پیش از این در موج جدید مردمی و انقلابی سازی بیش از پیش نماز جمعه از احتمال “حرکات صرفا نمایشی” برخی ائمه جمعه که سیاست سیخ و کباب را خوب بلد شده اند، هشدار داده بودم.

مقابل مستبدینی که تربیون را مین گذاری شده و منتقد را دادگاهی میکنند، الزاما امام جمعه مردمی و انقلابی قرار ندارد که به حقیقت از اشرافیت دور و “فریادرس مظلومان” باشد.

تیپ سومی هم هست که چنانچه نوشتم: “خود را بی تفاوت از پناهندگان به دفتر و نماز جمعه نشان نمی دهند و با تفقدی زبانی مراجعین را رد میکنند اما جلو نمی افتند تا مشکل آنها را حل کنند”.

صدای خوبی هفته قبل از نمازجمعه اهواز شنیده شد اما این هفته انگار نه تنها مسائل آن کارگران تعقیب و حل نشد که بنا به گزارش خبرگزاری صدا وسیمای خوزستان، عده ای از آنان دستگیر هم شدند[۱]. آن وری ها می گویند به نماز جمعه هم راهشان ندادند!

از برخی مطلعین موثق تحقیق کردم متاسفانه این خبر صحت داشته است. ولو به حسب نقل از سوی ستاد نماز جمعه نبوده و از جای دیگر صورت گرفته است اما چه فرقی میکند،ـمعلوم شد هفته قبل هم غافلگیر شده بودند.

منطقی بود این هفته هم حضور و احیانا شعار آنها تحمل و اگر کاری برایشان صورت گرفته یا همکاری ای ازشان متوقع است گوشزد میشد نه منع از حضورشان کنند.

توجه:

گوش دادن به شعار کارگران و جهت دادن رندانه به آن با آمریکا ستیزی و آرام کردن جلسه برای ادامه خطبه، “فن منبرداری” خطیب جمعه را ثابت میکند نه الزاما مردمی و “پیگیر حقوق محرومین و مستضعفین” بودن را. و بین این دو فرق بسیار است.

از برخی خطبای انقلابی اهواز انتظار دومی هست و الا اولی را -دور از شأنشان- هر “آخوند حرفه ای” بلد است!

محسن قنبریان  ۹۶/۱۲/۱۲

مطلب مرتبط:

این کتاب را به امام جمعه شهرها هدیه دهید

[۱] https://t.me/iribnews_khouzestan/21720

دیشب وقتی اخبار مربوط به پرسش و پاسخ‌های صریح دانشجویان با سخنگوی قوه قضائیه را مرور می‌کردم برای اولین بار در عمرم آرزو کردم ایکاش دانشجوی دانشگاه شریف بودم!

این حس را حتی در اوج مجاهدت‌های علمی هسته‌ای و شهادت دانشمندان آن پیدا نکرده بودم. شاید بخاطر اینکه در خود استعدادی برای فیزیک هسته‌ای ندیده‌ام اما خالی از دغدغه عدالت و مطالبه‌گری آرمان‌های انقلاب و حفاظت از ارزش‌هایی که این همه خون برایش ریخته شد نمی‌شوم.

البته کاش در کنار سؤالات صریح و انتقادات مشهور به قوه قضائیه -که آنجا طرح شد- کف و سوت نبود تا سخنگو هم مجبور نشود شأنش را بکاهد و سوت بلبلی‌اش را رو کند! یا بهانه‌ای برای بسته شدن این حضورهای حداقلی شود.

دانشجویان باید مسیر را طوری طی کنند که زمینه آمدن رؤسای قوا و حتی فرماندهان نظامی‌در دانشگاه برای پاسخگویی فراهم شود. یعنی چیزی که رهبر انقلاب ۵سال پیش خواسته اما برآورده نشده است آنجا که فرمود:

“از مطالب دیگری که گفته شد مسأله حضور مسئولان در دانشگاه است. این اشکال کاملا وارد است. من عقیده‌ام این است که مسئولین باید در دانشگاه‌ها شرکت کنند. رؤسای سه قوه، مسئولین میانی، رئیس صدا و سیما، مسئولین سپاه و نیروهای مسلح اینها بروند با دانشجوها جلسه بگذارند و حرف‌های گفتنی دانشجوها را بشنوند[۱]“

اما باید چیزی هم جای کف و سوت یا هو کردن برای مخاطبین -که نمونه کوچکی از هیأت منصفه جامعه‌اند- بماند. نمی‌دانم برای نمونه آخرش به مسئول حاضر، “نمره اقناع” دهند و معدلش همانجا قرائت شود یا هر راه دیگر اما نقد و انتقاد را از ادب و اخلاق جدا نکنند.

دیشب می‌گفتم اگر آنجا بودم از این فرصت نادر استفاده و چیزهای دیگر پیرامون قوه قضاییه و رئیس آن هم می‌پرسیدم که اهمیتش از شایعات درباره دختر ایشان کمتر نیست. ساختمان‌های متعلق به ایشان در قم و شایعات مربوط به مزرعه و دامداری‌ها و اشکالات آن و… -که اقلا گروهی الان به هر انگیزه در بست‌ها و پست‌هایشان طرح می‌کنند- جای موشکافی دارد.

دیشب آرزو کردم کاش این مطالبات صریح و بی‌پرده با ایشان و مسئول قوه و قوای دیگر در فیضیه و معصومیه قم یا حتی مصلاهای نماز جمعه جدی و بدون سانسور انجام می‌شد. چرا نهادهای انقلابی خود پیگیر آرمان‌های انقلاب‌شان نباشند تا آمدنیوز و رسانه‌های معاند یا افراد خاص یا مشکوک به بهانه پیگیری آن دنبال گرفتن ماهی خود باشند.

به نظرم همه‌اش تقصیر بدخواهان و شایعه سازان نیست، “خوب خواهان” نظام در نماز جمعه‌ها و حوزه‌ها و هیأت‌ها و تشکل‌ها و… هم جدی و فراگیر مطالبه نکرده و بعضا رسوب “السؤال بدعه” دارند یا از آن استفاده ابزاری کرده‌اند!

دم انتخابات یاد زندگی اشرافی برخی افتادن و حتی بعدش با او “ساختن”(!) چاره نیست. فقط خانه آخوندی و روحانی آنچنانی نیست خانه برخی “آقایان” به ظاهر اینطرفی هم چیزی از آنها کم ندارد!

خلاصه “سیاست برای عدالت” است نه “عدالت برای سیاست”!

به امید آنروز.

 محسن قنبریان
 ۹۶/۹/۲۱