جلسه ششم سلسله جلسات “با علی(ع) در انقلاب محمد(ص)”، برگزار شده در مسجد دانشگاه تهران به همت هیئت اصحاب الحسین علیه السلام، در مورخه ۱۳ بهمن ماه ۱۴۰۱، منتشر میشود.
- بعثت یک اثاره(شکوفایی درون) و یک ثوره(انقلاب اجتماعی-سیاسی) است.
- اثاره چه وقتی ثوره میشود؟!
وقتی شاهد غیب، به همراه مومن غیب، “سنت” می گذارد!(مثالها…)
– انقلابیگری یعنی عقلانیت، اما هرگز محافظه کاری نیست
انقلابی گریِ منحصر به فرد علی(ع) چگونه ثابت و استوار می ماند؟! فرمولش چیست؟!
وزیر در تنزیل ، امیر در تأویل
پیامبر(ص):انا اقاتل علی التنزیل و علی یقاتل علی التأویل(بحار ج۳۲ص۲۰۳)
توضیح:
- – هر مکتب یک دستگاه واژگانی دارد. واژگان، نو می شوند و واژه های جدید می آیند(صلاه، حج/ منافق، فاسق، مومن و…/ القارعه و…)
- – واژه ها برای “حقایق” وضع می شوند نه “مصادیق”(میزان برای وسیله سنجش وضع شده چه ترازوی دو کفه ای چه دیجیتالی و چه موجود سنجش گرِ نیّات و اعمال)
- – مصادیق متنوع یا کاملتر واژه ها پی در پی می آیند(ائمه کفر، مصداق کاملترش طلحه و زبیر و معاویه خواهد بود)
- – تأویل، رفتن به سمت مصادیق اکمل است!
- – کسی که تأویل ها را نیابد، انقلابی نمی ماند؛ چون در یک مصداق می ماند و بعد ریزش می کند!
فرمول: انقلابی باید به حقایق مکتب نو برسد و مصادیق نو را بشناسد؛ طوطی نباشد! - کارخواست دهه فجر: فهم عمیق اسلام ناب محمدی، اسلام آمریکایی و…
- – دستگاه واژگانی خمینی را بشناسید!
- – هم مباحثه می خواهد هم صفای باطن!
دریافت «۰۶/ سخنرانی با علی(ع) در انقلاب محمد(ص)» | “دریافت از پیوند کمکی“
