ادبیات و گفتمان سازی حضرت امیر(ع) درباره حزب دین‌باز اموی فوق العاده است.
ظاهرا حاجیانی از شام در مکه حاضر می شدند که موضوع نامه ۳۳ نهج البلاغه شده است. از جمله توصیفات حضرت برای این گروه دین باز این است:
یَحتَلِبُونَ الدُنیا دَرَّها بِالدِّین
“یَحتَلِبُون” از “حلب” یعنی شیر دوشیدن.
“دَرَّهَا” یعنی شیر دنیا. شیر زیاد و فراوان.
می فرماید: با دین، همه شیر دنیا را می دوشند!
یعنی با دین بازی همه تمتعات دنیا را می برند؛ فقط بر آن بردن و خوردن، نقاب دین می زنند!
تایید می کنید:
- اینگونه ادبیات و گفتمان سازی، چقدر در زمین زدن دین بازی و رسواگری دنیا طلبان متدین نما اثر گذار است.
- در مقابل تمایز ندادن دینداری از دین بازی برای جامعه و رنگ تقدس زدن به هر که در لباس و نقش دین است، چه خسارت بار است.
محسن قنبریان