غیر از برجام معروف با آمریکا و اصابت به ترامپ، برنامه جامع اقدام مشترکی هم در داخل کشور بین دولتها و کسانی که حالا معلوم شده اغلب سرمایه داران زالو صفت و اسلام آمریکایی -به تعبیر امام- و برخی نهادهای خاص بوده اند منعقد شد! :
- از ۱۹۹۱ همراه با سه موج خصوصی سازی جهانی بخصوص در کشورهای بلوک شرق پس از فروپاشی شوروی، ماهم به دنبال کوچک کردن دولت به سمت واگذاری شرکتهای دولتی به بخش خصوصی(بخوانید سرمایه داران یا بخش خصولتی) رفتیم.
- امام از ضرورت “دخیل کردن توده های میلیونی مردم محروم در تولید” برای تحقق عدالت اجتماعی گفته بود(صحیفه نور ج۲۱ص۱۲۸و۱۲۹).
در تبصره۴۱ قانون برنامه دوم توسعه(۷۳/۵/۱۲) هم واگذاری درصدی از شرکتها به کارگران پیش بینی شد؛ اما آنچه سرانجام پس از دو دهه تحقق یافت این است که می بینیم! - برجام داخلی از شرکتهای دولتی به بنگاه های بزرگ اقتصادی که اصل۴۴ در انحصار دولت خوانده بود هم دست درازی کرد! مذاکره کنندگانش در مجمع تشخیص از اختیارات ولایت مطلقه بجای رفراندم و تغییر قانون اساسی خواستند تا اجازه این واگذاری ها هم صورت گیرد!
- از ۷۷ تا ۸۱ روی پیش نویس کار کردند. اما رهبری آنرا عودت داد!
دوباره ۲سال دیگر مذاکره کردند و ۸۳طرح را ارائه کردند. ۴بند از ۵بند را قبولاندند. رهبری باز ۴پرسش اساسی درباره این خصوصی سازی ها(مربوط به بند ج) طرح و حرف امام را تکرار کرد: “گسترش مالکیت عموم مردم” در این منابع ثروت!
اما آنچه بنام واگذاری به مردم انجام می شد، واگذاری به سرمایه داران و بعضا رانت خواران و هم برخی نهادهای خاص بود! - حالا اجماعی نسبی در ناموفق بودن این برجام و بدعهدی طرفهای آن در کشور شکل گرفته است. از رهبری تا چهره های جناح های معروف، از مرکز پژوهش های مجلس تا اکثریت مردم ایران در پیمایش های سنجش ارزشها و نگرشهای ایرانیان!
برخی مسأله را ساده و مثل برجام خارجی در حد بدعهدی ترامپ و سادگی روحانی و ظریف تقلیلش داده از ضمانت ناکافی گله دارند! اینجا هم مثلا مسئول خصوصی سازی را مقصر و از لزوم برکناری یا ممنوع الخروج بودنش(بخاطر ذی نفع شدن) می گویند.
برخی مثل برجام خارجی، بازی مقصر کیست را دنبال می کنند! چرا رهبری دخالت بازدارنده نکرد؟! و…
برخی مثل برجام از ضرورت این مذاکرات اما توافقی بهتر می گویند!
و برخی از اساس غلطش می خوانند!
(البته تطابقی بین مخالفین برجامها نیست و ممکن است مخالفترین های برجام خارجی موافق ترین برجام داخلی باشند!)
یکبار خوب است نقش این برجام و توافق داخلی در بن بستهای اقتصادی موجود و فشار بر گُرده طبقات محروم بررسی شود و حتی اثر گذاری تحریم ها و بدعهدی های برجام خارجی در بستره این توافق ناموفق سنجیده شود. چگونه این توافق عمدتا رانتی موجب شده شعارهای اقتصادی بیش از یک دهه رهبری در حد شعار و بنر و همایش و نوشته ای ۱۳روزه بالای صفحه تلویزیون بماند؟! و…
شاید خروج از این توافق و برجام علیه محرومین و قاطبه ملت هم در دستور کار قرار گرفت!
بازاندیشی جدی، شاید به آرمان امام (“دخیل کردن توده های میلیونی مردم محروم در تولید”) برگشت مان داد و چیزی بهتر و بیشتر از سهام عدالت را موجب شد!
(متن گوشه ای از سخنرانی “امام خمینی و نظام انقلابی” /۱۴خرداد۹۸)