نسخه دوم مرجع و رهبر شیعیان شدن، اقتضائی دارد که سید مصطفی مثل نوادری از فرزندان زعماء و فقهای بزرگ شیعه داشت:
نسخه دوم شدنش نه به خاطر انتساب و نزدیکی به پدر یا مدیرِ بیت پدر بودن، بلکه با اثبات علمی و عملی خود و در معرض ارزیابی جامعه علمی و مردم نهادن خود بود.
آیت الله مصطفی در کنار شاگردی و تقویت درس امام، معاصر با او در جوانی درس خارج فقه و اصول و فلسفه داشت و در معرض ارزیابی مجتهدان بود.
اینگونه نسخه دوم بودن یا نبودنش برای امام قابل ارزیابی می شد؛ نه اینکه اختیار مُهر و مدیریت بیتِ مرجعیت امام جای آن نشسته باشد.