ممکن است جواب ابتدا ساده به نظر برسد و با یک ” خب معلوم است” شروع شود. گویا یک نگاه صنف گرایی افراطی و تخصص گرایی افراطی جامعه را از تکالیف متقابل به هم غافل می کند و مخاطب را در موضوع حصر می کند.
برعکس آنچه ما فکر می کنیم اگر چه موضوع این لوح آسمانی، روحانیت است ولی مخاطبش نه!
مخاطب درجه یک و عام منشور روحانیت، مردم است و مخاطب درجه دو و خاص روحانیت. چرا که وقتی بین مردم و روحانیت بناست یک وظیفه و تکلیف متقابل باشد همان مقدار که روحانیت باید مردم شناس باشند مردم هم باید روحانیت شناس باشند.
اینجاست که اندیشمند بزرگی مانند سید علی خامنه ای نماز جمعه را برای دعوت به مطالعه و تامل این لوح آسمانی را انتخاب می کند و خواندن و تامل در آن را به مردم توصیه می کند.
توصیّه می‌کنم این پیام را مثل یک درس، مثل یک کتاب، مثلِ یک لوحِ آسمانى که انسان هی بخوانه و مکرر بخوانه؛ خود من و واقعاً مکرّر خواندم. مخصوصا بخشی از بخش های این پیام رو که هرچه انسان میخونه احساس می کنه روی کلمه به کلمه او بایستی تأمل کنه و التذاد روحی ببره
تأمل کنند مردم و روحانیون عزیز ما.
اینها فیوضات معنوی پرودگار هست بر قلب امام عزیز ما و بر ما مردم.

اگر چه از زمان صدور منشور و این توصیه رهبری سالها گذشته اما فیض معنوی پرودگار برای ما مردم کهنگی بر نمی دارد. امروز از همیشه بر خوانش عمومی و مردمی و همگانی منشور روحانیت نیازمندتریم.

به مناسبت سوم اسفند سالروز صدور منشور روحانیّت توسط امام خمینی(ره)