در فرهنگ قرآن و عترت، “شهر و سامان پاکیزه به اذن پروردگارش روئیدنی اش می روید”(۵٨/اعراف). از سوی دیگر این نبات خجسته و رویش مبارک، با شهادتش “زمین دفنش را پاکیزه و طاهر می کند”(زیارت وارث). این یک فن آوری الهی و مقدس است. سلیمانی ها، گیاه و گُلِ بلد طیّب جمهوری اسلامی اند. درباره یک نهاد از این نظام می فرمود:”درمیان سپاه هزاران اولیای خاص خدا قرار دارد که ما آنها را نمی شناسیم”!(رفیق خوشبخت ما ص۴٢).
البته فساد و سازش هم هست، اما در مزبله آن.
خون مبارک شهید، طیّب کننده موطن خویش میشود(طابت الارض التی فیها دفنتم).
فرآیند این چرخه الهی را باید یاد گرفته و به کار گیریم تا جمهوری اسلامی لایق مهدی آل محمد(ص) گردد.