1. مباهله پیامبر(ص) با اهل نجران، مباهله دین حق علیه دین باطل بود.
   حاوی فضایل اهلبیت بخصوص امیرالمومنین(ع) بعنوان نفس پیامبر هم هست؛ اما یک سطح جدید مواجهه است.
   لذا از سوی دیگران هم انجام شده از جمله از سوی بُریر -سید قراء کوفه- در کربلا علیه سپاه عمر سعد با یزید بن معقل!
2. در مباهله، مذهب حق باید بتواند رحمت را بر مذهب باطل و دروغین قفل کند:
   … فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ
   سپس ما لعنت (=بستن رحمت) را بر دروغگویان قرار دهیم.
   نه فحش است نه نفرین؛ میگوید اهل مذهب حق، امین الله است و کلید رحمت دست اوست، میتواند باز کند یا قفل کند. اگر راست می گویید که شما برحق اید، لعنت بر ما قرار دهید و رحمت الهی را برما ببندید! و الا ما می بندیم!
   در مباهله عاشورا جناب بُریر، معصوم نبود اما مباهله کرد و بُرد. طوری ضربت، کلاهخودِ یزید بن معقل را شکافت که شمشیر در جمجه سر گیر کرد! (الکامل ج۴ص۶۶) انگار خدا شمشیر زده بود!
3. صدای “قوم برگزیده ی خدا” بودن یهود گوش عالم را کَر کرده؛ مسیحیان صهیونیستِ آمریکا هم پشت هر دلار شعار خدا با ماست دارند.
   امسال سالروز مباهله مصادف با صف آرایی مذهب اسلام ناب مقاومت با مذهب دروغین صهیونیزم (شعب مسیحی و یهودی اش) شده است؛ چه اتفاق مبارکی!
   ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ!

مردم مظلوم و به ستوه آمده از صهیونیزم متجاوز دست بلند کنند و بُریرهای سپاه اسلام هم موشک شلیک کنند تا ببینیم برگزیده کیست؟!

محسن قنبریان ۱۴۰۴/۳/۳۰