- منطقی که “ذات فعل” را از حُسن و قُبح خالی کند و خوبی و بدیِ کارها و کنش ها را ذیل “علت فاعلی”(اراده ها) یا “علت غائی”(نتیجه ها) ببرد، منطقی کهن در کلام و فلسفه است.
- امامیه و عدلیه قرنها مقابل این منطق، به حُسن و قبحِ خود افعال هم (در کنار حسن و قبح فاعلی و غائی) قائل بوده است.
- این منطق استوار بدانجا رسیده که فعل قبیح را از “آدمی با نیت خوب” یا “در منصب و جایگاه خوب” قبیح تر هم می داند! (ر.ک:آیه ۳۰ احزاب/البرهان ج۴ص۴۴۱/ الکافی ج۱ص ۳۷۷و ۳۷۸/ و…)
- در مقابل، “اشاعره” دیروز و آنگلوساکسون های امروز خوب و بد را تابع اراده و نتیجه معنا می کنند! (که نمونه ای از آنرا رهبر انقلاب در این ویدئو بیان می کنند).
- متاسفانه این منطق غلط برای ارزش گذاری کنش ها و مصادیق عدل و ظلم اخیرا در بین نیروهای مدافع انقلاب و نظام اسلامی شایع تر شده است!
- نجس شدن به منطق جاهلی دشمن، بدتر از مجروح شدن از تیر او و سهمی از مفتون شدن به دین اوست!
مطالبی مرتبط:
محسن قنبریان