?”زنان برنده بازی آزادی”! تیتر اول و معنادار یک روزنامه سیاسی پس از بازی برگشت پرسپولیس-کاشیماست.
وقتی”آزادی”، ورود به ورزشگاه باشد، راست می گوید. زنان برنده شدند آنهم بوسیله “بازی”!
کاش “این آزادی” برای کامیون داران، معدنچیان، کارگران بی حقوق و…هم بود که اقلا حاشیه نمازجمعه ای مطالبه به حق خود را آرامتر از ورزشگاه فریاد کنند. یا کاش “بازی ای” هم بود که بتوان “جدی ترین” چیز زندگی -یعنی نان سفره بچه ها- را بشود با سوت و کف گرفت!
?نمی دانم فردا دادستان یا مراجعی از قم خط و نشان یا فتوا صادر می کنند یا مسأله در گوشی حل شده است!
مثلا در جلسه سران قوا برای نقشه راه گذر از تحریم ترامپ، این سطح از آزادی اجتماعی سوپاپ اطمینان فشار تحریم ها برمردم قرار داده شده است تا شوت وسوت، گرانی نرخ را تسکین دهد!(گفتم مثلا!)
تهیأ این حضور از قبل دیده شد. وقتی “تب فوتبال” را چند درجه داغتر کردند. دانش آموزان دسته جمعی زنگ تماشای پرسپولیس را تجربه کردند و مردم دور از “آزادی” برای دیدن “بازی” سینما رفتند!
حالا خط و نشان برای این کنج ماجرا(حضور بانوان)، خط و نشان و پرونده سازی برای هذیان آدم تب داری است که به ۴۰درجه رسیده است!
?متأسفانه نظام حقوقی و حتی فقهی ما هنوز درک درستی از “صنعت سرگرمی” در دنیای مدرن ندارد.
صدهزار تماشاگر حاضر و میلیونها تماشاگر غایب برای ۲۲بازیکن را برایش “ورزش” می خوانند!
او هم بجای حمل شایع و نگاه میدانی، هنوز “بفرض مذکور” جواب می دهد! مساله را در حد ساق لخت بازیکنان -که یک هزارم سینماهای خانگی دیده میشود- و احیانا شنیدن چند فحش رکیک می بیند!
هنوز این میلیونها را “تماشاگر” می فهمیم نه “بازیگر” و کنشگر یک صنعت مدرن!
?”صنعت فوتبال” یک کل به هم تنیده است که فرهنگ خود، سیاست خود، اقتصاد، و حتی ارزشهای خود را دارد. تجزیه اش و تقنین برای اجزای متجزی آن و بفرض مذکورش، لاهی خوردن از فوتبال است!
فوتبال غیر از تشویق با موج مکزیکی و ایسلندی و کنسرت زنده ۱۰۰هزارنفری، گردش مالی حیرت آور حاشیه زمین هم دارد. شرط بندی هایش از همه قمارخانه های دنیا بیشتر و بزرگتر است. فیفا هم مثل fatf “بازی های” خود را دارد از شرط حضور زنان تا منع پرچم بزرگ امام حسین(ع) در بازی شبهای محرم و…
“سیاست بازان”(داخلی و خارجی) هم بازی خود را با فوتبال می کنند. شوت و سوت در طول تاریخ فوتبال تیزی “سازش”، “تبعیض” و “ظلم” را کاسته و مسکن و مخدر ملتها بوده است(رجوع به تاریخ سیاسی المپیک و جام جهانی).
?به راحتی خلاف اصل ۳۰قانون اساسی، لایحه های فروش مدارس آموزش و پرورش به سرمایه داران نو به نو می رسد و دیگر نام “غیر انتفاعی” هم به “سرمایه گذاری و سودبری” تغییر می کند. مدارسی با شهریه های چند ده میلیونی در تهران رقیب مدارسی در طویله، بدون دیوار یا دیواری فروریخته بر دانش آموز سر برمی آورد و تبعیض آموزشی و به تبع تبعیض شغلی و مدیریتی و… را بنیان می نهد. و توجیه همه اینها یک کلام است: دولت توان مالی اداره آموزش و پرورش را ندارد!
اما توان باشگاه داری دارد! فقط بدهکاری سرخ-آبی ها از بودجه آن طویله نشین ها ۱۱۰میلیارد بود(سال۹۳) یعنی فقط ۴۰تا از بودجه کل وزارت ورزش ایران کمتر!
حقوق بازیکنان و مربیان فوتبال، ازنجومی ترین حقوق ها در ایران است. سالها قبل یک مربی وطنی از یکی از این باشگاهها “دقیقه ای” ۵۱۸۰۰۰تومان می گرفت! کجا تا بازیکن و مربی خارجی ورقم به دلار!
همه اینها از بودجه عمومی کشوری است که آن وضع معدنچی و کارگرش است!
?قبول کنید شوت و سوت فوتبال معجزه می کند که همان بدبخت ها را هم به تماشا میکشاند و منتقد را هم هو می کنند!
محسن قنبریان
۹۷/۸/۲۰