حصه‌های تکلیف!
انسان – مسلمان – طلبه – روحانی عهد حکومت دینی
هرچه از اولی به آخری میروی تشخص هایی می یابی که “تکالیف و مشقت های” بیشتری برتو بار میکند نه “بهره ها و مزایای بیشتر”.
مثلا توسعه منزل یک طلبه از یک مومن معمولی سخت گیرانه تر است. روحانی معاصر با روحانی ۵۰ سال پیش نجف از حیث اقبال به دنیا باید متفاوت باشد و از آنها هم برخود سخت تر بگیرد! چون در عهد حکومت دینی است و حاکمیت منتسب به صنف اوست. او از ائمه مسلمین است و باید به زی آنها در آید. سرّ تفاوت سیره ائمه در زمان حاکمیت و زمان شهروند معمولی بودن همین است .
اگر منزلت فقیه ، منزلت انبیاء بنی اسرائیل است(حدیث امام رضا) تکالیف و زحماتش هم باید با آنها سنجش شود نه از عنوان و امتیاز انبیاء استفاده اما از وظایف و تکالیف و سختی های آنها شانه خالی کرد. لذا برای اصل رسالت طلبگی و تبلیغ دین، همان شرط بعثت هست که “فشرط علیهم الزهد فی درجات هذه الدنیا الدنیه: خداوند با انبیاء شرط کرد در تمام درجات دنیای پست زاهد و بی رغبت باشند”.
وقتی این رسالت افزون و منتسب به اجرای دین (حکومت) میشود بار سنگین تر میشود چنانچه امیرالمومنین از نزدیکان خواست:
“فأعینونی بورع و اجتهاد: مرا با سخت کوشی و شدت پرهیز یاری کنید”
فرمول۱: عدم زهد ما = زهد مردم از دین!
امام علی(ع) فرمود: “جز این نیست که مردم را در طلب علم دین بی رغبت کرد، مشاهدات زیاد آنها از کم بودن عاملین به علم دین”( غرر الحکم)
خودشان مردم را از مثل بنده باز داشته اند!
امام صادق(ع) از عیسی بن مریم نقل میکند که به اصحابش فرمود: وای برشما از علماء سوء! کسانی که اجرت را میگیرند اما کارکرد لازم را انجام نمیدهند”( بحار ج۲ ص۱۰۹)
فقط رسانه های بیگانه وتهاجم فرهنگی مقصر نیست عمل ما هم اثر داشته است.
امام سجاد( ع) چنین مبلغینی را “روباه امت” خواند.
فرمول ۲: چرا گاهی طلبه از آخوند نورانی‌تر است؟!
پیامبر فرمود: “هرکه در علم رشد کند اما زهد و بی رغبتی اش از دنیا افزون نشود ، جز دوری اش از خدا زیاد نمیشود”( بحار ج۲ ص۳۷).
روحانی عصر انقلاب اسلامی بودن کلفت و سختی و تنگی ای دارد بی تعارف برخی از ماها باید از این لباس در آییم و برخی اقلا در کشوری غیر از حکومت اسلامی آخوند شویم!
(چکیده‌ای از درس اخلاق/ حوزه علمیه/ دهه فجر ۹۵)