بلا شک امر درست به حجاب، صدای خداست؛ لکن خدا صداهای دیگری هم دارد!

زن، مظلوم همیشه تاریخ -که به تعبیر شهید مطهری “دنیای گذشته او را انسان نمی دید” و “دنیای متجدد او را زن نمی بیند”- هم باید در بین “بلندگوهای خدا در جامعه”، صدایی داشته باشد.

اگر بلندگوهای خدا، به هر دلیل فقط صدای “احکام خدا” شدند نه صدای “حق زن”، طولی نمی کشد که صدای خدا در جامعه غیر از صدای زن میشود.

گله نباید کرد که شیاطین صدای زن شوند و دوگانه های کاذب “حکم خدا_حقوق زنان” و “صدای خدا_صدای زن” بسازند و با دین و حکومت دینی صف بندی بسازند!

آیت الله خامنه ای از بازماندگان کسانی است که این دو را باهم جمع داشتند.

 در بیت اش بارها از حکم حجاب گفته، اما همزمان اعتراض تند زنی ناقص الحجاب را شنیده و از نزدیک تفقد کرد!

از نادر روحانیونی است که نقشه شیاطین برای “نقش های فیک و مبتذل” برای حضور اجتماعی زن را خوانده است؛ بجای “حکم متحجرانه پرده نشینی”، در کنار صدای الهیِ حکم حجاب و عفاف، “نقش های موثر و متعالی اجتماعی زن” را تمجید می کند. “زنِ عرصه کتاب” و “زن ورزشکار با استانداردهای جمهوری اسلامی” را به حضور می پذیرد و در راهبری به سمت انطباق بیشتر حکم خدا و حق زن می کوشد.

نقطه ای ندیده و متجزی نمی اندیشد و با تدبیر به راهبری زن معاصر به سمت احکام الهی با لحاظ حقوقش می کوشد.

 او بهتر می داند: “فی حمل عبادالله علی احکام الله، استیفاء الحقوق و کل الرفق”(غرر الحکم): بردن مردم به سمت احکام الهی، لحاظ همه حقوق آنها و رفق می خواهد.

محسن قنبریان

بمناسبت سالروز ورود حضرت فاطمه معصومه(س) به قم، الگوی سوم برای زن (مقابل نگاه متحجر و متجدد) در جزوه “از موءوده تا محرّره” بخوانید!

فهرست مباحث در حوزه زن و حجاب و عفاف

بیانات رهبر معظم انقلاب

اسلام آمد، انقلاب آمد، امام آمد و زن را در مرکز فعالیت های سیاسی قرار دادند، پرچم انقلاب را به دست زن سپردند درحالیکه زن درهمان حال می‌تواند حجاب و وقار ومتانت اسلامی و دین و عفاف و تقوای خود را حفظ کند.

پ.ن:

همانوقت و هم اکنون اجتهاد دیگری هم بوده و هست که “خانه نشینی زن” را “واجب” می داند و خروج از خانه را فقط “به ضرورت” می‌داند. ضرورت را هم به “دینی” (مثل تعلیم احکام مورد نیاز و مجالس ذکر و ماتم اهلبیت) و ضرورتِ “دنیوی” (مثل خروج برای درمان یا صله رحم) منحصر می کند.

سؤال اساسی این است:

انقلاب و امام با این بیان که زن را “در مرکز فعالیت سیاسی قراردادن” و “پرچم انقلاب را دست او دادن” و “در میادین مختلف وارد کردن”؛ از اسلام و احکام شرع عدول کرد؟!!

یا اجتهاد دیگری را محقق کرد؟!!

اگر کسی همه این میادین (کسب و کار و رشته های مختلف دانشگاهی و فعالیتهای سیاسی و هنری و ورزشی و… که مورد حمایت رهبر انقلاب هست) را هم محلق به همان ضرورات دینی یا دنیویِ اجتهاد گذشته می کند(!)؛ از اساس دعوا منتفی است و انقلابیون هم همین را قبول می کنند.

یا اینکه انقلاب اسلامی، زمانه ای نو ساخت تا زن بتواند به همه حقوق و تکالیفش (مصرح در قرآن و روایات) برسد بدون اینکه خوف فتنه، دوری از حجاب و عفاف و… برای او باشد؟!!

این صورت هم به جهاتی ملحق به اجتهاد دیگر است چون اقلا “اطلاق ازمانی و احوالی وجوب خانه نشینی زن” را قبول نمی کند و البته خود هم در “تغییر زمانه و مناسبات صالح” می کوشد.

محسن قنبریان