بیانیه‌نویسی در شرایط اجتماعی و سیاسیِ خاص، کارکردی دارد؛ مثلاً می‌تواند هم‌بستگیِ ملیِ پدیدآمده از تجاوز أجنبی را به شکل تفصیل‌یافته در عرصه‌های ضروری امتداد داده، و هم به شکل خودآگاه درآورد و ثمراتی روشن‌تر و بادوام‌تر بگیرد.

باید توجه داشت!

نه الهیات‌گویی و نه بحث‌های تکنیکی و تاکتیکی، گرچه هردو لازم‌اند اما هیچ‌کدام جای علوم انسانی را – که وسط این‌دو می‌نشیند – نمی‌گیرند. این‌که انسجامِ موجود در دوگانهٔ «ایران یا اسلام / ملّت یا امّت؟» روایت شود، یک ساخت علوم انسانی است که  بسا مطابق با یافتهٔ مردم‌شناسیِ بومی در ایران نباشد!

ادامه خواندن در تمجید از بیانیهٔ ۱۹۱ نفر! ←

من چِه‌م شده در شهر میچرخم اگر زباله گردی میبینم طوریم نمیشه، اگر گرسنه ای دیدم طوریم نمیشه، اگر اخبار از گرسنگی غزه میشنوم طوریم نمیشه

شاید زوال اسرائیل و نجات فلسطین، راهبردهای کلان و چند ضلعی و زمانبر داشته باشد؛ اما ظاهرا برای نجات غزه از مرگِ گرسنگی فقط همین آیه مانده است!

یعنی جلوی چشممان باید اینقدر جنایت عریان شود که “آسفونا” در آسمان شکل بگیرد! خدای رحمان (به حسب روایات: قلب ولیّ مطلقش) چنان متأسف شود، که خودش راساً -مثل غرق کردن فرعونیان در نیل- انتقام بگیرد!

اگر سازمان ملل، فلان؛ اگر امت اسلامی، بهمان؛ اگر دولتهای عربی، پشمان؛ اگر…(!) حالا حالاها -اقلا برای قحطی و نسل کشی غزه- جواب نمی دهد!

برای “وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ…” (شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟) همه -از سازشکار تا مقاوم- عذری (ناموجه و موجه) دارند!

کارهای نمادین و تظاهرات و… در خود سرزمین های اشغالی توسط خود صهیونیست ها هم انجام می شود! (ببینید!)

تازه ما میشویم مثل غاصبانِ فلسطین!

محسن قنبریان ۱مرداد۱۴۰۴

مطالب مرتبط:

– صورت لزومی که هست، هماهنگی ای که نیست

– لیس بمسلم

– وا معتصماه

– بی تفاوت نباشیم

– یا حجاج

– جایزه لبیتم در قحطی غزه

– سوال شرعی فایز ابوشماله از علماء اسلام

– سوختن، چاره بیچارگان

– خدای نهج‌البلاغه، مدافع برخی شهرهاست