امام ۱۲روز پس از تسخیر لانه جاسوسی با دستور آزاد کردن گروگانهای زن و سیاهپوستان دو پیام را برای جامعه آمریکا مخابره کرد:

1. ظلم کهن نظام آمریکا به سیاهپوستان
2. حقوق ویژه زنان در اسلام

به دانشجویان مستقر در سفارت نوشت:

“…برای آنکه اسلام برای زنها حقوق ویژه ای قائل است و سیاهپوستان عمری را تحت فشار و ظلم آمریکا به سر برده اند و شاید به طور الزام به ایران آمده باشند، نسبت به آنان در صورتی که جاسوسی آنها ثابت نشده باشد تخفیف دهید.

دانشجویان عزیز! سیاه پوستان و زنانی که جاسوسی آنها معلوم نیست را به وزارت امور خارجه تحویل دهید که فوراً  آنها را از ایران خارج نمایند…” (۲۷آبان۵٨/ صحیفه امام ج۱۱ص۵۴)

در این ۴۰سال دشمن تلاشهای بسیاری کرد تا به افکار عمومی جهان بقبولاند “زن” و” اقلیت ها” در ایران محروم از حق اند؛ تا این دیپلماسی عمومی امام را -که به انحائی تکرار هم میشد- خنثی کند.

مثال ریز و درشت، واقعی و ساختگی را با پیوست رسانه ای، عالمگیر میکردند تا یکوقت زنان و سیاهان غرب به گزینه اسلام و مردم سالاری اش فکری نکنند!

حق این است که دوستان نادان یا نفوذی در دستگاههای ج.ا.ا هم در این سوژه سازی ها بی نقش نبودند از یک بازپرس تا یک شهردار تا فلان وزارتخانه و تا فیلم های سیاه و هنرمندان غربزده و…

درست فرمود امیرالمومنین(ع):آفه الٲعمال عجز العُمّال: آسیب کارکردها ناتوانی کارگزاران است.(غررالحکم)

محسن قنبریان
۹۹/۳/۱۲