پس از جنگ، مناطق شرقی بخاطر اشرار و ترانزیت مواد مخدر حتی برای محلی ها نا امن بود. حاج قاسم بدان جا لشکرکشی نکرد. ائمه جمعه و جماعات و بزرگان قبایل را گردآورد و “طرح فراگیر برای برقراری امنیت پایدار در شرق ایران” را تصویب کرد.
با استاندار و مسئولین کشاورزی و سازمان آب و مقامات محلی قرار گذاشت که اشرار را از کوه ها پایین آورد اینها هم برایشان زمین و آب کشاورزی تهیه کنند. “شما برای آنها کار مهیا کنید تا بیچاره و فقیر نمانند”.
زمین های دولتی [بایر منابع طبیعی] را تقسیم بندی کرد و همراه نیروهایش اشرار را محاصره و مهلت ۷۲ساعته داد… ۲۴ساعت نگذشته بود که شروع به پایین آمدن کردند. اسلحه تحویل دادند و امان نامه گرفتند و در زمین هایی که به آنها تعلق گرفت ساکن شدند و شروع به کشاورزی کردند!
پاکسازی اشرار در منطقه به وسعت ۱۰۰۰ کیلومتر از ایرانشهر تا بشاگرد انجام شد… برای تامین آب کشاورزی آنها کمک هزینه حفر۳۲۰۰ چاه را داد و مشکل آب حل شد.
انواع خدمات مربوط به کشاورزی حتی برنامه آموزشی برای تولید بیشتر را سامان داد…
یکی از آن روستاها بخاطر او قاسمآباد نام گرفت.
(گزیده ای از ص۹۷و۹۸/۱۰۲و۱۰۳/ ۱۰۷ کتاب سرباز مکتب)
پ.ن:
نکته دوم ویدئوی تودیع بی ارتباط با این کارها نیست.
او نه استاندار بود نه وزیر؛ فرمانده سپاه و مسئول امنیت و پاکسازی اشرار بود اما در مکتبسلیمانی پاکسازی اینجور است!