“ما” [دولتهای ج.ا ، بلکه برخی دیگر از مقامات لشکری و کشوری] دنبال صدور انقلاب نبوده و نیستند!

اصلا “صدور انقلاب” در مقطع کنونی، تحصیل حاصل است. انقلاب در دهه اول خود صادر شد؛ در منطقه اسلامی و در چهره جبهه فراگیر مقاومت شاهد آن هستیم.

بلکه جسورانه باید بگویم برای بخش بزرگی از مدیران و مقامات نیازمند “واردکردن انقلاب” هستیم!

صدور انقلاب، بین خبرگان قانون اساسی در همان سال۵۸ هم کشور گشایی و مداخله در امور داخلی کشورها و عدم لحاظ منافع ملی نبوده است! (نگاهی گذرا به مشروح مذاکرات قانون اساسی ذیل بند۱۶ اصل۳ این را عیان می کند)

اما دیگر کف انقلابی و ایرانی بودن (نه صدور انقلاب) ، حفظ عزت و شرف خود و اعاده حیثیت خود با خونخواهی مهمان خویش که هست!

اگر نگاهی به ذهنیت مردم منطقه پس از ترور شهید هنیه بیاندازید، جای صدور انقلاب، نگران دیپلماسی عمومی و قدرت نرم ج.ا میشوید! دنبال این که هستید!

جمله دیگر رئیس جمهور بیشتر نگران کننده است که: “اسرائیل با ترور شهید هنیه می‌خواست ما را به جنگ منطقه‌ای بکشاند اما ما تا حالا خویشتن‌داری کرده‌ایم”!

دوگانه خویشتن داری/ جنگ منطقه ای، نادرست است؛ گزینه درست ” طراحی و اجرای خونخواهی #بازدارنده و بدون تاخیر” بود؛ که هیچیک از آندو نیست!

انقلابی عمل کردن، عقلانیتی هوشمند است و دقیقا همان، مانع تجاوز دائمی اسرائیل بلکه جنگ فراگیر است؛ که ظاهرا باید از یمن و لبنان وارد کنیم، چون از بچه های انقلابی پذیرفته نمیشود و مهر تندروی و بی کله گی می خورد!

محسن قنبریان ۱۴۰۳/۶/۲۸

این تعبیر در زیارات برای سید مظلومان اباعبدالله الحسین(ع) به کار می رود.

“الوتر” یعنی فرد و تنها و “الموتور”، کشته رها شده ای است که انتقام او گرفته نشده است.

به تعبیر دیگر: تنها بازمانده اش، یاوری برای خونخواهی نمی یابد!

تفاوت سیدالشهدا با شهدای دیگر یکی در همین است که او “الوتر الموتور” است.

 آنچه مختار و قیامهای لثارات الحسینی کردند، حقیقتاً انتقام خون حسین(ع) نبود؛ و الا امام زمان(عج) “الموتور بأبیه” خوانده نمی شد.

جای دیگر توضیح داده ام انتقام حسین(ع) به برقراری حکومت ائمه عدل و تحقق قسط جهانی است؛ که از “امام مطلق” برمی آید[۱].

آیا مهمانِ ترور شده ایران (اسماعیل هنیه)، الوتر الموتور است؟!! یا ما در خونخواهی مستضعفیم؟!

ظاهرا توان نظامی و وعده قطعی و همراهی مردمی به خونخواهیِ مهمان، او را  الوتر الموتور نگذاشته است؛ لکن طولانی شدن زمان تحقق خونخواهی و سطح مقابله ها با جنایات بی باک صهیونیست ها می فهماند که گرچه قوی اما مستضعفیم!

“چگونه جواب دهیم که جنگ فراگیر نشود؟!”

این از خونخواهی شهیدان فخری زاده و سلیمانی و… با ماست!

“در جنگ ترکیبی چه کنیم که هزینه ها، منافع ملی و رضایت عمومی گردد؟!!”

علیرغم اقتدار نظامی مان با ماست.

منعی ندارد هم “مقتدر” باشیم هم مشمول “الذین استضعفوا”!

ما با همه اقتدار برای ریشه کنی نهایی ظلم و استکبار، مضطر به حجت خداییم؛ لکن اعاده حیثیت و شرف را وظیفه داریم.

دو مطلب مرتبط:

• انقلاب اسلامی واضطرار به امام زمان؟!
• قوی اما مستضعفیم!

محسن قنبریان ۱۴۰۳/۶/۲۱

[۱] ر.ک: مقاله منتقم دادگر