۰۲۰۶۱۹ – برنامه ثریا

برنامه زنده امشب ثریا

بخش اول؛ ابهامات و سوالات حادثه تلخ معدن طزره

چرا حوادث معادن زغال سنگ تکرار می‌شود؟

برای پیشگیری از اتفاقات مشابه و‌ دفاع از حقوق کارگران مظلوم معادن چه باید کرد؟

همراه با پخش گزارش میدانی ثریا از حادثه معدن طزره

 

با حضور:

رضا محتشمی‌پور (معاون امور معادن وزارت صمت (تلفنی))

رضا بسطامی (رئیس سازمان نظام‌ مهندسی معدن (تلفنی))

کوثر دولت‌خواه (مسئول هسته‌ی معدن بسیج دانشجویی استان سمنان و پیگیر حقوق کارگران معدن)

 

بخش دوم؛ چرا در عدالت عقبیم؟

نقد و بررسی لایحه برنامه هفتم توسعه و نسبت آن با تحقق عدالت و کاهش فاصله‌‌ی طبقاتی

آیا هشدارهای رهبر انقلاب در خصوص عقب‌ماندگی در عدالت منجر به تغییر رویکرد برنامه هفتم شده است؟

باحضور:

حجت‌الاسلام محسن قنبریان (استاد حوزه و دانشگاه)

حمیدرضا مقصودی (معاون اقتصادی سازمان برنامه و بودجه)

برشی از برنامه ثریا/ نقد برنامه هفتم توسعه حجت الاسلام قنبریان/ ۱۹شهریور۱۴۰۲ اندیشه انقلاب اسلامی، می شود اصل قانون اساسی، بعد سیاست کلی، بعد برنامه، بعد قانون عادی و اجرا عدالت در دو سطح قابل بررسی در سیاستها و برنامه هاست: عدالت در تقسیم منابع/ عدالت توزیعی و درآمدی قبل از برنامه های توسعه، سیاستهای کلی برنامه ها هم قابل ارزیابی است. از سیاست کلی اصل۴۴ و برنامه پنجم تا سیاست کلی برنامه هفتم، تقلیل در عدالت شاهدیم. دیگر سخنی از گسترش مالکیت عموم مردم نیست! مجمع تشخیص مسئول تجمیع نظرات درباره راههای دخالت مردم در اقتصاد و لحاظش در سیاستهای کلی است.

اگر اقتصاد به معنای واقعی کلمه مردمی نشد، جمهوری سیاسی هم نخواهیم داشت! برنامه ثریا/ نقد برنامه هفتم توسعه/ ۱۹شهریور۱۴۰۲/ حجت الاسلام قنبریان

برنامه هفتم با اقتصاد و سیاست کشور چه می‌کند؟! بندهایی از لایحه برنامه هفتم توسعه دولت را موظف می‌کند حجم بالایی از اموال، شرکت‌ها و دارایی‌های خود را با سرعت واگذار کند. همه می‌دانیم در شرایط فعلی،اصلی‌ترین گیرنده‌ها،بخش خصوصی و حاکمیتی غیردولتی است و جمعیت میلیونی مردم به علت نبود سازوکار مشخص امکان واگذاری به آن‌ها وجود ندارد! در فصل مردمی سازی، صراحتا گفته «به منظور جلب مشارکت بخش خصوصی»، دستگاه‌ها موظفند تمامی شرکت‌های خود به جز آن‌هایی که در سیاست‌های اصل۴۴ منع شده را واگذار کنند! آن هم طی۳سال! در فصل مولدسازی هم آمده یک سال پس از ابلاغ،همه دستگاه‌ها مکلفند اموال غیرمنقول مازاد را بفروشند. یعنی تا ۳ سال بعد نه اموال مازاد نزد دولت داریم و نه بنگاهی از اصل۴۴! آنچه خواهد ماند دولتی است نحیف وضعیف و یک بخش خصوصی‌ بسیار قدرتمند! اتفاق خطرناک این است که در این شرایط جمهوریت سیاسی هم نخواهیم داشت! اگر مردم، ببینند کارشان دست بخش خصوصی است، دست دولت نیست، چه انگیزه‌ای برای مشارکت و رای دادن به رئیس جمهور دارند؟!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *