- در متن اول قانون اساسی(سال۵۸):
– اداره اش شورایی(نماینده سه قوه)
– تنظیم خط و مشی کلی سازمان و اصول برنامه ها با شورا
– انتخاب مدیر عامل با اکثریت آراء - پس از بازنگری سال ۶۸:
– مدیریت متمرکز
– شورای سیاستگذاری کنسل
– فقط شورای نظارت، آنهم ذیل مدیریت - سال ۷۳:
– مدیریت وقت سازمان همه اختیارات شورای سابق را طلب کرد
– رهبر انقلاب موقتا موافقت کرد تا قانون معین کند! - سئوال اساسی این است این قانون چه شد؟!
الان آن اختیارات، موقتا(!) دست رئیس سازمان است یا در جای دیگر برای او تعیین تکلیف میشود؟!
شایعات درباره تذکرات به رئیس جدید از سوی شورای امنیت ملی یا بیت رهبری چقدر حقیقت دارد؟!
اقیانوس مردم حق دارند بدانند؟! - قانون خط و مشی و اصول برنامه های رسانه ملی(۶۱/۴/۱۷):
– ماده۷: صدا و سیما متعلق به تمامی ملت و باید منعکس کننده زندگی و احوال تمامی اقوام و اقشار مختلف کشور باشد؛ بدیهی است که در این میان تکیه اصلی بر اکثریت های اعتقادی(مسلمانان)، اقتصادی(مستضعفان) و سنی(کودکان و نوجوانان) باشد.
– ماده۱۵: صدا و سیما زبان گویای ملت و چشم و گوش حساس کشور است؛ از اینرو وظیفه دارد خواست ها، نیازها، مشکلات مردم را به اطلاع مسئولین برساند و مردم را در جریان کامل فعالیت ها، برنامه ها، پیشرفت ها و مشکلات نهادهای قانونی کشور قرار دهد و در جهت برقراری تفاهم و ارتباط هرچه عمیق تر مسئولین و اقشار مختلف مردم تلاش نماید. - سؤال اساسی
– واقعا رسانه ملی صدای مستضعفین است؟!!
صدای محرومین از آب و کار در آن بلند تر است یا شرکتهای بازرگانی و رپورتاژهای سرمایه داری؟!
– شکاف ملت_دولت ضرورت آن تفاهم را دوچندان نکرده؟ با کارهای کلیشه ای و نپرداختن مشکلات جدی طرفین چقدر این ایجاد تفاهم ممکن است؟!
برکه ای که آسیابی بچرخاند از اقیانوسی که فقط نقش آبی زمین باشد ارجمندتر نیست؟!
محسن قنبریان