این زن متولد عاشوراست!
حق داری او را نشناسی چون از جنس او پیرامونت نمی بینی!
رب نوعش، زینب نامی است؛ دختر فاطمه(س)!
اشتباه ابن زیاد را نکن؛ هنرش سَجاعت و سخن وری اش نیست!
آن لعین هم افشاگری زینب را برنتافت در مقابل سلحشوری زینب کبری(س) گفت:
هذه سجاعه ولعمری لقد کان أبوک شاعرا وسجاعا : این سجاعت(به سجع و قافیه سخن گفتن) است به جان خودم پدرت نیز شاعر و سخن به سجع می گفت!
از سوز دل برای مظلوم البته زیبا سخن می گوید؛ اما هنرش شجاعت اوست!
این زن را دوباره خمینی(ره) احیاء کرد.
محسن قنبریان
میدان هوسه/ شهرک طالقانی ماهشهر
اولین قدم برای مواجهه درست، واقع بینی و غافلگیر نشدن است. تمایز این مرتبه با وعده های صادق را همه دارند عیان می بینند.
مردم ایران در درون یک دولت اصلاح طلب (که متهم به تندروی نیست!) و درون روند مذاکرات (ولو به نظر برخی پوششی) با تجاوز اسرائیل مواجه شد!
خباثت اسرائیل در افکار عمومی بالاترین رتبه (حتی بیش از آمریکا) را دارد.
لذا مقابله با او، مورد اجماع ایرانیان است؛ حتی مخالفین و منتقدین سرشناس جمهوری اسلامی هم در این مساله هم نظرند.
رهبری هم در فرمان حمله روی همین نقطه ایستادند تا با اراده و عزم عمومی دفاع رقم بخورد.
قدر این مزیّت بزرگ را باید دانست و واقع بینانه باید با مردم حرف زد:
ایجاد حُسن تعاون (مثل ماجرای سیل ها و زلزله ها و کرونا) در دفاع از میهن، همراهی بیشتر ملت را در پی دارد.
تعاون و خدمت رسانی به مردم در پناهگاه ها و امنیت خانه ها (در صورت نیاز) و آرامش بخشی از اهم وظایف حلقه های میانی است.
محسن قنبریان ۱۴۰۴/۳/۲۵
شرایط ما هنوز به مرحله دوم اُحد نرسیده؛ غافلگیر شدیم اما نه اندازه اُحد!
یکبار دیگر طرح صهیونی با حزب الله تکرار شد: پیجرها و ترورهای هدفمند و ضربه سخت به فرماندهان رده اول، بعد حمله به زیر ساخت های موشکی و…!
در اُحد خیمه و موقف رهبری هم زیر حمله رفت و شایعه شهادت پیامبر(ص) پیچید!
جولان سریع دشمن و سردرگمی مردم، روحیه سوز است؛ در اُحد بدتر از این شد، جنگ ترکیبی موجب شد پیامبر(ص) را وانهند و فرار کنند!
خداوند تشر زد:
أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِکُمْ ۚ:
پس آیا اگر او [پیامبر] بمیرد یا کشته شود، به روش گذشتگان و نیاکان خود برمی گردید؟!
در یک نظام امت_امامت در چنین شرایطی چه می شود؟
یک انسجام و “نظم ایمانیِ خودکار” رخ می دهد تا وقتی بازسازی رده های فرماندهی صورت بگیرد، حتی تکلیف رهبری (در شرایط اُحد) معلوم شود.
همانطور که دسته بزرگ ماهیان یا پرندگان در حمله مهاجمان، غریزی عمل کرده و زود کُلنی خود را باز می یابند؛ جامعه ایمانی هم به یک قانون ساده عمل می کند:
ایستادن سر بیّنات و انسجام یابی با همان!
بیّنات مثل برحق بودن، وطن دوستی، مثل دشمنی آمریکا و اسرائیل!
ضربه سخت بوده و شاید روزها و حوادث سخت و روایت سازی های وحشت زایی در پیش باشد؛ تا بازیابی کامل فرماندهی، امت باید انسجام را حفظ کند!
سر حق بودن خود و پشتیبانی الهی و مقابله با دشمن تردید نکند!
محسن قنبریان ۲۳خرداد۱۴۰۴
جرعه‌ای از رشحات المعارف
جلسه سوم: فرق مقام حضور و محضر/ نقطه شروع؟
آیت الله شاه آبادی فرمود: “علم به حضور حق و خود را در حضور و خدمت او دیدن مناط [۱]عصمت از گناه است[۲]“.
این را از امام صادق(ع) آموخت که از دو مرتبه سخن گفت: از خدا بترس
این مقام حضور است. دیدن و احساس حضور خداوند کردن.
این درک محضر است. اینکه انسان ولو خودش حضور خدا را احساس نمی‌کند اما خود را در محضر او ببیند. مثل بودن جلوی دوربین مدار بسته‌ای که ببیننده را نمی‌بینی اما یقین داری دیده می‌شوی. این درک محضر است.
پس مومن اقلا درک محضر دارد.
عصمت از گناه، وابسته به میزان این درک و مرتبه آن است.
شاه آبادی می‌فرماید:”همه اهل عالم محاضر ربوبی‌اند و پیغمبران، مأمور حفظ محاضر حقند[۳]“
پس حساسیت اولیاء، برجان و مال و آبروی انسان‌ها و هم تکالیف الهی و حقوق الله از این جهت است. در محضر خدا، نباید آبروی بنده او را برد و…
ایشان اختلاف موسی و خضر در سوره کهف به این می‌داند که موسی(ع) مأمور منظم کردن و حفظ محضر بود؛ اما خضر(ع) حافظ حضور و نظرش به فرمان‌های غیبی مولا بود[۴]
نقطه شروع مصونیت از گناه
شروع از درک محضر است. مثل کسی باش که در خانه‌ای هستی که صاحب خانه از آیینه تو را می‌بیند.
امام صادق(ع) فرمود: “اگر می‌دانی که خدا تو را می‌بیند، اما به گناه مبادرت می‌کنی، پس حتما او را از پست‌ترین ناظران برخود قرار داده‌ای.”
برخی کارها را جلوی بچه هم نمی‌کنیم اما جلوی خدا می‌کنیم!
قدم اول در همین رعایت محضر، در نماز و عبادت است.
وقتی هنوز موسی نیستی که همه محضرهای خدا را منظم کنی که کسی ظلمی نکند، آبرو از بنده‌ای نبرد، خون ناحقی نریزد و…؛ اقلا در وقت نماز محضر الهی را درک کن.
این مقام احسان و محسنین است که نمازشان و مناجاتشان را اینگونه می‌خوانند که اقلا خود را زیر نگاه خداوند می‌بینند. این کمی تمرین می‌خواهد و سخت نیست.
عمل به سیره حضرت معصومه(س) جای کرونا خوانی ما
کشف کرونا از قم بود، بهترین مواجه با آن هم باید از قم و تأسی از معصومه‌ی قم باشد.
خانه‌نشینی اجباری، تعطیلی دانشگاه و حوزه و مدرسه، محدود شدن ساعت کاری، کم شدن دید و بازدید و… را می‌خواهی چکار کنی؟!
فقط به تب کرونا هراسی بیفزایی؟! همه وقتت را در فضای مجازی، کرونا خوانی کنی؟! این همه حاشیه و شایعه و تکرار آنرا درمان می‌کند؟!
بهتر نیست ماه رجب را از کف ندهی و کمی درک محضر الهی را با دعاها و مناجاتش تمرین و تجربه کنی؟
حضرت معصومه(س) نیز در قم ۱۷روز بیمار و ناگزیر به نقاهت شد. بیت النور، جائی است که ایشان نقاهتش را در آنجا گذراند. آمد و شد نکرد، اما آنجا را محراب و عبادتگاه خود قرار داد. سلوک الهی‌اش را تمام کرد و به لقاء حق رسید. این روزها فرصت خوبی برای تشبّه به ایشان است.
(تفصیل را درفایل صوتی بشنوید)
[۱] ملاک؛ میزان
[۲] ص۲۵
[۳] ص۲۵
[۴] ر.ک:ص۲۵
جرعه ای از رشحات المعارف
جلسه دوم: معرفت کلیدیِ “عالم محضر خداست”
“عالم محضر خداست، در محضر خدا، معصیت نکنید”؛ ترجیح بند مواعظ امام خمینی بود. هزاران جوان را این یک جمله تربیت و به اوج کمالات انسانی رساند.
زادگاه این معرفت، بالاصاله قرآن است؛ اما استاد عرفان امام(آیت الله شاه آبادی) آنرا سر سفره امام و پیروانش آورد:
“علم به حضور حق و خود در حضور و خدمت او دیدن، مناط عصمت است؛ یعنی کسی که دارای چنین علمی باشد، به اختیار خود مرتکب نافرمانی و گناه نمی‌شود…[۱]“
چهار شرافت این معرفت:
درک ذهنی و عقلی این حضور:
️مرحوم شاه آبادی می‌فرماید:
“تو عین حضور حقی. نفَس کشیدنت، چشم برهم نهادن و گشودنت…[۳]“
شاهد قرآنی و روایی:
٭آیه ۱۳سوره مُلک می فرماید: “قولتان را پنهان کنید یا آشکار؛ خداوند از درون سینه ها باخبر است” در آیه ۱۴ وجه آنرا بیان می‌کند: “الا یَعلَمُ مَن خَلَق؟” آیا او که خلق کرده نمیداند؟!
این همان استدلال است که مخلوق، نزد خالق حاضر است؛ درون و برونش.
زندیقی که ادعا میکرد کرم‌های درون گل و لای جلویش چرا مخلوق او نباشد؟!
از امام صادق(ع) پاسخ شنید: پس بگو چند نر و چند ماده در آنهاست!
️میشود شما از جنسیت مخلوق ذهنی‌ات بی‌خبر باشی؟! اگر هزاران نفر را در داستان ذهنی‌ات بیافرینی از جزئی‌ترین خصوصیات آنها باخبری! چون نزد آنها حضور داری و آنها نزد تو حاضرند. خالق حقیقی عالم را کمتر از این نگیر!
باور این معرفت، سازنده است.
امام خمینی: “آن وقتی که قلم به دست می‌گیرید، بدانید در محضر خدا، قلم دست گرفته‌اید. آن وقتی که می‌خواهید تکلم کنید، بدانید زبان شما، قلب شما، چشم شما، گوش شما در محضر خداست. عالم محضر خداست؛ در محضر خدا معصیت نکنید. در محضر خدا با هم دعوا نکنید سر امور باطل و فانی[۴]“
[۱] ص۲۵رشحات المعارف
[۲] ص۳۴
[۳] ص۳۲
[۴] صحیفه امام ج۱۳ص۴۶۱
جلسه اول: مقدمه/ ضرورت خودسازی/ فصل خودسازی/ شاه آبادی و رشحات المعارف
آیت الله بهجت به شهید ردانی و فرمانده‌های دفاع مقدس فرمود: مراقب صدام درون هم باشید!
حضرت آقا فرمود: “اشتباه است که ما خیال کنیم، دشمن فقط آمریکا و صهیونیست است؛ ما یک دشمن خطرناک‌تر از آمریکا و صهیونیزم داریم و آن نفس است[۱]“
بعضی رفتند با نفس بجنگند، استعمار و استبداد بر جامعه اسلامی را فراموش کردند!
بعضی رفتند پی مبارزه، نفس کار دستشان داد و ضد خود شدند!
راه نجات جمع بین این دومبارزه است.
آیت الله شاه آبادی اسوه این جامعیت است که امام بزرگوار ما را تربیت کرد. ۱۱ماه تحصن علیه رضاخان و چله‌نشینی در جوار امیر المومنین را با هم داشت.
کتاب رشحات المعارف درس‌های عمومی ایشان در مسجد جامع تهران برای مردم است.
حاوی معارفی است که پشتیبان عمل و عبادت ما میشود. هم عبادات ما را افزایش می‌دهد؛ و هم آنرا تصفیه می‌کند. حضور قلب و اخلاصش را تأمین می‌کند.
یک شب در میان حدود ۱۵دقیقه از آن معارف جرعه‌نوشی می‌کنیم.
[۱] ۸۰/۵/۶