برنامه راز پخش شده از شبکه افق در مرداد ماه میزبان حجت الاسلام قنبریان بود. فایل این برنامه منتشر میشود.
دانلود «قسمت سیزدهم – «اسلامی که انقلاب کرد…! »» | “دانلود از پیوند کمکی“
فرق تحفظ و تحجر در کرامت انسان، در فتوای ابویوسف و سید جمال اسدآبادی
نسبت حکومت دین و مردم؛ سکولارها و برخی متدینینی که افراطی ترش میشود داعش!
سه بزنگاه مهم در چالش خلوص و وحدت:
- تخصص بعد از نگاه جامع به دین است؛ قبل از آن، تجزیه است و زمینه تحجر!
– فرق سید شرف الدین با برخی معاصرین ما؟
– قبل از فقیه و متکلم بودن باید اسلام شناس بود! - فرآیند ظهور دین حق: غلبه حجت + قبول امت
فرق این راه با حذف نظرهای دیگر با روش امنیتی و قضایی و صرفاً نظارتی!
مناظره و بحث نه سبّ و تکفیر!
نظر شهیدان صدر و بهشتی درباره قانون شدن فتاوای هم عرض! - بودن جناح دیگر برای تعدیل + خط کشی با فتنه گران
گناه غیر از خطاست! عالم فاسق، حبس می شود اما نظر دیگر در اداره کردن ولو بنظرمان خطا باشد…
رهبری گفت اگر جناح چپ نبود خودم به وجود می آوردم؛ تا برآیند معتدل شود!(۸۸/۴/۳۰)
دانلود «قسمت چهاردهم- «اسلامی که انقلاب کرد…! »» | “دانلود از پیوند کمکی“
«الان با ما هستند!»
و در لشکر ما هستند کسانی که در بعدهای تاریخ، دلشان با ماست….
خطبه۱۲ نهج البلاغه ؛ «برنامه تلویزیونی راز»؛ حجت الاسلام قنبریان
«ولایت بر احکام»
حضرت امام در تبیین معنای ولایت اصرار دارند بر این نکته که ولایت تنها فقط اجرای احکام نیست بلکه ولایت بر احکام است…
بخشی از گفتگو با حجت‌الاسلام قنبریان ؛ «برنامه تلویزیونی راز»
کمرنگ تر از داعش!
رهبر انقلاب اسلامی (۱۴ خرداد ۱۴۰۰):
“…مخالفان حاکمیّت مردمی، یعنی مردم‌سالاری هم باز دو جبهه بودند: یک جبهه لیبرال‌های سکولار بودند که معتقد به مردم‌سالاری بودند، منتها میگفتند مردم‌سالاری به دین اصلاً ربطی ندارد، اصلاً در عرصه‌ی جمهوریّت و مردم‌سالاری باید لیبرال‌ها، مردان فن‌سالار و به تعبیر خودشان تکنوکرات، بیایند وارد بشوند؛ بنابراین مردم‌سالاری دینی، و جمهوری اسلامی، بی‌معنی است؛ پس با بخش جمهوری اینها مخالف بودند.
یک عدّه هم کسانی بودند که باز معتقد به دین بودند، [منتها] میگفتند آقا حاکمیّت دین به مردم ربطی ندارد، مردم چه‌کاره هستند، باید دین حکومت بکند، حاکمیّت بکند؛ اینها هم یک عدّه‌ای بودند که حالا نمونه‌های این نظر دوّم را این اواخر به شکل افراطی‌اش در این حضرات داعش ملاحظه کردید که اینها به‌اصطلاح به خیال خودشان معتقد به حاکمیّت دین بودند، منتها مردم را هیچ‌کاره میدانستند.”
حجت الاسلام قنبریان
فرق بین تحفظ و تحجر؟!
با قاشق غذا بخوریم یا دست؟!
فرق بین ابویوسف متحجر با سید جمال الدین اسدآبادی را ببینید!
دچار فریب کلیشه ها در تحجر خواندن چیزی نشویم!
پ.ن:
امام خمینی در منشور روحانیت:
“مخالفت روحانیون با بعضی از مظاهر تمدن در گذشته صرفاً به جهت ترس از نفوذ اجانب بوده است. احساس خطر از گسترش فرهنگ اجنبی، خصوصا فرهنگ مبتذل غربی موجب شده بود که آنان با اختراعات و پدیده ها برخورد احتیاط آمیز کنند.”
حجت الاسلام قنبریان
پیوست سخنان حجت الاسلام قنبریان در برنامه راز
هر دو کلمه‌ی «جمهوری» و «اسلامی» وابسته‌ی به انتخابات است. «جمهوری» یعنی مردم‌سالاری، یعنی حاکمیّت کشور به دست مردم. خب مردم چه جوری در حاکمیّت دخالت کنند؟ هیچ راهی بجز انتخابات وجود ندارد. بعضی‌ها در مورد لزوم انتخابات اشکال‌تراشی میکنند، [مردم را] دلسرد میکنند، توجّه نمیکنند که اگر انتخابات در کشور نباشد، یا دیکتاتوری است یا هرج‌ومرج و ناامنی است. آن چیزی که جلوی بُروز دیکتاتوری را در کشور میگیرد انتخابات است؛ آن چیزی که جلوی هرج‌ومرج و اغتشاش و ناامنی را میگیرد انتخابات است. انتخابات آن مسیر صحیحی است که مردم میتوانند به وسیله‌ی آن و از آن مسیر، حاکمیّت ملّی را، مردم‌سالاری را، جمهوریّت را در کشور تأمین کنند. این، مسئله‌ی جمهوریّت. انتخابات میتواند ولیّ‌فقیه در کشور انتخاب بکند و به وجود بیاورد، یعنی اسلامیّت را تأمین کند. انتخابات میتواند نمایندگانی را در مجلس شورای اسلامی مستقر کند که طبق مقرّرات اسلامی و معارف اسلامی، برای مدیریّت کشور قوانین تدوین کنند. پس بنابراین، هم جمهوریّت و هم اسلامیّت، متّکی به انتخابات است. بنابراین، در نظام جمهوری اسلامی، انتخابات ضروری است.
در این انتخابات، قهراً آن چهار نقطه‌ای که گفتیم مهم است. اوّل، مشارکت؛ مشارکت یعنی حضور پُرشور مردم در انتخابات. اگر حضور پُرشور مردم در انتخابات باشد، این وحدت ملّی را نشان میدهد، این انگیزه‌ی ملّت ایران را برای حضور در صحنه نشان میدهد؛ انگیزه‌ی ملّت ایران و وحدت ملّی، قدرت ملّی به وجود می‌آورد؛ قدرت ملّی موجب امنیّت کشور میشود؛ وقتی کشور امنیّت پیدا کرد، آن‌وقت علم در آن کشور پیشرفت میکند، اقتصاد در آن کشور به شکوفایی میرسد، مشکلات گوناگون فرهنگی و اقتصادی و سیاسی در کشور قابل حل میشود؛ مشارکت یک چنین معجزه‌ای میکند. انتخابات در کشور تحوّل ایجاد میکند. بعضی‌ها اسم تحوّل را می‌آورند، اظهار طرف‌داری از تحوّل میکنند، امّا عملاً آن چیزی که مقدّمه‌ی حتمی تحوّل است، مورد بی‌اعتنائی‌شان قرار میگیرد؛ یعنی انتخابات. با انتخابات میشود در کشور تحوّل ایجاد کرد. صاحبان دیدگاه‌های گوناگون سیاسی و اقتصادی و فرهنگی میخواهند تحوّل ایجاد کنند به نفع دیدگاه سیاسی یا فرهنگی یا اقتصادی خودشان؛ خیلی خب، راهش چیست؟ راهش این است که با انتخابات ــ حالا چه انتخابات مجلس، چه انتخابات مجلس خبرگان، چه انتخابات ریاست جمهوری، چه انتخابات شوراها ــ کسانی را که با آن فکر سیاسی آنها و جهت‌گیری سیاسی یا اقتصادی یا فرهنگی آنها همراهند، سر کار بیاورند؛ این میشود تحوّل. بنابراین، پایه‌ی تحوّل انتخابات است.