1. گروهی جهادی یا هیأت و کانونی فرهنگی برنامه جشن خود را در محرومترین نقطه شهر یا منطقه شان با تصویرکردن آن محرومیت تبلیغ کند و قبل از آن ضروری ترین نیاز اهالی را شناسایی و اطلاع رسانی کند و:
   
   الف) با جذب خیّرین مومنی به آن نیازها وعده تأمین بخشی از آن نیازها را شب جشن اعلام کنند.
   فراموش نکنیم امام زمان(ع) به علی بن مهزیار با وجود ۲۰سال سفر به تمنای دیدار امام، گله کرد که: “ولی شما به زیاد کردن اموال خود و فخر فروشی بر ضعفای مومن روی آوردید…”(۱)
   و از سوی دیگر هم امام صادق(ع) فرمود: “هرکس قادر نیست صله و هدیه اش را به ما اهلبیت برساند، به شیعیان صالح ما بدهد که ثواب صله به ما را دارد”(۲) از این بابت میشود هدایای مومنین به امامشان در شب تولدش را هم جذب به رفع نیاز شیعیان امام اختصاص داد.
   
   ب) با مسئولین شهری درباره نیازی جدی و ضروری در آن منطقه از قبل جلسه گرفته و وعده حل اقلا یک نیاز را بگیرند که رسول الله(ص)فرمود: “هرکس حاجت نیازمندی را که توانایی ابلاغ ندارد به صاحب منصبی برساند خداوند در قیامت قدمهایش را برصراط استوار دارد”(۳).
   ج)زمینه دیدار و گردشی کوتاه برای مومنین حاضر شده در جشن را در آن منطقه محروم یا حاشیه نشین فراهم کنند تا دیدن محرومیت ضعفاء، “احساس دردمندی” در آنها پدید آورد و امام زمان خواهی را با حج و عمره تکراری (مثل ابن مهزیار)و سایر اعمال اینچنین دنبال نکنند.
   (چون خوزستانی ام پیشنهاد دیدن برخی مناطق سیل زده این استان حتی مثل عین دو در خود اهواز را هم می افزایم که قبل از سیل هم وضعیتی نابسامان تر از برخی مناطق سیل زده اخیر کشور داشته اند!)
2. جلسات و هیأت و تکیه های بزرگ که احیانا امکان برگزاری در مناطق محروم حاشیه را ندارند میتوانند از جوانان یمن یا بحرین و…(که در دانشگاه و حوزه ایران هستند یا در رسانه ها حضوری داشته اند) دعوت تا بی واسطه استضعاف عجیب معاصر و کنار دست ما را برای مخاطبین توصیف کنند و اضطرار به ظهور ولیّ مطلق را در مخاطبین بیفزایند. شاید برخی گروههای فعال جهادی در مناطق بسیار محروم کشور خودمان هم بتوانند جایگزینی دیگر باشند .

با تشکر از ایده خوب احیاء روز جهانی مستضعفین.

۱)دلائل الامامه ص۵۴۱و۵۴۲
۲)من لایحضره الفقیه ج۲ص۷۳
۳)تحف العقول قسمت جملات قصار پیامبر(ص).

پیشنهادی برای جشن های نیمه شعبان:

با پیروزی انقلاب اسلامی، نیمه شعبان به روز جهانی مستضعفین نام گرفت تا نماد وعده الهیِ ائمه شدن مستضعفان زمین(۵/قصص) باشد.

اما به مرور این جهت کم رنگ، و اصلا واژه مستضعف در ادبیات سیاسی-اجتماعی کم فروغ شد. از آرزوی امام در “تشکیل حزب بزرگ مستضفین در تمام دنیا”(۱) تنزّل کردیم. در بُعد داخلی آنها را “قشر آسیب پذیر” (آدمهایی که خود آسیب را می پذیرند!) خواندیم و در بُعد خارجی هم از امپریالسیم و استکبار جهانی -بخاطر شبهات برخی بریده ها و خسته ها از مبارزه- قرائتی ملی(نه جهانی)عرضه کردیم! مثلا آمریکا و استکبار جهانی چه خسارتی به منافع ملی ما زده؟! و استکبار ستیزی چگونه تامین کننده “منافع ملی ایران” است؟!دیگر از ابعاد جهانی استکبار جز نمونه هایی در چند سرود یا سخنرانی نگفتیم. غافل از اینکه استکبار ستیزی در قواره منافع ملی ایران، مصرفش هم برای مخاطب ایرانی است نه مستضعفین جهان.(۲)

جشن های نیمه شعبان هم از ابعاد روز مستضعفین خالی تر شد و حتی در مذهبی ترین و انقلابی ترین شهرهای ما -حتی قم- به فستیوال شادی تنزّل کرد!صرف ریسه و شربت و حداکثر مولودی و کف زنی! گاهی هم با چاشنی های زهرماری! تو گویی طواف به گرد بیت المعمور بود که به “مُکاء و تصدیه”(صوت و کف) فروکاسته میشد.
غافل از اینکه به حسب روایات متکثر اولین مستضعف واقعی خود ائمه اطهار و بخصوص امام در غیبت است(۳) و به تبع آن استضعاف بزرگ و ضخیم است که بشر دچار استضعاف جبّاران واقع شده است. جایی از سیری بسیار و جایی از گرسنگی می میرند، برده داری سفید وحشتناکتر از سیاه در حال رواج است و دهها استضعاف دیگر.

یک تجربه:

در برخی حضورهای تبلیغی از برگزار کنندگان جشن نیمه شعبان خواسته شد با تبلیغات پیشینی و بخصوص مجازی از شرکت کنندگان بخواهند هر یک تصویری از یک استضعاف و قصه ای از مستضعفی را رصد و همراه بیاورند. درضمن برنامه برگزیده هایی جایزه بگیرند و همه تصاویر -جای افزون کردن ریسه های چراغ- جلوی چشم مخاطبان نمایشگاه شود. سخنران و مداح در آن راستا بگویند و بسرایند و از آن نمونه ها شاهد بیاورند تا برای یک شب هم که شده استضعافِ حاصل از غیبتِ امامِ عدل یکجا جلوی چشمها بیاید و بر ذهن ها و قلبها بنشیند و “درک اضطرار به امام” را افزون کند .

امام زمانی های عزیز یاری کنند و “احیای روز مستضعفین” را با تجربه ها و طرح های نیکو از سر بگیرند الحمدلله خندوانه های زیادی برای مردم جور است و نیاز نیست سالروز طولانی تر شدن غیبت امامِ “فرید و طرید” (تنها ورانده شده ی) بشر، بهانه جُنگ و تردستی و دلقک بازی و مطربی شود!
در نشر این یادداشت یاری ام کنید.

پی نوشت:
۱.در جستجوی راه امام کلام امام دفتر اول ص۵۵
۲.از آن بدتر برخی نه تنها استکبار جهانی را به رژیم سیاسی آمریکا فرو کاستند که حتی آن هم به ترامپ و تیم او فروکاسته شد!
۳.برای نمونه ر.ک: تفسیر برهان ج۴
ص۲۴۹ الی ص۲۵۴حدود۱۵روایت.

 محسن قنبریان
۹۸/۱/۲۲

نماهنگ تهیه شده از سخنرانی «قصه رغبت، غصه غربت» که لیالی قدر توسط حجت الاسلام قنبریان ایراد شده بود به ماجرای شکل گیری قیام سربداران پرداخته است.

تجاوب نه تملق!

رهبری از تجاوب(جواب هم دادن) اقشار به بیانیه گام دوم اظهار خرسندی کردند. اما می دانیم تملّق، تجاوب نیست یا نازل ترین پاسخ دادن است.

متاسفانه درصدی از اظهار نظرها و بعضا از آدمهای سرشناس در همین حد بود. مانیفست خواندن و برتر از فلان و بهمان نامیدن و باید متن درسی شود و… خودشیرینی هایی بود که گفته و منتشر هم شد اما وقتی فرازی را توضیح دادند یا اینقدر سطحی و پیش پا افتاده بود که درکشان از آن تعابیر را هم معلوم می کرد! یا اینقدر انتزاعی و کلیات ابوالبقاء بود که مبیّن ابهامی نبود و مرحمی بر دردی نمی شد!(البته این ریشه در روحیه اسطوره دوستی ما و مداحی روحانیون ما دارد. درباره امیرالمومنین هم کتابهای ما از مفاخره و اثبات افضلیت حضرت بر ابراهیم و موسی و عیسی پرشد تا سنی ها و معتزلی ها نهج البلاغه او را برایمان شرح دادند و مسیحی ها علی و صوت عدالت انسانی نوشتند و بجای قرائت فرقه ای، خوانشی جهانی از بهترین ولی خدا کردند!)

تجاوب شامل پرسش و پاسخِ حتی انتقادی نسبت به این بیانیه می شود. چیزی که هنوز نمونه ای از آن اقلا در رسانه های رسمی نشر نظرات دراینباره مشاهده نشده است. اگر گوهری در این بیانیه باشد با چنین تجاوب هایی معلوم می شود نه با مفاخره و مقایسه اش با رسائل فقهاء و علماء دیگر! امروز مساله ما برگزیدن این بیانیه یا تنبیه الأمه نائینی(مثلا) که نیست!

با این بیانیه همان کار شعار سال کردن هم بسیار خطاست. خوراک پلاکارت و بنر چندماه کردن و خلاص!. بلکه با شعار سال هم اگر کار شعاری و صرفا تبلیغاتی نمی شد بعد از بیش از یک دهه شعار اقتصادی این وضع اقتصاد نبود !

با نامه ایشان به جوانان اروپا هم همین کردند و لابد الان هم آن کارهای شعاری و مفاخره ای را موجب مسلمان شدن جوانان اروپا و کاهش اسلام هراسی و تروریسیم می دانند!
بگذریم…

پرسش و بررسی هایی از این بیانیه اشاره شد و کنکاش های بیشتری باقی است.
-تعریف استقلال به آزادی و آزادی به استقلال!
-معنویت و اخلاق و نسبت نهادهای اجتماعی با حکومتی؟
-نسبت ماموریتهای ۷گانه با مقدمه سازی برای ظهور؟
-و…

شاید توفیق تجاوب شد!

در فرهنگ عرفانی-توحیدی قرآن هر چیزی ملکوت و باطنی دارد(۸۳/یس) که مثل روح است برای کالبد.

• در “قوسِ نزولِ عالم” که “مدار تقدیر” و قالب گیری امور به اندازه ها و تعیّن هاست؛ سیل و هرآنچه روی زمین بلای طبیعی می شماریم، قالبِ “بما کسبت أیدی الناس” گرفته است. آنچه انسان از بدی کسب می کند، موجب ظهور فساد در زمین و آسمان می شود. و “ظلم مادر رذائل است”(غررالحکم).
  عامل سیلها و بلایا بیش از فلان جرم اخلاقی؛ محصول بی عدالتی، ویژه خواری و تعدی به طبیعت و حقوق عامه است. یعنی آنچه امروز بنام برداشت بی رویه از جنگل و اشغال انفال و… می شناسیم. امیر(ع)فرمود: “البطر یسلب النعمه و یجلب النقمه: مستی از ناز و نعمت[ویژه خوران]نعمت ها را گرفته و بلاها را عاید می کند”
• در “قوسِ صعودِ عالم” که “مدار تکلیفِ” آدمی و تعالی او و رهائی از تقیّد ها و تعیّن هاست؛ سیل و هر ظاهرا بلای طبیعی، زمینه ای برای “شرح صدر در اسلام” و درآمدن از انانیت است. احسان و ایثار؛ “من” را “ما” می کند. همدردی، همدلی می آفریند و مردم را بیش از زبان و نژاد به هم نزدیک می کند(“أقرب القرب موّدات القلوب”). پویش ها ی کمک، همه را فرزند نیکی و برادر هم می کند(“الناس ابناء مایُحسنون).
• پس از سیل هم می شود به مقصّرین پرداخت و بی تدبیری ها را مواخذه کرد اما در حین ابتلاء، نِقاش و درگیری های سیاسی-اجتماعی ویرانگرتر از سیل و به بدی فرصت طلبی دزدها و جیب‌بر هاست! صعود را سقوط می کند.

“وأصلح لنا خبیئه أسرارنا وأعطنا منک الأمان:نهفته های درون ما را اصلاح واز جانب خود امانمان ده”(زیارت رجبیه)

محسن قنبریان
۹۸/۱/۴

قدیما دزدها بانک “می زدند” ؛ جدیدا “بانک” می زنند!
(این جمله یک مثَل بین پژوهشگران اقتصاد اسلامی شده است و قصد توهین و تطبیق بر کسی نیست!)

جوانان انقلابی اگر خواستند یک مثال و شاهد برای این ویدئو از مقام معظم رهبری بیابند، پیرامون لینک زیر بیشتر تحقیق کنند:

http://yon.ir/0gavw

رابطه بین تصاحب زمین های بزرگ (۲۱۷هزارمتر) برای ساخت یکی از ۵مگامال بزرگ جهان در تهران با تأسیس بانک خصوصی و حواشی اش را ملاحظه کنید! بانک برای “رونق تولید” زده نمی شود. برای مالی به بزرگی ترافوردسنتر انگلیس و بازار مصرفی اجناس خارجی و تجملی تأسیس می شود!

رابطه این دو با گسترش لاکچریسم و شهرک خصوصی باستی هیلز لواسان راهم ببینید! بانک برای خدمات عمومی و بالسویه به شهروندان هم تأسیس نمی شود. برای تأمین نقدینگی ملّاکی و دلّالی احداث می شود!

از اینها عمیق تر و جدی تر رابطه بانک های خصوصی با “خَلق پول” است. مقوله ای اقتصادی و پیچیده که تجریدی تر باید بدان توجه کرد: بانک مرکزی با اجازه خلق پول به بانک فرصت می دهد چند برابر پول واقعی سپرده ها برای خود خلق اعتبار کنند و سهام داران اصلی خود را بر هرکاری از جمله آنچه اشاره شد توانا کنند.  اصلاح بانک و بازنگری اساسی در نظام پولی یک ضرورت فوری است.

برای فهم روشن تر از کار بانک و خلق پول ویدئوی زیر را ببینید.