- جهان نیز فقط یک مکان نیست؛ یک “مکانت” است! دنیای فیزیکال پیرامون ما انسانها، “یک جهان اجتماعی” را هم در خود (یا بر خود) دارد که غیر انسانها فقط در آن دنیای فیزیکال با ما شریکند.
- جهان اجتماعی، مجموعه “اندیشه ها” و “انگیزه ها”، “ادراکات” و “تحریکات”، “افکار” و “امیال” ما را شکل دهی و “منتظم” می کند.
- این جهان اجتماعی می تواند پرده ای از غیبت بگیرد یا پرده ای بر آن بیفزاید! بستگی به آن “نظام اندیشه و انگیزه” ای که به ما می دهد دارد!
یعنی می تواند ما را “هدایت” یا دچار “تیه” کند! - بشارتها را در “تقویم”، تفسیر نکن و به “توقیت” دچار نشو!
آنرا در “زمانه و مکانت ظهور” ببین!
نگرانِ “سَهِّل مَخرجَه و اَوسِع مَنهَجَه” باش!
جهان اجتماعی ای که پرده های غیبت را می کاهد و ظهور را نزدیک می کند؛ یا برآن می افزاید!
محسن قنبریان
ویدئو؛ برشی کوتاه از سلسله بحث وارثان کرب و بلا