سخنرانی شهادت امام حسن عسکری/ ۱مهر۱۴۰۲

حجت الاسلام قنبریان/ هیات صاحب العصر اراک

• نهضت محض الاسلام در دوره امام رضا(ع) غیر قابل حذف شد
• علت حصر ائمه بعد از امام رضا(ع)
• دو طرح الهی برای قیام اهلبیت تا پرشدن زمین از عدل
• بداء و انحصار قائم در امام دوازدهم
• غیبت آن نهصت های قبل را تبدیل به قعود می کند؟
• بازتولید قعود متکی به دسته ای از روایات
• پاسخ به این روایات و وجه جمع با روایت دیگر
• راه اصیل همین است که امام خمینی علیرغم برخی مراجع و عرفاء باز کرد
• یاران امام زمان(ع) در حدیث لوح به یاران خمینی شبیه اند یا اصحاب القعود؟!

دریافت «سخنرانی/ غیبت؛ پایان نهضت یا قعود؟!» | “دریافت از پیوند کمکی“

غیبت؛ پایان نهضت یا قعود؟!

 

در تحلیل دوره امام رضا(ع) و وجه تسمیه ایشان بیان شد: “نهضت محض الاسلام”(اسلام ناب) به مرحله ای رسید که دشمن هم به بودنش راضی شد ولو از سر کراهت.

صدا و سیما/ نهضتی که به رضایت دشمن رسید!

نهضت محمدی

تدبیر دستگاه جبّار عباسی این بود که بین نهضت و سر آن جدایی اندازد؛ لذا تمام ائمه بعد از امام رضا(ع) در حصر و نزد حاکمان گروگان هستند. اوج این مرحله در دوره امام عسکری(ع) است که تمام عمرش را در حصر شهرک نظامی است.

امام عسکری(ع) خود دو علت می شمارد:

– اموی ها و عباسی ها می دانند خلافت حق آنها نیست، از ترس اینکه اهلبیت ادعای آن را کرده و خلافت به جایش برگردد شمشیرهایشان علیه اهلبیت است.

– از اخبار متواتر می دانستند زوال پادشاهی ظالمانه شان به دست قیام کننده از اهلبیت است؛ لذا سعی در کشتن و نابودی نسل پیامبر داشتند تا از تولد آن قائم جلوگیری کنند.(اثباه الهداه ج۳ص۵۷۰)

پس چرا ائمه ی نهم و دهم را هم حصر می کردند؟! طبعا باید فقط امام یازدهم حصر و حبس می شد تا از تولد قائم(عج) جلوگیری کنند!

چون طبق روایات می دانستند همه ائمه، قائم اند و اصلا آن قیام کننده می شد یکی از ائمه قبل باشد! به وسیله او ، قیام صورت گرفته و حکومت جور عباسی ساقط شود بعد ائمه بعد یکی یکی بیایند تا امام دوازدهم که کل زمین را پر از عدل داد کند.

شاهد این حرف روایات متعددی است:

– الحکم بن ابی نُعیم بین رکن مقام، روزه و صدقه نذر کرده بود [۱]که از مدینه خارج نشود تا بفهمد امام باقر(ع)، “القائم” هست یا نه؟!

وقتی از امام می پرسد پاسخ می شنود همه ما قائم به امر خداوندیم! می پرسد: شما “مهدی” هستید؟! می فرماید: همه ما مهدی و هدایت کننده به خداوندیم! می پرسد: شما صاحب سیف و شمشیرید؟! می فرماید همه ما صاحب سیف و وارث آن هستیم! می پرسد: یعنی شما دشمنان خدا را کشته و دوستانش را عزیز و دین خداوند را آشکار می کنید؟!

اینجا امام باقر(ع) سن خود را مطرح و صاحب این امر را جوان تر و چابک تر معرفی می کند!(الکافی ج۱ص۵۳۶)

– ابوحمزه ثمالی نیز از امام باقر(ع) شنیده که: خداوند برای این امر(قیام و فرج) سال۷۰ه را معین کرده بود که با کشته شدن حسین(ع) بر مردم غضب کرد و به سال۱۴۰ منتقل کرد. این تاریخ از سوی یاران افشا شد و دیگر خداوند وقتی برایش معلوم نکرد.(الکافی ج۱ص۳۶۸)

از مثل این روایات به خوبی فهمیده میشود دو طرح برای قیام، فرج و تشکیل حکومت اهلبیت تا پرکردن زمین از عدل و داد بوده است:

۱٫       قائم امام حسین(ع) یا امام صادق(ع) باشد و مرحله قیام علیه دستگاه جور انجام شود و بعد با ائمه دیگر تثبیت و توسط امام دوازدهم کل زمین پر از عدل شود. (این طرح دچار بداء شده چنانچه در روایت ابوحمزه معلوم است/ از آیه بداء: یمحوالله مایشاء و یُثبت هم استفاده می شود)

۲٫       فرصت قیام از ائمه گرفته یا مثل امام حسین(ع) قیام یاری نشود؛ در این طرح ولو همه ائمه اهل نهضت و قیام و صاحب شمشیرند اما قیام و فرج و تشکیل حکومت اهلبیت و پر کردن زمین از عدالت همه به امام آخر منتقل می شود (که در روایت حکم بن ابی نعیم پیداست)

 

حال سؤال اساسی این است:

آن نهضت که در دوره امام رضا(ع) به مرحله غیر قابل حذف رسید و از همین رو ائمه بعد از کانونهای نهضت دور نگه داشته می شدند؛ وقتی امام آخر دچار غیبت شد، آیا نهضت به قعود تبدیل می شود؟! دیگر وظیفه حفظ اقل دینداری و درگیر نشدن با جبابره عالم است تا صاحب امر بیاید؟!

این قرائت در جامعه مذهبی طرفدارانی داشته و الان هم در حال باز تولید است. حجتیه و ولایتی ها قبل از انقلاب و الان برخی با قرائتی دیگر نزدیک به همین را می گویند! راه اصلی همان قعود است. همان که علماء نجف و قم…غیر از امام خمینی داشتند! کار امام خمینی در بهترین حالت کار زید بن علی است نه کار امام صادق(ع)!

پاسخ متقن به این فکر برای جامعه مذهبی ضروری است. با هو کردن کاری جلو نمی رود!

این قرائت به دسته هایی از روایات معتبر در مجامع روایی تکیه می کند مثل:

۱٫       روایاتی بدین مضمون که: هر عَلَم و رایتی قبل از قائم طاغوت است و صاحب آن پرستش من دون الله می شود.(الکافی ج۸ص۲۹۵)

۲٫       روایات دستور به خانه نشینی و عدم همراهی بدین مضمون که: ملازم خانه ات باش و زیلویی از زیلوهای آن! در سکون باش مادامی که شب و روز ساکن است (اشاره به عدم تحقق علائم قطعیه ظهور). (وسائل ج۱۵ص۵۱)

 

پاسخ اینکه:

غیبت نه تنها پایان نهضت نیست بلکه نهضت ها به ظهور می انجامد. این روایات نفی نهضت نمی کند نفی ادعای امامت و مهدویت می کند. همان چیزی که در دوره ائمه مکرر اتفاق می افتاد از محمد حنفیه تا واقفیه و.‌‌..

برای این  معنا  و وجه جمع، روایات زیادی وجود دارد :

۱٫       در همان دوره امام رضا(ع) که قائم، امام دوازدهم تثبیت شد، امام رضا(ع) هرگز قبول نکرد به صاحبان قیامها علیه عباسی نامه بزند و دعوت به قعود کند! (الکافی ج۸ص۱۵۱)
اگر هر رایتی به هر عنوان قبل از قائم طاغوت  است، چرا امام رضا(ع) جنبش های شیعی را از طاغوت شدن منع نمی کند؟!!

۲٫       روایت بسیار در تمجید قیامهای شیعی مثل زید شهید و شهید فخ و…

۳٫       توصیف و تمجید قیامهایی در دوره غیبت ؛

مثلا:

– رایت یمانی را هدایت یافته ترین می شمارند که به صاحب الامر می رسد (الغیبه للنعمانی ص۲۵۵) پس هر رایت و جنبشی به هر عنوان، طاغوت نیست!

– قیامی از مشرق که امام باقر (ع) بر حق طلبی آنها تاکید می کند (یطلبون الحق) و تصریح می کند “کشته هایشان شهیدند”(قتلاهم شهداء) و ” آنرا هم به دست صاحب الامر می رسانند”(لا یدفعونها ال الی صاحبکم). (الغیبه للنعمانی ص۲۷۳) این قیام و نهضت هر چه -صفویه که مجلسی می گفت یا انقلاب اسلامی که برخی فقهای دیگر گفتند یا…- باشد؛ “نهضت” است، قعود و خانه نشینی  نیست اما به تصریح خود امام باقر(ع) به امام زمان می رسد، حق طلبانه است و کشته هایشان شهید!

 

اگر گفته شود اینها طبق ادله کلی دفاع و امر به معروف  و… مجاز است اما یاران امام زمان(ع) اینگونه جنبش ها نیستند و لازم نیست حتما به آنها بپیوندیم!

پاسخ این است:

غیر از سیاق همان روایات که امر آن جنبش ها و نهضت ها به صاحب الامر می رسد؛ حدیث لوح به خوبی یاران امام زمان را از همین جنس معرفی می کند:

– اولا تنها امامی که در این حدیث یارانش توصیف شده اند، حضرت مهدی(عج) است حتی نه سیدالشهداء

– ثانیا یاران دوره غیبت ایشان توصیف شده اند چون می فرماید: فیذل اولیائی فی زمانه: دوستان خداوند در زمان او ذلیل می شوند! معلوم است اولیاء و یاران دوره غیبت است والا دوره ظهور که شاخصش عزت مومنان و ذلت منافقان است (تعز به الاسلام و اهله…)

ثالثا این یاران حضرت مهدی(ع) نشانه هایی دارند که فقط در اهالی نهضت و جنبش های انقلابی غیبت پیدا میشود نه اهل احتیاط و قعود و..‌.: “سرهایشان هدیه داده می شود”، “کشته می شوند”، “آتش زده می شوند”، “در خوف و رعب هستند”، “زمین از خونشان رنگین می شود”، “صدای شیون در زنانشان جاری می شود” اما فقط همین ها را “اولیاء واقعی خداوند” می شمارد که” همه فتنه ها با آنها دفع می شود”.(کمال الدین ج۱ص۳۱۰)

آیا احلاس و زیلوهای خانه ها را کسی می کشد و آتش کشیده می شوند و سرهایشان هدیه می شود؟!

آیا اینها از جنس قاسم سلیمانی و سید حسن نصرالله و… هستند یا از جنس آدمهای محتاط که وظیفه های پیش از انقلاب خمینی را در حفظ رساله های عملیه های موجود بر عهده گرفته اند؟!

شکی باقی نمی ماند همین راهی که امام خمینی علیرغم برخی از مراجع و عرفای وقت باز کرد، همان راه محض الاسلام امام رضا(ع) و منطبق تر بر شاخصه های حدیث لوح است.

این مبحث مهم را به دوستان پیشنهاد کنید و فایل صوتی اش را بشنوید!