بایگانی برچسب: s

فرصتِ قطر

طرح انقلاب اسلامی برای مهار و حذف اسرائیل از «احیای امت اسلامی» می گذشت.

«همکاری کشورهای منطقه اسلامی» تنها راه نجات کشورهای منطقه از شرّمطلقِ اسرائیل است.

 

از همین جا پروژه های «ایران هراسی» از سوی دشمنان کلید خورد. تلاش هایی در دیپلماسی رسمی و عمومی و تبلیغات و سوژه یابی ها برای موجّه سازی این ایده آغاز شد.

تا حدودی اتهام «احیای امپراطوری ساسانی» یا «دولت صفوی» و تهدید بودنِ ایران، برساختِ افکار عمومی عربی شد!

 

در مقابل، خیرخواهی های ایران برای کشورهای منطقه معمولا بدون پیوست افکار عمومی انجام شد!

 

برای نمونه مرکز پژوهش‌ها و مطالعات سیاسیِ «العربی» از مردم سوریه پرسیده: «سیاست‌های کدام‌یک از قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، تهدیدکنندۀ امنیت و ثبات منطقه است؟»

چنانچه در نمودار ۱ می بینید: ایران با تفاوت اندک(۴٪) بعد اسرائیل، تهدید کننده امنیت منطقه است!(جمع دو گزینه اول)

 

نظر سنجی موسسه واشینگتن از مردم عربستان در تیر و مرداد۱۴۰۴:

باوجودی که ۸۶٪ نظر منفی درباره پیمان ابراهیمِ ترامپ دارند!(نمودار۳)

یا ۵۰٪به شهادت رساندن سید حسن را منفی می دانند!(نمودار۴)

اما ۸۷٪هم رابطه با ایران را مهم نمیدانند!(نمودار۲)

 

در این وضعیت، فرصت پیش آمده اخیر در منطقه می تواند، موازنه ساز باشد.

تجاوز رژیم صهیونی به قطر در زنجیره ای از تحرکاتی است که ذیل «پروژه اسرائیل بزرگ» جا می گیرد.

تحرّک بیشتر دیپلماسی رسمی و عمومی و جهت دهی های نقطه زن تبلیغاتی می تواند افکار عمومی عربی را به ایران نزدیکتر و از دشمنان منطقه اسلامی دور کند!

 

محسن قنبریان ۱۴۰۴/۶/۲۲

راویِ قدرت و امکانات؛ نه وعده‌های توخالی!

قطعاً از بیانیه گام دوم به اینسو رهبر انقلاب مشکل را “محاصره تبلیغاتی” و جهاد را “امید آفرینی” خوانده‌اند.

واضح است بدون امید، هیچ تحولی به سامان نمی‌رسد و جز ریزش و انسداد نتیجه‌ای نمی‌دهد.

لذا این سال‌ها بیش از گونه‌های تحول خواهی بر جهاد تبیین و امید تاکید کرده‌اند.

 

سیاه نمایی و بزرگ کردن ضعف‌ها، البته تذکر همیشگی ایشان به گویندگان و نویسندگان بوده؛ اما عنصرِ مغفول دیگری در ناامیدی و احساس ضعف در مردم موثرتر است و در کلمات ایشان هم با “نهی از وعده‌های غیر عملی” منعکس است.

 

“اگر یک ملت یا مسئولان آن، چگونگی برخورد با شعارها [آرمان‌ها] را درست ندانند، به خسارت‌های بزرگی دچار خواهند شد” (۷۵/۸/۹)

وعده‌های توخالی در قبال آن آرمان‌ها، اندازه بیان نقایص و کمبودها یأس آفرین است!

 

مثلاً نشست رئیس جمهور با اصحاب رسانه و توئیت دبیر شعام درباره گروسی، دو روی یک سکه‌اند!

اظهار فلاکت و بدبختی / خط و نشان‌هایی که انجام نمی‌شود دو روی القاء ضعف و زاینده ناامیدی در جامعه است!

همین‌ها هم سوژه‌های آن نویسندگان می‌شوند!

 

ما پیرو امیرالمومنین (ع) هستیم که مرامش این بود: کُنْتُ أَخْفَضَهُمْ صَوْتاً وَ أَعْلَاهُمْ فَوْتاً

یعنی: در وعده و ادعا صدایم کوتاه‌ترین اما در سبقتِ انجام و تحقق، از همه برتر بودم (خ۳۷)

 

“روایت قدرت موشکی” با “خط و نشان‌ها”یی که در تزاحمات سیاسی نمی‌شود، تفاوت دارد!

“روایت پیشرفت” با “وعده رفاه عمومی و عدالت” تفاوت دارد!

“روایت اقتدار” با “شعارهایی که در عمل تعقیب نمی‌شود” ، تفاوت دارد…

 

محسن قنبریان ۱۴۰۴/۶/۱۹

سازش با بیرون، جنگ در درون!

فرض کنید راهبرد شراکت اقتصادی با غرب (با برجام و مثل برجام) جواب داد و جنگ و تحریم رفت؛ این کوتاه آمدن در نظم و سلطه موجود در درون هم بین طبقات فقیر و غنی، سازش می‌سازد یا جنگ فقر و غنا؟!

پاسخ را ببینید!

حجت الاسلام والمسلمین قنبریان؛ شب پنجم روضه آخر صفــــــــــر

 

برای قضاوت بهتر  صوت کامل جلسه پنجم را بشنوید.

«شراکت اقتصادی با تجزیه» یا «جنگ؟!»

راهبرد شراکت اقتصادی در نظم موجود به جای جنگ، قبل از غرب، راهبرد ابوسفیان و مامون عباسی هم بود!

 

اما نظم آمریکایی شما را در همین نظام سلطه، حتی شریک هم نمی‌کند! تجزیه به مقیاس امارات بعد شرکت!

مردم ایران انتخاب کنند!

طیف مقابل پذیرش سازش هم باید جمله دوم پیامبر (ص) را محقق کنند!

 

حجت الاسلام والمسلمین قنبریان

شب پنجم روضه آخر صفــــــــــر

 

برای قضاوت بهتر  صوت کامل جلسه پنجم را بشنوید.

تقدم ثروت ملی بر قدرت ملی با رسم شکل!

آقای حسن روحانی از اول، شورای امنیت ملی را مبتنی بر استراتژی تقدم ثروت ملی بر قدرت ملی بست.

 آخرین میوه این راهبرد نطق اخیر ایشان و بیانیه جبهه اصلاحات بود.

از نهاد علم هم مثل دکتر سریع القلم همین را اخیراً تئوریزه می کند:

“کشور باید میان امنیت ملی مبتنی بر ثروت اقتصادی یا امنیت ملی مبتنی بر حضور نظامی در منطقه تصمیم بگیرد…

حرکت باید به سمت نظام اقتصادی متکی بر بخش خصوصی (حداقل ۸۰درصد) باشد و سیاست خارجی صرفاً در خدمت تسهیل تولید ثروت قرار گیرد.”

عربستان، ترکیه، قطر و… در آسیا هم همیشه مثال‌های ایشان برای موفقیت این استراتژی است!

  • این استراتژیِ قرن۲۰ اتحادیه اروپا بوده: وابستگی‌های متقابل اقتصادی، مانع تهدید امنیت ملی با جنگ و نظامی گری می‌شود.

 حتی کشورهای یاغی اینگونه تغییر می‌کنند؛ چیزی که “تغییر از طریق تجارت” می‌نامند!

اما مسئول سیاست خارجی اروپا) این روش را درباره روسیه شکست خورده خواند!

روابط گسترده اقتصادی با او کمکی نکرد و حتی صادرات گاز روسیه بمثابه سلاح علیه اروپا به کار رفت!

روسیه برای اروپا تهدید وجودی است.

فرش قرمز ترامپ برای پوتین (با تقدم قدرت ملی) و ملاقات سران اروپا (با استراتژی تقدم ثروت ملی) و تحقیر آنها با نشستن جلوی میز ریاست ترامپ را چگونه تحلیل می‌کنید؟!

 گاوهای شیرده عربی با تقدم ثروت ملی بر قدرت ملی، چقدر برتر از اقتصادهای فرانسه و آلمان می‌شوند؟!

روزی که در مواجهه با تهدید وجودی اسرائیل مثل سران اروپا به دفتر بیضی می‌روند با آنها چگونه برخورد خواهد شد؟! بهتر اروپا؟!!

محسن قنبریان

در تمجید از بیانیهٔ ۱۹۱ نفر!

بیانیه‌نویسی در شرایط اجتماعی و سیاسیِ خاص، کارکردی دارد؛ مثلاً می‌تواند هم‌بستگیِ ملیِ پدیدآمده از تجاوز أجنبی را به شکل تفصیل‌یافته در عرصه‌های ضروری امتداد داده، و هم به شکل خودآگاه درآورد و ثمراتی روشن‌تر و بادوام‌تر بگیرد.

 

باید توجه داشت!

نه الهیات‌گویی و نه بحث‌های تکنیکی و تاکتیکی، گرچه هردو لازم‌اند اما هیچ‌کدام جای علوم انسانی را – که وسط این‌دو می‌نشیند – نمی‌گیرند. این‌که انسجامِ موجود در دوگانهٔ «ایران یا اسلام / ملّت یا امّت؟» روایت شود، یک ساخت علوم انسانی است که  بسا مطابق با یافتهٔ مردم‌شناسیِ بومی در ایران نباشد!

ادامه خواندن در تمجید از بیانیهٔ ۱۹۱ نفر!

سعه وجودی هر کسی به اندازه اینجور درد هاییست که داره …!

امام بزرگوار ما کسی است که درد انسان رو با درد خدا به هم پیوند زد.
یک شیطانی که در ملکوت سفلی هست، از آدم ابوالبشر تا کنون زیل وسوسش بودند رو امتدادش او رو میگیره، در عالم ملک به شیطان های مجسمه میرسان که درد انسان و درد خدا رو دوباره در این عالم نهادینه کردند.

من رو باید نزد حسین ابن علی آوورد…!

من چِه‌م شده در شهر میچرخم اگر زباله گردی میبینم طوریم نمیشه، اگر گرسنه ای دیدم طوریم نمیشه، اگر اخبار از گرسنگی غزه میشنوم طوریم نمیشه

پاسخ امام علی(ع) به شبهه حجتیه‌ای‌ها که می‌گویند: «چرا با اسرائیل می‌جنگید؟»

فقط خدا!

شاید زوال اسرائیل و نجات فلسطین، راهبردهای کلان و چند ضلعی و زمانبر داشته باشد؛ اما ظاهرا برای نجات غزه از مرگِ گرسنگی فقط همین آیه مانده است!

یعنی جلوی چشممان باید اینقدر جنایت عریان شود که “آسفونا” در آسمان شکل بگیرد! خدای رحمان (به حسب روایات: قلب ولیّ مطلقش) چنان متأسف شود، که خودش راساً -مثل غرق کردن فرعونیان در نیل- انتقام بگیرد!

اگر سازمان ملل، فلان؛ اگر امت اسلامی، بهمان؛ اگر دولتهای عربی، پشمان؛ اگر…(!) حالا حالاها -اقلا برای قحطی و نسل کشی غزه- جواب نمی دهد!

برای “وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ…” (شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟) همه -از سازشکار تا مقاوم- عذری (ناموجه و موجه) دارند!

کارهای نمادین و تظاهرات و… در خود سرزمین های اشغالی توسط خود صهیونیست ها هم انجام می شود! (ببینید!)

تازه ما میشویم مثل غاصبانِ فلسطین!

محسن قنبریان ۱مرداد۱۴۰۴

مطالب مرتبط:

– صورت لزومی که هست، هماهنگی ای که نیست

لیس بمسلم

وا معتصماه

بی تفاوت نباشیم

یا حجاج

– جایزه لبیتم در قحطی غزه

– سوال شرعی فایز ابوشماله از علماء اسلام

سوختن، چاره بیچارگان

– خدای نهج‌البلاغه، مدافع برخی شهرهاست