دعای افتتاح شهری زیبا و منظم و منسجم از “توحید” و “ولایت” است. در لف و نشری بی نظیر بین اسم و مسمی و بین ظاهر و مظهر.
در منطقه توحیدش به زیبایی از اسامی جمال و مهر به جلال و قهر راه کشیده است. از رابطه های زیبای او با بنده لئیم به توحیدی می کشاند که رفعت دهنده مستضعفان و زمین زننده مستکبران، هلاک کننده شاهان و شکننده جبّاران و فریاد رس فریادگران است جوری تصویر می کند که در کمتر دعایی نمونه دارد.
سپهر اعلای توحید با این رویکرد اجتماعی-سیاسی به منطقه نورانی نبوت و ولایت متصل میشود.
رسول اعظم الهی با اوصافی بی نظیر ستایش و اوصیاء ارجمندش شمارش می شود تا به وصیّ خاتم و امام مطلق حجت خدا در عالم(روحی له الفداء) می رسد. همان حرفهای توحیدی اینجا در مظهر و آیینه ولی مطلق تفصیلا بیان میشود…
دعای افتتاح نسبت سلوک عرفانی در مقامات توحید و توحّد را با فعالیت اجتماعی-سیاسی مهذّب، عدالتخواهی و یاری مستضعفان به زیبایی نگار گری کرده است.
به سالک جواب می دهد چرا باید در کنار سیر انفسی خود در مقامات ولی خدا، خواهان ظهور آفاقی او در این نشئه مُلکی بود و با رهبت از همه دنیا و مافیها، برقراری دولت کریمه را رغبت داشت؟!
به سالک نشان می دهد چگونه رفتن به سمت “سلم مطلق” از نبرد با جبّاران و مستکبران می گذرد؟!
نگاه ترکیبی و کل نگر به دعای افتتاح و دیدن آن بسان یک شهر زیبای به هم پیوسته و منسجم شرط بهره بردن از آن است. قدم زدن در کوچه باغ های مطرّای آن، ربط زیبا و بی نظیر عرفان و حماسه، توحید و ولایت، سلوک و مبارزه، مراقبه و انقلابی بودن و…را به عالی ترین وجه تصویر کرده و در تالی متفطن خود مصوّر می کند.
دعای افتتاح قرار هر شب اهل سلوک و انتظار با مولای باطن و ظاهر مهدی آل محمد(ص) است. با تأمل و توجه بخوانیم و به موحد مطلق تشبّه پیدا کنیم.
التماس دعا
محسن قنبریان
۹۸/۲/۱۶