بسم الله الرحمن الرحیم

وضعیت میدان انتخابات در آن شهر عزیز، حاکی از آن است که دوستان انقلابی و حزب اللهی بین ۳تا۵ کاندید منتشرند.

فرقی نمی‌کند که همه اینها، منتخب خود را “اصلح” بدانند یا “صالح مقبول” یا حتی “فاسدی در مقابل افسد”!

و فرقی نمی‌کند که حمایت خود را موجب “پیروزی در انتخابات” بدانند یا موجب “غلبه حجت و گفتمان انقلاب اسلامی”؛ در همه فروض، شاهد یک تکثر واقعی نیروها هستیم.

سادگی است اگر کسی خیال کند با نظردادن فلانی یا بهمانی، وحدتی یکپارچه شکل می‌گرفت و همه یک جا جمع می‌شدند. اساساً نزدیکی دو به دو نامزدها، مانع از تحکّم و تعیین قطعی می‌شد. هر اظهار نظر تازه، افزایش تردید تازه و بحث‌های بی‌حاصل جدید است.

حال آنچه به نظر این کمترین، رعایتش مهم است:

1. مراقب هیجان روز آخر باشید که حب و بغض‌ها را ضریب می‌دهد. عیبی، درشت‌تر دیده و حُسنی، مبالغه می‌شود.

در این فضا، تخریب نامزدها و حامیان بیشتر اتفاق می‌افتد و انسان از تقوا و سداد دور می‌شود. ضریب‌های حبابی در قضاوت‌ها را بکاهید.

2. وقتی هیچیک از این نامزدهای مقبولِ نیروهای متکثر انقلاب، بیّن الغی(منحرف قطعی) نیست و احتمال رأی آوردن مضرّ به ارزش‌های انقلاب روشن و بیّن نیست؛ پس “رواداری و مدارا” را از کف ندهید.

باور کنید مساله شما از کنار هم نشستن آقایان قالیباف و آقاتهرانی در یک لیست وخیم‌تر نیست! اگر آنجا حفظ “وحدت سیاسی” مهم است اینجا هم حفظ “وحدت اجتماعی” مهم است. نباید با کفر و ایمان کردن، وحدت قلوب برای انجام تکلیف و حفاظت از ارزش‌های انقلاب را آسیب زد.

3. به این مهم توجه کنید که نامزدهای مقبول شما از شنبه پی تکالیف خودند و بعضا خارج از بهبهان خدمت می‌رسانند؛ اما نیروی اجتماعی انقلاب است که باید تا ۴سال آتی ده‌ها تکلیف سیاسی-اجتماعی را برای انقلاب و بهبهان انجام دهد. امتثال خوب آن تکالیف بدون وحدت و یکپارچگی ممکن نیست از برنامه‌های جامع مذهبی گرفته تا کارهای خدماتی و حضورهای سیاسی و…

پس نکند برای رأی آوردن و تکلیف امروز، شکاف و تنشی بیافرینید که دههای تکلیف مهم آتی را زخمی و زیر نصاب کند. یا هم امروز پیروز نشوید، هم کدورت این تکلیف ۴سال و بیشتر یاری اسلام و انقلاب در مواضع همپارچه را آسیب بزند! (چنانچه همه سال‌های گذشته چنین بوده است!)

چاره همه اینها به این است که برای دوستان خود هم آنچه برای خود می‌پسندیم، بپسندیم. برایشان حق بررسی و انتخاب آزادانه قائل شویم و تشخیص‌شان را محترم بشماریم. از تخطئه و تخریب همدیگر بپرهیزیم.

کوچکتر از همه: محسن قنبریان ۱اسفند ۹٨

٭صلاح دیدید بین دوستانتان نشر دهید

گوشه ای از مصاحبه با رسانه‌های اصفهان؛ ۲٨بهمن ۹٨

به مرور انتخابات، مقوله‌ای پرخرج شد. تبلیغات و ستاد داری حتی پیمانکار پیدا کرد! از ۲۹۰نماینده بیش از ۲۰۰نفر از شهرستان‌ها می‌آیند که انتخاب شدن، سفره انداختن و خرج کردن و رأی خریدن دارد. بقیه در شهرهای بزرگ برای رفتن در لیست‌های مشهور فقط بر توانائی‌ها متکی نیستند. بعضی دوره‌ها بیشتر، بعضی کمتر اسپانسرهای بزرگ یا دادن پول وسط است.

ای بسا آدم‌های بسیار لایقی که چون رسانه و تبلیغات و اسپانسر ندارند، دیده و شنیده نمی‌شوند. کسی رد صلاحیتشان نمی‌کند اما به چشم رأی دهندگان نمی‌آیند!

مثل آزادی بیان است که بیرون انداختنش از زبان، کم مئونه اما رساندنش به گوش مخاطب و گروه هدف با رسانه و ثروت گره می‌خورد!

ثروت‌های باد آورده از مناسبات غلط اقتصادی برای تثبیت خود نیاز به لابی مجلس دارد. برای حذف مالیات از اصناف خاص، برای تصویب افزایش ۲۰برابری حقوق مدیران، برای مزایای بسیار دیگر می‌صرفد روی انتخابات سرمایه‌گذاری کرد. از این حیث انتخاب آزاد را به مخاطره انداخت که: شایسته ترها بخاطر بی‌پولی و بی‌حامی بودن دیده نمیشوند! حضرت آقا دوبار مجلس را از این کانون‌های ثروت و قدرت حذر داده‌اند!

 چشم‌بندی ماجرا آنجاست که: دهها برابرِ رد صلاحیت‌های نورچشمی‌های احزاب، جوان شایسته در این نابرابری انتخاباتی از چشم‌ها و ذهن‌ها و صندوق‌ها حذف میشوند؛ اما جای کانون‌های ثروت و پول‌های کثیف -که عامل رد اینهاست- بر نظارت استصوابی می‌شورند که عامل رد آن از ما بهترانند!

یعنی حمله به نظارت استصوابی عملا پوششی است تا کانون اصلی رد شایستگان دیده و درمان نشود!