مردم یک جامعه، درک و هنجارهای مشترکی می یابند؛ همانکه “افکار عمومی” می نامیم.
مثل خواب دیدن می ماند: همه اش به اختیار تو نیست اما انعکاس پیرامون در ذهن و ضمیر توست!
یک اتفاق فراگیرِ بد، مثل یک کابوس اجتماعی است؛ به جامعه، ترس و بعد یأس می دهد!
یک اتفاق فراگیر خوب، مثل یک رویای جمعی است؛ جامعه را آرزو و بعد امید می دهد.
ماجرای آبانِ بنزینی، یک کابوس از تحقیر و فریب و ضربه به مردم بود!
مُهرشدنِ صداقت و کارآمدی سردار محبوب، با شهادت، یک رویا بود از حقانیت نظام و دیدن دوباره ی مجسمه ارزشهای انقلاب۵۷!
محسن قنبریان
