راه نشانه گذاری شده بود.

اگر از “بیّنات” پیروی نکنی و جای “راه افتادن” فقط “فعالیت ذهنی” کنی، دچار “تیه” و سرگردانی میشوی! “اسلام نابِ” نشانه گذاری شده را بین اجتهادها و اسلام ها گم می کنی! ذهنت ممکن است برای گم شدنت نظریه سازی هم بکند!(بیشتر را در یادداشت های “عقوبت تیه” بخوانید)

سخن‌نگاشت | در انتقام شهادت سردار سلیمانی، با همت جوانان انقلابی و نخبگان مؤمن؛ سیلی سخت‌تر شکستن هیمنه پوچ استکبار است

رهبر انقلاب صبح امروز در دیدار دست‌اندرکاران مراسم سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی و خانواده شهید سلیمانی:

مهم‌ترین سیلی به آمریکا همین حرکت مردمی عظیمی [در تشییع] بود که انجام گرفت؛ بعد هم که خب برادرها یک سیلی‌ای زدند؛ لکن سیلی سخت‌تر عبارت است از غلبه‌ی نرم‌افزاری بر هیمنه‌ی پوچ استکبار؛ این سیلی سخت به آمریکا است که باید زده بشود. بایستی جوانان انقلابی ما و نخبگان مؤمن ما [با] همّت، این هیمنه‌ی استکباری را بشکنند و این سیلی سخت را به آمریکا بزنند.

مطلب مرتبط: تا انتقام…!

روش قرآن و سیره اهل بیت این بوده که تا قبل از انتقام نهایی حادثه و ضربه دشمن را به «غیظ قلب» و یک خشم پنهان در مومنین تبدیل می کردند.

آیات ۱۴ و ۱۵ سوره توبه به ما خبر می دهد که از مکه و عهد شکنی ها و جنگ افروزی های مشرکان یک غیظ قلب و خشم پنهان برای مسلمین شده بود؛ تا نیروی انتقام نهایی (فتح مکه) شود و سینه ها با آن شفا یابد.

برای این دو شهید در قلب ایران، غیظ قلبی نسبت به آمریکا و اسرائیل بسازیم !

حمزه(ع) – سیدالشهدای جامعه نبوی – وقتی با آن وضع اسفناک کشته شد، انتقام او فتح مکه بود نه کشتن یک برده زرخرید.

پیامبر اندوه شهادت او را در قلوب ذخیره کرد.

از زنان مدینه خواست بر او  نوحه کنند. این رویه شد که بر هیچ مصیبتی گریه نمی شد مگر این که بر حمزه گریه می شد[۱].

حضرت زهرا هفتگی مزار حمزه را زیارت می کرد و به او تاسی می شد.

این یک قاعده است که شهادت ها و مصیبت هایی که انتقام متناسب با آن فوری گرفته نمی شود، به شکل غیظ قلب و خشم پنهان با نوحه ها و زیارت ها ذخیره شود.

امام خمینی از آن ذوق نبودی پیروی کرد، درباره کشتار حجاج در راهپیمایی برائت از مشرکین (تیر ۶۷) وعده داد: «انشالله اندوه دلمان را در وقت مناسب با انتقام از آمریکا و آل سعود برطرف خواهیم کرد.[۲]»

این اندوه دل (غیظ قلب) را با توصیه به نوحه خوانی بر این مصائب می‌خواستند ذخیره شود:

«لازم است در نوحه ها و اشعار مرثیه و اشعار ثنائی از ائمه حق (ع) به طور کوبنده فجایع و ستمگری های ستمگران هر عصر و مصر یادآوری شود و در این است که مظلومیت جهان به دست آمریکا و شوروی و سایر وابستگان به آنان و از جمله آل سعود… است به طور کوبنده یادآوری و لعن و نفرین شود[۳]»

[۱] حیات القلوب ص۳۷۲

[۲] صحیفه امام ج۲۱ ص۷۵ و ۷۶

[۳] همان ص۴۰۰