من مَاتَ وَ تَرَکَ دَینَاً فَعَلَینَا دَینُهُ وَ اِلَینَا عِیَالُهُ وَ مَن مَاتَ وَ تَرَکَ مالاً فَلِوَرَثَتِهِ وَ مَن مَاتَ وَ لَیسَ لَهُ مَوَالِی فَمَالُهُ مِنَ الاَنفَال

امام صادق(ع)

وسائل الشیعه ج۲۶ص۲۴۸

کسی که بمیرد و بدهکار باشد بدهی او بر عهده ما(ولایت) است، و کسی که بمیرد و مالی بر جای گذاشته باشد برای وارث اوست، و کسی که بمیرد و هیچ ولائی[مانند ولاء عتق و ولاء جریره] نداشته باشد، مال او از انفال است.

پ.ن:

·         تناسب عادلانه ای در شریعت است که: “مال بدون وارث، دست ولیّ امر و متقابلاً کسی که هیچ راه تامینی ندارد هم خرجش با اوست”

·         تفصیل این مطلب در شرع و قانون اساسی ج.ا را در یادداشتهای زیر بخوانید:

روی دیگر ولایت۱

روی دیگر ولایت۲

خسارت کسبه و نهادهای مالی زیر نظر رهبری

محسن قنبریان

مااَصبَحَ بِالکُوفَه اَحَد الا ناعِماً اِنَّ اَدنَاهُم مَنزِلهً لیَاکُل البُّر و یَجلِس فِی الظِّل و یَشرِب مِن ماءِ الفُرات[۱]

هیچ کس در کوفه صبح نکرده الا دارای نعمت.

پایین ترین طبقاتشان نان گندم می‌خورد و سایبان برای نشستن دارد و از آب فرات می‌نوشد.

پ.ن:

به دو جهت “ما اهل کوفه نیستیم”!

1. به تعبیر امام خمینی، ملت ایران از مردم کوفه زمان امیرالمومنین(ع) بهترند.
2. هنوز حاکمیت نتوانسته برای این مردم، کف امکانات امیرالمومنین(ع) در کوفه را مهیا کند.

[۱] امیرالمومنین(ع)؛ بحار ج۴۰ ص۳۲۷