اگر فقط “پاکبان” را در موتور جستجو بکاوید، فقط از زنجان چند نمونه پاکبان امانت دار می یابید که کیف پر از دلار و یورو یا چک ۲۰میلیونی را به صاحبش رسانده اند. آخرینش تا امروز آقای بهروز اسکندری بود.
پاکبان خیّر و… هم کم نمی بینید!
شاید پاکبان ها عادتا بیشتر با اشیاء گمشده مواجه شوند؛ اما کلاً کارگران عادتا بیشتر امانت داری می کنند و مال غیر را به صاحبش رد می کنند!
می دانید چرا؟!
چون مالکیتِ اصیل، فقط با “کار” حاصل میشود.
مالکیت های بعدی (خرید و هدیه و ارث و…) همه تبعی اند؛ باید به اصل برگردند. اصل، کاری بوده در حیازت یا صناعت و… که مالکیت آورده است.(ر.ک:فقه العقود)
کارگر، بیشتر حافظ مالکیت است؛ چون می داند برای اینکه مالی، ملک کسی شود چقدر باید زحمت بکشد!
کارگری، پاکبانی از مال مردم است.
همزاد کار، “سرمایه” است؛ فقط اگر در کار شراکت کند، سهم می برد. اقلا باید “ریسک ضرر” در یک فرآیند کار را بپذیرد تا در سود شریک باشد.
از اینجا سودبری از سرمایه ی صرف: ربا، قمار، اکل مال به باطل و… نام می گیرد.
هر چه پول مفت و سود با سفته بازی و بورس بازی بیشتر شود، ارزش کار کمتر شده، احترام مالکیت کاسته می شود و به تبع امانت داری کم تر می شود.
نحوه پول درآوردن، اخلاق اجتماعی را تحت تاثیر قرار می دهد.
کار وکارگر را واقعاً گرامی داریم.
محسن قنبریان ۱۴۰۳/۲/۶
جزاک الله خیرا پول کارگری خوردنش هم لذت و برکت داره