در فاصله توافقنامه حدیبیه با مشرکان، تا فتح مکه؛ پیامبر(ص) به کارهای دیگری در راستای رسالت توحیدی خود پرداخت. از جمله آنها دعوت شاهان و اُمرای منطقه به اسلام بود از جمله، فرستادن “حارث بن عمیر ازدی” نزد پادشاه بُصری است. بقیه ماجرا را با مأموریت سردار سلیمانی و کشتن ایشان و وعده انتقام سخت رهبر عزیز انقلاب مقایسه کنید:

 حارث بن عمیر حامل پیامی برای امیر بُصری بود. در سرزمین موته فرمانده نصرانیان عرب (شرحبیل بن عمرو غسّانی) او را گرفت و کشت[۱].

این نحوه کشتن بر رسول خدا(ص) بسیار گران آمد. سپاهی سه هزار نفری برای اعزام به موته تجهیز کرد. طرف مقابل هم همپیمانان رومی خود را یاری خواستند؛ و رومیان نیز با سپاهی عظیم به یاری‌شان آمدند؛ اما پیامبر بر مقابله راسخ ماند.

جنگ موته سرآغاز فتوحات اسلامی در جانب مسیحیان و رومیان شد.

 کسانی که ندانسته، آیات قصاص و مانند آن را جای انتقام راهبردی می‌خوانند و در مقابل انتقام سخت، از کشتن یک جان مقابل جان سردار می‌گویند؛ استدلالشان را به پیامبر خدا(ص) عرضه کنند!

 چرا پیامبر(ص) در قبال کشتن حامل پیام به امیر یک منطقه، یک جنگ را انتقام قرار می‌دهد؟!

سردار سلیمانی اگر در سنگر جنگ با داعش تیر می‌خورد، شاید انتقامش مثل سردار همدانی بود و مزدش پیروزی بر داعش(مثل شهادت حججی)؛ اما او مهمان عراق بود و به تصریح نخست‌وزیر عراق حامل پیامی برای او بود که توسط فرمانده مسیحیان صهیونیست و دستور مستقیم ترامپ کشته شد. آیا انتقامش در مقیاس موته نیست؟!

مطلب مرتبط: ادب عقوبت در قرآن (نقد یادداشت آقای سروش محلاتی)

محسن قنبریان
۹۸/۱۰/۱۷

[۱] الطبقات الکبری ج۲ ص۱۲٨

پاسخ به یادداشت آقای سروش محلاتی

فاضل ارجمند سروش محلاتی به استناد روایتی، شأن نزول آیه۱۲۶ نحل را ماجرای کشتن حمزه و جدا جدا کردن بدن ایشان می‌داند؛ که پیامبر را غضبناک کرد که تهدید کند: ۷۰ نفر از قریش را مثل حمزه مُثله کند!

سپس درباره انتقام سخت چنین نقد زده که: “آیه نازل شد تا جلوی افراطی‌گری را بگیرد و مسلمانان را به اخلاق برگرداند. خداوند فرمود: انتقام باید در حد همان جنایت و به همان اندازه باشد و حق ندارید از آن تجاوز کنید و البته صبر و خویشتن‌داری بهتر است”.

۱. ایشان باید آیه ۶۰حج و روایت ذیل آن در همان منابع را هم می‌دید تا بهتر نتیجه می‌گرفت. خداوند می‌فرماید: “…و هرکس مانند عقوبتی که بر او رفته است عقوبت کند، به شرط اینکه به ناروا عقوبت شده باشد، خدا به او رخصت مقابله به مثل می‌دهد و او را بدین وسیله یاری می‌کند…”

تفسیر قمی ذیلش روایت کرده که وقتی قریش رسول الله را از مکه اخراج کرد و ایشان به غار رفت و قریش دنبال کشتنش بود، خداوند روز بدر آنها را بدان کار، عقوبت کرد و عتبه و شیبه و ولید و ابوجهل و حنظله پسر ابوسفیان و غیر اینها را کشت… [۱].

آقای سروش محلاتی! قریش پیامبر را نکشته بود و فقط برنامه قتل او را ریخته بود؛ چرا خداوند “مقابله به مثل” را جنگ بدر با قریش قرار داد و کشتن چند تن از بزرگان قریش را عقوبت آن کار محقق نشده‌ی قریش قرار داد؟! بنظرتان این افراطی‌گری نیست؟!!

۲.پیامبر(ص) در ماجرای حمزه به قسمت آخر آیه ۱۲۶نحل عمل کرد یعنی صبر کرد و در فتح مکه هم قاتلین حمزه را بخشید!

خواستی بگو خود فتح مکه، انتقام سیدالشهدای اُحد بود نه کشتن یک برده زر خرید!

سید مقاومت هم همین را انتقام عادلانه حاج قاسم خواند: اخراج آمریکا از منطقه اسلامی. نه زدن یک فرمانده آمریکایی که سر ترامپش هم، به کفش حاج قاسم نمی‌ارزد.

۳. آقای محلاتی! چه اصراری دارید حتماً همراستا با سازشکاران قلم بزنید؟!

ما هنوز انتقام ۲۹۰شهید زن و کودک و مردم بی‌دفاع هواپیمای مسافری را هم نگرفته‌ایم؛ طبق آیه مورد استناد شما(ان عاقبتم فعاقبوا بمثل ما عوقبتم به)، اجازه می‌فرمایید یک هواپیمای ایرباس مسافری خطوط آمریکا با همان تعداد مسافر را مقابله به مثل کنیم؟!

افراطی‌گری و نقض حقوق بشر نیست؟!!

نه! مقاومت گفت با مردم عادی آمریکا کاری ندارد.

 از شما انتظار فقاهت بیشتر می‌رفت. حضور آمریکایی‌ها در عراق -اقلا پس از مصوبه پارلمان عراق- تجاوز و اشغال است و منهای انتقام خون سردار سلیمانی هم سزای متجاوز روشن است.

محسن قنبریان
۹۸/۱۰/۱۵

[۱] تفسیر قمی‌ج۲ص٨۶