امور اجتماعی_سیاسی ذوالابعاد است و بسیط و یک لایه نیست. در طرد و نفی برخی لایه ها ممکن است مصرّ و قبول برخی مانعی نداشته باشد. بسیط و یک دست کردن کار معقولی به نظر نمیرسد. درباره حرم مجلل امام، زیارتنامه برای او، نحوه مواجهه سیاسیون و… لایه های مختلفی از سخن است. جناب آقای زائری قبلا هم در اینباره نوشته و این کمترین همان وقت پاسخی نگاشته، تکرار آن سخن، تکرار آن پاسخ را لازم کرد. شاید درباره لایه های دیگر این مساله که مورد توجه سروران دیگری شده، یادداشت مستقلی نوشتم. فعلا باز نشر همان پاسخ سابق به آقای زائری:

آقای زائری مهلا مهلا!

بنده هم از مجموعه ی جدید حرم امام و تجمل داخلی اش -که امام را “میراث فرهنگی” میکند- گله مند و نقادی کردم. بخاطر طرف و بهانه آن نقد(یکی از فقهاء) هم دادگاه رفتم!

اما زاویه نقد آقای زائری را هم دچار همان آسیب می بینم، که امام را میراث فرهنگی می خواهد! آنجا که از معیار قدیس در کلیسای کاتولیک می نویسد که باید چند نسل بگذرد تا کسی قدیس اعلام شود! اینجا

اینجا لینک یادداشت جدید ایشان.

از اشکالات عدیده ی این تشبیه که بگذرم این فهم آقای زائری با تولیت حرم امام مشترک است که هردو امام را میراث تاریخی می خواهند. آنچه از امام -که در معاصریت او یقه ی کژی ها و زاویه ها از انقلاب الهی اش را میگیرد و به تبع دشمن دارش می کند- در ظرف گذر تاریخ، فراموش شده و از او آنچه صلح کل است و نزدیک به یک قدیس کاتولیک است در چند نسل بعد بماند! و از آن پس صاحب قبه و بارگاه و سلامش کند!

درحالیکه معاصریت، نگاه به امام را دقیق تر و بی تحریف تر و بدون اغراق تر می کند و اگر او در این نگاه از نزدیک، چیزی از قداست و کمال یافت ارزشمند تر از فرزند زادگان معصومینی است که تاریخ و تحریف، آنها را قدیس کرده و صاحب حرم و گلدسته نموده است و الا به نقل معتبر می دانیم برخی از آنها حتی در نسبت جواد الائمه(ع) به امام رضا(ع) -العیاذبالله- خدشه و برای رفع اتهام ، حرام دیگری مرتکب و قیافه شناس آورند تا  شبهه ی ولادت آن معصوم برایشان حل شود! (الکافی ج۱ص۳۲۲ح۱۴/مکاسب شیخ انصاری بحث حرمت قیافه)

و برخی از همان نزدیک زادگان خانه ی امامت نسلهای بعد قدیس و با “السلام علیک” زیارت میشوند!

خطای دیگر این نوشته و برخی دیگر از نوشته های ایشان معیارهای دوگانه اوست!

استدلال کلامی و فقهی بکنی میگوید من با عرف و فهم مخاطب کار دارم!سراغ عرف بروی می گوید معیار شریعت و اسلام است نه هرچه عرف!

جناب عبدالعظیم حسنی نه معصوم است و نه حتی امامزاده بلافصل، فقیهی است از فقهای شیعه که “لایقاس بآل محمد أحد” برای او هم هست. اما معصوم زیارت او را ثواب زیارت کربلا خوانده و عرف هم برایش بارگاه ساخته و در هردو برایش سلام الله و السلام علیک استعمال شده است!

زکریا بن آدم اصلا سید هم نبود اما امام رضا(ع) او را عِدل قبر موسی بن جعفر(ع) در بغداد خواند که به واسطه او عذاب از اهل قم دفع میشود. پس در شرع و عرف قدیس -به تعبیر ایشان- شد و مورد زیارت و سلام و…

حالا نوبت به اولیاء که رسید آسمان تپید؟!

واقعا آقای زائری حضرت روح الله را کمتر از عبدالعظیم حسنی و زکریا بن آدم و… می داند؟!!

در آنصورت معلوم است نه آنها را شناخته و نه امام را!

خوب است دستگاه اولویت سنج خویش را هم چک کند و کمی آهسته رود. امام مستضعفان نیاز به حرم مجلل در یک بافت توریستی ندارد را ماهم باصدای بلند اعتراض کردیم. اما امام را اصلا قدیس نداند و به قضاوت نسلهای بعد بگذارد با صدای بلند می گویم: آقای زائری مهلا مهلا!

محسن قنبریان  ۹۷/۷/۲۱

مطالب مرتبط:

• نقد موضع آیت الله جزایری درباره حرم امام
• باز حرم امام!

سؤال:

علیرغم بیان شما این مسأله برایم حل نشد که حفظ جمهوری اسلامی‌آز جان امام زمان هم مهمتر باشد! او آخرین ذخیره خداست و فدا شدنش مساوی با نماندن اسلام است، چگونه انقلابی که در بهترین حالت زمینه ساز ظهور اوست اهمیتش از خود او بیشتر باشد؟!

جواب:

اصل ادعا را اول خوب دریافت کنید:

امام معصوم فدائی اسلام است نه اسلام فدای او.

این حرف ریشه تشیع ماست. شاهان جور اسلام را فدای خود میکردند و به قیمت ماندن خود اساس اسلام هم لازم بود میکندند. اما امام معصوم برای حفظ اساس اسلام یا ارزشهای اساسی آن خود را فدا میکند. گاه از حقش میگذرد تا آن بماند مثل امیرالمومنین بعد سقیفه. گاه به قتلگاه میرود و گاه زندان و…

این حرف نفیس را امام خمینی در مقدمه وصیت نامه و شرح ثقلین به طرز عالی انجام داده حتما بخوانید.

حال اگر حرکتی انقلابی برای احیاء اسلام راستین شروع شد آیا امام خود را وقف آن نمیکند؟ و آیا می نشیند تا پیروز شوند بعد می‌آید؟ مثلا کوفه توسط مسلم فتح شود و امویان در عراق سقوط کنند تا بیاید؟!

واضح است نه! در مقدمات قیام تا نتیجه حاضر به فداکاری است.

این منعی ندارد که اگر شهری شرایط بهتری داشت از آنجا شروع کند. اما آنجا هم مقدمه ای دارد و نتیجه ای. مقدمه خیزش علیه ظالمین است و نتیجه: برپایی حکومت عدل اسلامی.

باز امام در مقدمه هم همراه مردمش هست. حال مقدمه ساز مسلم نامش باشد یا کسی دیگر.

اصلا سیدالشهدا در همین مقدمه(نهضت و خیزش علیه ظالمین) شهید شد نه در نتیجه(پس از تشکیل حکومت).

از این حیثی فرقی بین ائمه نیست و همه فدائی اسلامند. و امام زمان(ع) استثناء نیست.

نکته‌ای که هست پذیرش آن حرف از امام خمینی است که:

الف) انقلاب ایران نقطه آغاز انقلاب جهانی اسلام به پرچم داری حضرت حجت(ع) است.

یعنی اینجا هم خیزش نقطه شروع و مقدمه هست برای آن نتیجه(پرشدن زمین از عدل و داد)

ب) اگر انقلاب اسلامی‌شکست خورد اسلام سیلی ای میخورد که به این زودی کمر راست نمیکند.

اگر این حرف هم قبول شد مقدمه بودن انقلاب ما برای ظهور تاکید و یاری آن ضرورت می یابد.

حال همان حرفهای قبل درباره سیدالشهدا و قیام کوفه را بیاور.

اما ذخیره خدا بودن و آخرین ذخیره بودن او:

این ویژگی امام زمان او را استثناء از قاعده یاد شده نمیکند و باز این سخن درست است که:

حفظ اسلام اصیل -که در نظر امام خمینی در این زمان همین انقلاب اسلامی‌آست- از جان ولی عصر هم مهمتر است.

لکن نکته حائز اهمیت اینجاست که خداوند وعده کرده جان این آخرین ذخیره تا رسیدن به مقصد نهایی حفظ بماند.

بین این که خدا جان این ذخیره را تا رسیدن به نتیجه حفظ کند،

 و بین اینکه این ذخیره از قاعده استثناء باشد فرق است(دقت کنید)

خداوند چنین وعده ای درباره ائمه قبل نداشت که مثلا امام حسین را تا نتیجه حفظ کند لذا در فداکاری امام برای اسلام، شهادت یا اسارت و زندان آنها هم اتفاق می‌آفتاد اما در خصوص امام زمان، فداکاری اش را وعده داده با حفظ جان او باشد تا نهایت کار.

علی التشبیه وقتی قیام حضرت شروع شد و ظهور اتفاق افتاد آیا یک شبه دنیا پر از عدل میشود؟! واضح است نه!

حضرت از لحظه فتح مکه تا گرفتن کوفه، در همه مراحل مقدماتی تشکیل حکومتشان آیا خود نمی جنگند و جلوی تیر و دشمن نمی روند؟! واضح است در همه مراحل فداکاری دارند مثل سیدالشهدا و…

اما فرق در این است که خداوند جان او را حفظ میکند و در مقدمات فدا نمیشوند.

خلاصه: اینکه در مقدمات ایشان فدا نمیشود و به خواست الهی زنده می ماند. با اینکه باید در مقدمات فداکاری کند و نهضت(از مقدمه تا نتیجه) اهمیتش از جان او بیشتر است فرق دارد.(تامل کنید)

اما معنای نظام جمهوری اسلامی‌آن است که در سخنرانی بیان شد نه رجال سیاسی یا نظام اداری(گوش دهید)

یپوند سخنرانی «مواجهه امام خمینی(ره) با مصلحت‌یابی، مصلحت‌بافی، مصلحت‌سازی»

آنچه امام آنروز می‌دید ولی برخی امروز هم نمی‌بینند!

امام‌خمینی(ره) با قبه و بارگاه حتی برای علماء ربانی مخالف نبود، بخصوص اگر مجتهدی مجاهد و انقلابی و شهیدی مثل مدرس باشد.
لذا در مقابل خط رژیم پهلوی که نسیان مدرس و اختفاء و تخریب قبر او در دستورش بود، امام پس از انقلاب در بین این همه مجتهد و عالم ربانی از دنیا رفته، دستور بازسازی قبر او را دادند. اما نگاه متعالی امام در آنجا هویداست که “احیاء روحیه و بینش مدرس” را مقدم می‌شمارد: “برماست که ابعاد روحی و بینش سیاسی و اعتقادی او [مدرس] را هرچه بهتر بشناسیم و بشناسانیم و با خدمت ناچیز خود مزار شریف دور افتاده او را تعمیر و احیاء نماییم”. (۲۸شهریور۶۳)

امام با تجلیل‌های بی‌محتوا موافق نبود. “صرف گنبد و بارگاه برایش موضوعیت نداشت”. لذا حرم مجلل رسول الله(ص) هم اگر نماد رژیم سفیانی و اسلام آمریکائی سعودی و نمونه برای خادمین حرمین شدن آن‌ها می‌شد را زیر سؤال می‌برد و می‌فرمود: “رسول الله نیازی به مساجد اشرافی و مناره های تزییناتی ندارد”(۲۹تیر۶۷). درحالی که چنین سخنی را درباره حرم باشکوه ثامن الحجج(ع) نداشتند. بلکه آن را “مرکز ایران” می‌شمردند(صحیفه امام ج۱۶ص۳۸۸) چرا که آن را برای “بقای اسلامیت جمهوری اسلامی” [اسلام انقلابی و کفرستیز] و “مشرف شدن این جمهوری به حضور بقیه الله(ع) و حل مسائلش خدمت ایشان” می‌خواست(ر.ک: همان).
بخاطر اینکه ساخت و ساز و مجلل‌سازی‌ها “موضوعیت” و “اصالت” نیابد و هدف‌ها -که ساخت بینش کفرستیز بین مسلمانان است و مضمون همه زیارات- فراموش نشود، در فرمان ساخت مصلای پایتخت تأکید کردند: “ان شاء الله در کنار ساختن مصلای تهران در ساختن بینش کفر ستیزی مسلمانان موفق باشید. ضمنا سادگی مصلی باید یادآور سادگی محل عبادت مسلمانان صدر اسلام باشد و شدیدا از زرق و برق ساختمان‌های مساجد اسلام آمریکایی جلوگیری شود”(۲۳آبان ۶۷).

انگار امام آنروز نگران بود روزی جای “بینش کفرستیز” و “روحیه مدرس”، “ساختمان و بناء آبروی اسلام یا عالمان ربانی شود”! هرچه آن عالم ربانی‌تر، بارگاهش مجلل‌تر و آبرومندتر!
خیلی مشتاقم بدانم هم مباحثه‌ی آن امام عزیز -حضرت آیت الله حسن فرید گلپایگانی از عالمان بزرگ تهران- در نامه‌اش چه پیشنهادی به امام عزیز داده بود که ایشان در پاسخش نوشتند: “بهتر است که بنده و شما در فکر قبه و بارگاه نباشیم که اینها برای هیچکس سودی ندارد، آنچه می‌دانید سود دارد عمل خداپسند است…”.(صحیفه امام ج۲۰ص۲۴۵).
نامه‌ی آن عالم و مجتهد بزرگ تهران را نیافتم اما ظاهرا باید پیشنهادی مبنی بر قبه و بارگاه بوده باشد. قبه و بارگاه هم برای زنده‌گان نیست و علی‌الظاهر برای عالمان از دنیا رفته یا زنده‌گانی که از دنیا می‌روند بوده است که امام چنین پاسخ داده‌اند!
این نگرانی امام را امروز محقق شده داریم می‌بینیم:

• گنبد و بارگاهی برای قبر آینده برخی بزرگان(…)!
• مدرسه‌ای مجلل و منحصر به فرد برای آینده مرجعیت برخی فاضلان(…)!
• مسجدی روی آب در جزیره توریستی ایران برای رونق جاذبه گردشگری آنجا(به گفته امام جمعه‌اش)!
• امامزاده‌ای با سونا و جکوزی (زیرزمین آن به گفته نماینده مجلس/زمین وقفی جوار آن و جزء مجموعه امامزاده به گفته مدیریت امامزاده) (باهزینه ۳۰میلیارد از بیت‌المال به گفته نماینده مجلس/۱۴میلیارد به گفته مدیریت امامزاده)!
• تخریب گلدسته کاشی کاری شده امامزاده دیگر و ساخت مجلل‌تر آن با هزینه بیت‌المال در شهری که خیابان‌هایش آسفالت درست و حسابی هم ندارد!
  و…

اینها و مثل اینها یعنی اصل شدن بناء و “آبروشدن ساختمان” و فرع شدن و فراموش شدن هدف از مزار امامزاده‌ها و مساجد و مدارس علمیه.
آنها که دقائق و ظرائف سخنان خمینی بزرگ را کمتر درنگ می‌کنند و آنها را سخنرانی -نه فقاهت و اجتهاد- تلقی می‌کنند شاید الان آیه تعظیم شعائر را برای هزارمین بار سر دست بگیرند همه موارد را توجیه و رویه شدنش را هم نبینند! اما این نقد و ابرامها اگر فرصتی برای رسیدن به افق پرواز آن مجتهد کم‌نظیر تاریخ تشیع شود، جای بسی شکرگزاری است.
ان‌شاء‌الله در فرصتی این نظرگاه خاص امام عزیز کامل‌تر تبیین و مبانی فقهی آن بیان می‌شود.

محسن قنبریان ۹۷/۳/۲۹

جملاتی برگزیده از سخنرانی حجت الاسلام قنبریان روز شهادت حضرت زهرا(س):

حضرت بیش از یک خطبه(۴یا۵خطبه) خوانده در یکی همه مردم را خطاب کرده: معاشر الناس(ای همه مردم) المغضیه علی الفعل القبیح الخاسر (بی تفاوت و ساکت در مقابل کار زشت غیر قابل جبران)

گناهان دو جورند. قبیح خاسر آن است که اساس را تهدید میکند. جامعه اسلام را ورشکسته میکند. بعضا قابل جبران نیست.

امام(ره) نهی از منکر در مقابل این انحرافات را بلغ من بلغ واجب میداند. نه شرط تاثیر نه خطر جان و مال و آبرو نمیتواند مانع شود.[۱]

مقلد هر که هستید در جهاد و امر به معروف مقلد خمینی باشید. این فرق او با مثل آیت الله حکیم[در سخنرانی اشتباها شاهرودی گفته شده] است او مردم را اسیر شهوات میدید که تنها می‌گذارند امام می‌فرمود آیت الله مردم الان در تهران دارند برای این راه شهید میشوند[۲]!

قبیح خاسر مثل غصب خلافت که مسیر تاریخ را عوض کرد و هنوز به ریل اصلی برگردانده نشده است.

مثل تبعیض‌های مالی بیت‌المال در عهد خلیفه دوم که مهاجر را بیشتر از انصار داد و بدریون را به بهانه تمجید قرآن[۳] بیشتر داد و زاویه تبعیض شروع شد. عامه مردم هم “مغضیه علی الفعل القبیح الخاسر” ساکت بودند. غنائم اسب و شتر بود حالا سابقه دارهای اسلام وقتی ۱۰۰۰شتر دارند کجا بچرانند تبعیض بعدی و بعدی آمد یکباره زمان عثمان همه چراگاه‌های مدینه مال یک خانواده شد. این فعل قبیح خاسر است. سکوتش رایجش میکند حالا دیگر علی(ع) هم نمیتواند برگرداند! در جلد ۸کافی بیش از ۲۰مورد از این قبیل را میشمارد که نتوانسته به شکل سنت رسول‌الله برگرداند!

قبیح خاسر مثل جعل مفهوم ولایتعهدی در اسلام! این از خود یزید بدتر است. اسلام حکومت موروثی نداشته است. خواص توجیه کردند مردم سکوت کردند حالا دیگر خون حسین(ع) هم نمیتواند محوش کند! این یعنی خاسر. سرمایه را بر باد میدهد.

ما هم در انقلاب فعل قبیح خاسر داشته‌ایم؟

رهبری دوبار استغفار کرده یکی از کنترل بی‌رویه جمعیت و پروژه عقیم‌سازی، یکی هم از عدم تحقق عدالت[۴]

بدنه کارشناسی کشور رسیدند به اینکه تکثیر نسل برای آینده کشور مخاطره دارد، رهبری پذیرفت، چند مخالف بین مجتهدین بود چاره نشد حالا خطر پیری داریم و ده‌ها تابع دیگر! و دیگر تکثیر نسل به آسانی شدنی نیست.

عدالت چرا نشده؟ چرا پیشرفت ثمراتش معلوم شد اما عدالت نه؟! باید معطل بمانیم یا مسیر را اشتباه آمده‌ایم؟!

ریشه در سیاست‌های اصل ۴۴ و نحوه واگذاری‌ها دارد. راه را غلط آمده‌ایم. اصل ۴۴قانون اساسی صنایع بزرگ و مادر معادن بزرگ و بانک و بیمه سدها و شبکه نیرو و مخابرات و… را دولتی میخواند. باز کارشناسان دولت و مجلس و مجمع رسیدن به اینکه اینجور توسعه ناممکن است. سرمایه‌گذار کجا سرمایه‌گذاری کند اینها باید خصوصی شود.

باز قلیلی مخالف بودند اما بقول دبیر مجمع بین بدنه کارشناسی اجماع شد[۵]. گفتند برداشت شورای نگهبان که عوض نمی‌شود، رفراندوم هم برای این اصل آسان نیست پس از اختیارات ولایت مطلقه استفاده کنیم! از ۷۷ تا ۸۱ روی سیاست‌های کلی اصل۴۴ کار کردند (برای خصوصی‌سازی)، رهبری اشکال گرفت و عودت داد. دوباره باز نگری کردند ۸۳ دادند رهبری، ۴بند از ۵بند را پذیرفت یکی را با ۴پرسش اساسی بازگرداند و…

حال بفرض اصل ماجرا درست، چگونه اجرا شد؟! طبقه‌ای یک شبه دارا شدند و جلو افتادند و دیگر ملت به آنها نمیرسند!

جای نمونه جدید همین نمونه‌ای که مستندش در برنامه راز آمد را ببینید!۶۰۰میلیارد ارزانتر بخرد ۶۰۰کارگر را هم بیکار کند! اینها فعل قبیح خاسر است! سکوتش آنجاست که نماینده ولی‌فقیه در آن استان بین حق و باطل بیطرف میماند! مستند را ببینید[۶].

ورود آقا به شخصه در مقابل اجرای ۲۰۳۰ بخاطر قبیح خاسر بودن است بعدش دیر است و غیر قابل جبران.

همه وظیفه دارید اینجور قبیح‌های خاسر را شناخته و بایستید. اگر داریم در مقابل زاویه‌های ابتدایی اشرافیت مذهبی فریاد میکنیم و یاری میطلبیم بخاطر قبیح خاسر بودن آن است، رویه شد دیگر جمع نمی‌شود.

باید مثل فضلای انقلابی ایلام که در مقابل تجملات نماینده ولی‌فقیه ایستادند و به استناد فتوای خود رهبری(حرمت ماشین های قیمتی برای روحانیون و منسوبین) او را زیر سؤال بردند هرجا مشاهده شد ایستاد.

بقول آقای ازغدی باید برای انقلاب هم سوریه رفت و هم زندان!

 صلاح دیدید در نشر مطلب بکوشید

[۱] تحریرالوسیله

[۲] https://www.mashreghnews.ir/amp/283394/

[۳] ۱۰۰/توبه

[۴] دیدار با مردم آذربایجان شرقی۹۶/۱۱/۲۹

[۵] کتاب موج دوم انقلاب/محسن رضایی

[۶]